Λευτεριά στον Σαρκοζί...

Τουλάχιστον απαράδεκτο. Προφανώς τα' χουν χάσει εκεί στη Γαλλία. Μα είναι δυνατόν να κρατούν έναν πρώην Πρόεδρο της Δημοκρατίας – «κοτζαμάν» φλογερό εραστή - επειδή έτυχε να είναι μπλεγμένος σε κάποιο σκάνδαλο διαφθοράς;

Να τον ανακρίνουν κατ' αυτό τον τρόπο οι δικαστικές αρχές;

Τι είδους πολιτικός πολιτισμός είναι αυτός; Δεν μπορούν να πάρουν έστω παράδειγμα από την Ελλάδα;

Τουλάχιστον σε αυτά τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με διώξεις πρωθυπουργών και υπουργών είμαστε «Καθηγητές».

Χάθηκε ο κόσμος να κάνουνε 2-3 εξεταστικές επιτροπές και να γυρίζει η δικογραφία γύρω- γύρω από τα δικαστήρια στη Βουλή και μετά ξανά από τη Βουλή στα δικαστήρια;

Πόσο πιο απλό πια; Ροκανίζεις το χρόνο και όταν παραγραφεί το αδίκημα «κοτσάρεις» μια ποινική δίωξη, ο κατηγορούμενος στέλνει ένα υπόμνημα στον εισαγγελέα χωρίς να εμφανιστεί ποτέ ενώπιον της δικαιοσύνης και τα άλλα κόμματα φωνάζουν: «Δεν είναι δυνατόν ένας πρώην πρωθυπουργός να σέρνεται στα δικαστήρια και στις ανακρίσεις».

Στη συνέχεια και κατόπιν ωρίμου σκέψεως η δικαιοσύνη και η Βουλή αποφασίζουν ότι το αδίκημα έχει παραγραφεί. Κατόπιν ο κατηγορούμενος, πρώην πρωθυπουργός, «μπουμπουνάει» και μια βαρύγδουπη δήλωση περί «σκευωρίας» και «λάσπης στον ανεμιστήρα που στόχο έχει να ποινικοποιήσει την πολιτική ζωή του τόπου» και το παραμύθι τελειώνει. Θέλει πολύ μυαλό να το κάνεις αυτό;

Αν πάλι τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι εφικτό, υπάρχει κι άλλη «πατέντα». Παίρνεις μια απόφαση και κλείνεις τη Βουλή νωρίτερα και η υπόθεση πάει αυτομάτως στις ελληνικές καλένδες.
Κι αυτό εμείς πρέπει να το πούμε στα «γατάκια» τους Γάλλους;

Καλά τόσο καιρό στις Συνόδους Κορυφής ο Νικολά δεν έμαθε τίποτα δίπλα στον Γιώργο;