Ο Τσίπρας, η ΔΕΘ και η «αριστερή περίπτωση βλάβης»
Η Αριστερά της μέριμνας και της κοινωνικής αλληλεγγύης, τουλάχιστον αυτή, όπως εκφράζεται διά του ΣΥΡΙΖΑ, έχει καταντήσει ένα συνονθύλευμα απανθρωπιάς, κυνισμού και αλαζονείας, που δεν διαφέρει σε τίποτα από τον στυγνότερο νεοφιλελευθερισμό, που δεν δίνει δεκαράκι τσακιστό, εάν μείνουν οικογένειες στο δρόμο.
Ίσως γιατί η «σαλονάτη ΣΥΡΙΖΑριστερά» και οι εκφραστές της δεν ξέρουν τι θα πει να μένει κάποιος άνεργος και να μην έχει να ταΐσει το παιδί του. Όταν ένας πρωθυπουργός έχει το θράσος να μιλά για «κροκοδείλια δάκρυα» και τα ρέστα κι απέναντί του δεν έχει απλώς εργαζόμενους, αλλά οικογένειες, τότε δεν χρειάζεται κανείς πτυχίο, για να καταλάβει πως δεν υπάρχει χειρότερος φασισμός από την πολιτική έπαρση και την φιλαυτία.
Η «ΣΥΡΙΖΑριστερά» συνιστά μια μόνιμη περίπτωση βλάβης και μάλιστα ανεπανόρθωτης. Διέψευσε με τον χειρότερο τρόπο τις ελπίδες και τις προσδοκίες μιας ολόκληρης χώρας που πίστεψε ότι δεν θα είχαμε «μία από τα ίδια».
Ο κ. Τσίπρας και οι υπουργοί του βρίζουν και λοιδορούν εργαζόμενους, όχι απλά δημοσιογράφους. Προσβάλλουν ανθρώπους, οικογένειες που καθημερινά ζουν με το «κουράγιο του φόβου», εάν θα υπάρξει επόμενη μέρα στη δουλειά τους.
Τα κροκοδείλια δάκρυα, κύριε πρωθυπουργέ, δεν τα χύνουν οι εργαζόμενοι, αλλά εσείς...
Κύριε Τσίπρα, σας ευχόμαστε από καρδιάς να μη χρειαστεί ποτέ να ζήσετε με ψιχία.
Αυτά, ακριβώς που μοιράζετε εσείς και οι υπουργοί σας, που ζηλεύουν κατά πως φαίνεται τη δόξα της Μαρίας Αντουανέτας.
Είστε κάθε λέξη που ΔΕΝ υπάρχει στο Σύνταγμα. Αυτό το έχουμε εμπεδώσει πλέον αρκετά καλά...