Τζιτζίκια πεταλώνουμε;

Πρώτος έκανε την αρχή ο Δημήτρης Αβραμόπουλος όπου με συνέντευξή του άφησε να εννοηθεί ότι υπάρχει ενδεχόμενο μετεκλογικής συνεννόησης της ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι αλήθεια ότι αρχικά, και μόνο στο άκουσμα μιας τέτοιας δήλωσης προκλήθηκε μια σχετική «παγωμάρα» στο Μαξίμου. Πλην όμως άπαντες γνωρίζουν πως μια τέτοια συζήτηση είναι απολύτως ρεαλιστική σε βάθος χρόνου.

Αμέσως μετά, αντίστοιχες δηλώσεις έγιναν και από άλλα στελέχη της ΝΔ. Το ίδιο ακριβώς είπαν με συνεντεύξεις και δημόσιες τοποθετήσεις τους και ο Ανδρέας Παπαμιμίκος, ο Ευριπίδης Στυλιανίδης και ο Θεόδωρος Καράογλου, ενώ όσο περνούν οι μέρες ο αριθμός των γαλάζιων στελεχών που συγκλίνουν προς την συγκεκριμένη άποψη θα αυξάνει.

Δεν είναι διόλου περίεργο ότι ακριβώς το ίδιο πράγμα ισχυρίστηκε σήμερα και ο Βαγγέλης Βενιζέλος κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε για τον απολογισμό της Ελληνικής Προεδρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. «Δεν μπορούν να υπάρξουν αυτοδύναμες κυβερνήσεις» είπε μεταξύ άλλων ο κ. Βενιζέλος προσθέτοντας ότι το πολιτικό σύστημα πρέπει να κινηθεί σε «κυβερνητικούς συνεργατισμούς».

Την συγκεκριμένη συζήτηση έρχεται να συμπληρώσει η δήλωση της κυβερνητικής εκπροσώπου Σοφίας Βούλτεψη στην διαδικτυακή τηλεόραση του ΑΠΕ. Μιλώντας η κυρία Βούλτεψη δεν μπόρεσε να αποκλείσει το ενδεχόμενο ενός Μεγάλου Συνασπισμού.

Προς τι όμως όλη αυτή η αλλαγή ρότας;

Πόθεν προέκυψε η ξαφνική αγάπη για τον ΣΥΡΙΖΑ;

Είναι άραγε ο φόβος ανόδου της Χρυσής Αυγής σε τρίτο κόμμα που οδηγεί τα λεγόμενα «συστημικά» κόμματα να βάζουν... νερό στο κρασί τους και να ομιλούν περί ενδεχόμενης συνεργασίας ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ;
Τίποτα από τα παραπάνω.

Όσοι γνωρίζουν το πολιτικό παιχνίδι της επικοινωνίας ερμηνεύουν την όλη συζήτηση με άλλους όρους. Και για να γίνουμε πιο σαφείς. Είναι προφανές ότι στην ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ γνωρίζουν πολύ καλά ότι στις επικείμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, η ήττα θα είναι πολύ μεγάλη. Κατά πάσα πιθανότητα, παντελώς μη διαχειρίσιμη.

Άρα η μόνη ενδεδειγμένη λύση για τα κόμματα που αποτελούν την σημερινή συγκυβέρνηση είναι να... κοντύνουν τον ΣΥΡΙΖΑ.

Για να σηκωθούν οι ίδιοι πάνω από τον πήχη είναι μάλλον απίθανο εδώ που φτάσαμε. Άρα το μόνο που μένει είναι να αποδομήσουν τον αντίπαλο.

Η μέθοδος για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο είναι μόνο μια:

Διασπείρουμε στην εκλογική βάση την αίσθηση ότι δεν μπορεί να υπάρξει από καμία πλευρά περίπτωση αυτοδυναμίας. Δημιουργούμε δηλαδή με την μέθοδο της πολιτικής προπαγάνδας μια «παράσταση ΜΗ αυτοδυναμίας». Το ακριβώς αντίθετο από την «παράσταση νίκης».

Επειδή δηλαδή δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι θα κερδίσουμε τις εκλογές, διαχέουμε την είδηση ότι ο αντίπαλος δεν θα μπορέσει να καταγάγει μεγάλη νίκη. Με τον τρόπο αυτό αποδυναμώνουμε τη δυναμική της αξιωματικής αντιπολίτευσης και μετριάζουμε οριακά το εκλογικό αποτέλεσμα...

Συνεπώς δεν υπάρχει καμία ιδιαίτερη συμπάθεια προς τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε προς τις δυνάμεις τις αριστεράς. Το πολιτικό παιχνίδι έχει τους δικούς τους κανόνες, που συνήθως «άλλα λένε και άλλα εννοούν».
Αυτά για να συνεννοούμαστε μεταξύ μας και να μην νομίζουν οι κυβερνώντες ότι όλος ο λαός «πεταλώνει τζιτζίκια».