Δημοσιογραφία και «δημοσιογραφία»: Όταν οι κρίνοντες, δεν θέλουν να κρίνονται...
ΠΟΙΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ, ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΑΡΝΗΘΟΥΝ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ;
Όλοι εσείς που καθημερινά ενημερώνεστε εδώ, για όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα και όλον τον κόσμο, αποτελείτε τη δική μας πυξίδα, μέσα από τα σχόλια, τις αντιδράσεις, τις επισημάνσεις και τα χιλιάδες μηνύματά σας, για να διορθώνουμε τα λάθη μας και μαθαίνοντας μέσα από αυτά, γιατί ουδείς αλάνθαστος σε αυτόν τον κόσμο, να γινόμαστε καλύτεροι.
Άλλωστε, δημοσιογράφος που δεν αποδέχεται την κριτική του αναγνωστικού κοινού σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να φέρει αυτό το βαρύ τίτλο. Αλήθεια, πόσες και πόσες φορές, εδώ, στο Newsbomb.gr, το -όχι τυχαία- Νο 1 site της Ελλάδας έχουμε παραδεχτεί δημοσίως τα λάθη μας και έχουμε -επίσης δημοσίως- ζητήσει συγγνώμη γι' αυτά;
Και γνωρίζετε καλά ότι θα συνεχίσουμε να το κάνουμε... Και θα το πράττουμε διότι εργαζόμαστε καθημερινά, έχοντας καλά στο μυαλό μας, μια βασική αρχή της δημοσιογραφίας, που ελάχιστοι στο χώρο μας τηρούν... «Και οι κρίνοντες, κρίνονται...»!
Ζώντας πια στην ψηφιακή εποχή, που η ταχύτητα μετάδοσης των πληροφοριών είναι πραγματικά ανεξέλεγκτη, μπορεί ένας δημοσιογράφος να θεωρεί και πιθανότατα να το πιστεύει κιόλας, ότι μπορεί να λέει ή να γράφει ό,τι θέλει, καταπατώντας ευθέως βασικούς κανόνες του δημοσιογραφικού κώδικα δεοντολογίας και επιπλέον να μην αποδέχεται και την άσκηση κριτικής;
Αν ναι, θα μας συγχωρέσετε, αλλά την ίδια στιγμή θα πρέπει, ο δημοσιογράφος που πιστεύει ότι έχει το Αλάθητο του Πάπα, να σπεύσει και να παραδώσει τη δημοσιογραφική του ταυτότητα στα αρμόδια όργανα της ΕΣΗΕΑ.
Της ΕΣΗΕΑ, που πρώτη οφείλει και πρέπει -είναι επιτακτική πια η ανάγκη- να αντιληφθεί ότι η εποχή του Γκέμπελς έχει περάσει ανεπιστρεπτί... Η ΕΣΗΕΑ πρέπει υπό φυσιολογικές συνθήκες να είναι εκείνη που θα κινήσει τις διαδικασίες για την πάταξη των φαινομένων που δημοσιογράφοι, μέλη της ή μη, έχουν «καθίσει» πάνω στις «δάφνες» τους και θεωρούν ότι έχουν το δικαίωμα να κρίνουν μόνο, αλλά κανένας το δικαίωμα να τους κρίνει.
Άλλωστε, ένας δημοσιογράφος, σύμφωνα πάντα με τον κώδικα δεοντολογίας της ΕΣΗΕΑ, δεν έχει μόνο δικαιώματα, αλλά έχει και πάρα πολλές υποχρεώσεις.
Ας θυμίσουμε ορισμένες βασικές εξ αυτών, όπως καταγράφονται στο άρθρο 1, στο οποίο ρητά τονίζεται πως:
«Το δικαίωμα του ανθρώπου και του πολίτη να πληροφορεί και να πληροφορείται ελεύθερα είναι αναφαίρετο. Η πληροφόρηση είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα ή μέσο προπαγάνδας».
- Να θεωρεί πρώτιστο καθήκον του προς την κοινωνία και τον εαυτό του τη δημοσιοποίηση όλης της αλήθειας.
- Να θεωρεί προσβολή για την κοινωνία και πράξη μειωτική για τον εαυτό του τη διαστρέβλωση, την απόκρυψη, την αλλοίωση ή την πλαστογράφηση των πραγματικών περιστατικών.
- Να μεταδίδει την πληροφορία και την είδηση ανεπηρέαστα από τις προσωπικές πολιτικές, κοινωνικές, θρησκευτικές, φυλετικές και πολιτισμικές απόψεις ή πεποιθήσεις του. (σ.σ. Σίγουρα εδώ θα πρέπει να επικαιροποιηθεί και να προστεθούν και οι οπαδικές προτιμήσεις).
- Να επανορθώνει χωρίς χρονοτριβή, με ανάλογη παρουσίαση και ενδεδειγμένο τονισμό, ανακριβείς πληροφορίες και ψευδείς ισχυρισμούς, που προσβάλλουν την τιμή και την υπόληψη του ανθρώπου και του πολίτη και να δημοσιεύει ή να μεταδίδει την αντίθετη άποψη, χωρίς, αναγκαστικά, ανταπάντηση, η οποία θα τον έθετε σε προνομιακή θέση έναντι του θιγομένου.
Βασικές αρχές, όλες οι παραπάνω, τις οποίες κάθε επαγγελματίας δημοσιογράφος που σέβεται τους πολίτες που μεταδίδει τις πληροφορίες του, οφείλει όχι μόνο να σέβεται, αλλά και να τις τηρεί κατά γράμμα. Ποιοι δημοσιογράφοι, λοιπόν και ποια συνδικαλιστικά όργανα, είναι αυτοί που θα αρνηθούν την άσκηση κριτικής εναντίον τους από τους πολίτες, όταν αποδεδειγμένα παραβαίνουν τις βασικές αρχές με βάσει τις οποίες είναι υποχρεωμένοι να ασκούν το λειτούργημά τους; Και με ποιο δικαίωμα τολμούν να δείχνουν με το... δάκτυλο, εκείνους που αντιδρούν και έχουν τη δική τους άποψη, το δικό τους δικαίωμα στην κριτική, επίσης αναφαίρετο και κατοχυρωμένο απ' το Σύνταγμα;
Να το επαναλάβουμε ρητά και κατηγορηματικά... Η εποχή του Γκέμπελς έχει παρέλθει και οι τελευταίοι Ελληνες δημοσιογράφοι που έχουν απομείνει στις «επάλξεις», να τη νοσταλγούν, θα πρέπει -επιτέλους- να αντιληφθούν τη σκληρή για εκείνους πραγματικότητα. Άλλωστε, η Δημοσιογραφία δεν είναι πλέον - αντικειμενικά- η πέμπτη εξουσία...
Όλοι οι Έλληνες πολίτες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου και έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις. Ρητά τονίζονται τα ανωτέρω στο άρθρο 4 του Συντάγματος... Ρητά τονίζουμε κι εμείς πως θα συνεχίσουμε να κάνουμε τη διαφορά, ακολουθώντας το δύσκολο και όχι τον εύκολο δρόμο. Της αποδοχής της κριτικής σας. Γιατί γνωρίζουμε καλά πως και οι κρίνοντες, πρέπει να κρίνονται. Ας το καταλάβουν -επιτέλους- και οι νοσταλγοί άλλων... εποχών.