Οι λίστες, οι ληστές και η παραμύθα
Τρελαμένος, αλαφιασμένος, άυπνος ο φίλος μου, στέλεχος του ΣΔΟΕ, μου έλεγε προχτές:
- - Ψάχνουμε 8 λίστες, 75.000 ονόματα που περιέχονται σε αυτές, 15.000 ύποπτες περιπτώσεις για φοροδιαφυγή, είμαστε 6 άνθρωποι, έχουμε 3 υπολογιστές και τα ακούμε από πάνω ότι καθυστερούμε να τους δώσουμε στοιχεία.
- - Βρε συ θα βρείτε ποτέ καμιά άκρη με τους φοροφυγάδες μέσα από αυτές τις λίστες, για να βάλουμε και κανένα φράγκο στα δημόσια ταμεία; τον ρώτησα.
- Με κοίταξε με ένα βλέμμα τρελού που ακούει κάποιον άλλο τρελό και μου είπε:
- - Πάλι άρχισες τις μ.... πρωί-πρωί;
- Πρωί της Κυριακής ήταν όταν συνάντησα το φίλο από το ΣΔΟΕ. Και κατάλαβα μέσα από τα λόγια του ότι αυτή η παραμύθα με τις λίστες, που κρύβουν κάποιους «ληστές» που κλέβουν το κράτος, είναι απλά για να πλακώνονται στη βουλή τα κόμματα και να μην περιμένουμε ούτε σεντ στα κρατικά ταμεία. Είναι αυτό που λέμε πολύ λάδι αλλά από τηγανίτα τίποτα.
- Το ερώτημα είναι δεν μπορούν να βρουν τους κλέφτες ή δεν θέλουν; Δε λειτουργεί δηλαδή το σύστημα ελέγχουν γιατί έχει ελλείψεις και έχει κενά σε προσωπικό και τεχνολογία ή δεν υπάρχει πολιτική βούληση να βρεθούν οι κλέφτες;
- «Και τα δύο ισχύουν», μου είπε ο φίλος από το ΣΔΟΕ. Και κάτι περισσότερο ξέρει αυτός από όλους μας, γιατί ζει από μέσα τους μηχανισμούς ελέγχου των λιστών.