Ο μνημονιακός, ο αντιμνημονιακός, ο Στουρνάρας και ο Δραγασάκης
Το ζήτημα που αναλύουν με την επιχειρηματολογία τους ο μνημονιακός και ο αντιμνημονιακός, είναι οι συνεντεύξεις Στουρνάρα και Δραγασάκη για την διαπραγματευτική τακτική, ενόψει της έλευσης της τρόικας
Ερώτηση: Πώς κρίνετε τις πρόσφατες συνεντεύξεις Στουρνάρα, Δραγασάκη για την προοπτική της χώρας, αλλά και τη διαπραγματευτική της τακτική ενόψει της έλευσης της τρόικας το φθινόπωρο;
Μνημονιακός: Εκτιμώ καταρχήν ότι είναι δύο εξαιρετικής σημασίας τοποθετήσεις που απηχούν σε σημαντικό βαθμό τις δύο διαφορετικές σχολές σκέψεις σχετικά με τις πολιτικές εξόδου από την κρίση.
Είναι αυτονόητο ότι επί της ουσίας είμαι πιο κοντά στις απόψεις του κ. Στουρνάρα γιατί εκτιμώ ότι συνδυάζει το ρεαλισμό και τη γνώση της διεθνούς πραγματικότητας με την απαραίτητη πολιτική βούληση για υλοποίηση των απαραίτητων διαρθρωτικών αλλαγών. Εντοπίζω δε και μία ιδιαίτερα οξυδερκής στάση σχετικά με τη Γερμανία, από τη στιγμή που την ώρα που το ΔΝΤ θέτει επιτακτικά το θέμα του «κουρέματος του χρέους» ο ίδιος το υποβαθμίζει,πετυχαίνοντας ένα διττό στόχο: να διευκολύνει τον προεκλογικό αγώνα της Μέρκελ χωρίς να βγαίνει από το τραπέζι το θέμα του κουρέματος.
Παράλληλα τα τελευταία στοιχεία από την εντυπωσιακή αύξηση των εσόδων τον Ιούλιο, την αυξημένη τουριστική κίνηση και την κινητικότητα στις αποκρατικοποιήσεις δικαιώνουν την άποψή του ότι υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ, αλλά το κυριότερο ενισχύουν τη διαπραγματευτική θέση της χώρας.
Σχετικά τώρα με τη συνέντευξη Δραγασάκη θεωρώ ως ελπιδοφόρο το γεγονός ότι αποκήρυξε τη λογική των ελλειμμάτων και των εύκολων λύσεων, αλλά εκτιμώ ότι πέρα από τις- επί της αρχής- τοποθετήσεις του δεν προσέθεσε στο δημόσιο διάλογο συγκεκριμένες και εφαρμόσιμες λύσεις. Κάτι που σε συνδυασμό με την ύπαρξη πολλών φωνών στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ για παροχές και επιστροφή στον κρατισμό αποδεικνύει ότι χρειάζονται πολλά ακόμα να γίνουν για να παρουσιάσει ο ΣΥΡΙΖΑ μία αξιόπιστη και ρεαλιστική εναλλακτική πρόταση.
Αντιμνημονιακός: Είναι ηλίου φαεινότερο ότι ο μεν Στουρνάρας δίνει μάχη οπισθοφυλακών ενώ ο Δραγασάκης δημιουργεί μία νέα δυναμική. Και εξηγούμαι: Ο μεν πρώτος που γνωρίζει ότι δεδομένης της εκτράχυνσης σημαντικών οικονομικών μεγεθών πχ δημόσιο χρέος, ανεργία κλπ, αλλά και της πρωτοφανούς ασφυξίας της αγοράς προσπαθεί να δώσει ενέσεις αισιοδοξίας και να φιλοτεχνήσει την εικόνα του μπροστάρη της εθνικής διαπραγμάτευσης. Εάν αυτή κερδηθεί αυτός θα δικαιωθεί, εάν όχι έτσι και αλλιώς θα πάμε σε εκλογές.
Από την άλλη ο Δραγασάκης – του οποίου η συνέντευξη έγινε κεντρικό θέμα στην πιο παραδοσιακή εφημερίδα της κεντροαριστεράς –παρουσίασε μία νέα ατζέντα με τρία χαρακτηριστικά: Πρώτον την αποκήρυξη του μεγάλου και ελλειμματικού κράτους, δεύτερον την κατάδειξη ότι το πρόβλημα είναι κυρίως πολιτικό και τρίτο ότι υπάρχουν λύσεις για την ενίσχυση της ρευστότητας και τον απεγκλωβισμό από το γαιτανάκι της ύφεσης. ( ομόλογα ειδικού τύπου για ιδιώτες, ευρωομόλογα για τις δημόσιες επενδύσεις κα).
Το πιο ενδιαφέρον όμως για μένα είναι ότι με ένα σαφή τρόπο κρατάει ίσες αποστάσεις μεταξύ ΗΠΑ και Γερμανίας και εκτιμά ότι η μάχη πρέπει να δοθεί εντός ΕΕ. Και ο νοών νοείτο....
Διαβάστε επίσης:
Αντίθετες απόψεις για την υπογραφή του νέου Μνημονίου
Η έκθεση του ΔΝΤ με τα «μάτια» του μνημονιακού και του αντιμνημονιακού
Μνημονιακός – Αντιμνημονιακός: Βήμα στους εκφραστές των δύο ρευμάτων
