Ο Θάνατος του 19χρονου, ο Μνημονιακός και ο Αντιμνημονιακός

Το σημερινό ερώτημα που καλούνται να σχολιάσουν μνημονιακός και αντιμνημονιακός δεν είναι άλλο από τον θάνατο του 19χρονου, που συγκλόνισε το Πανελλήνιο.

Ερώτηση: Ποιο είναι το σχόλιό σας για την ανθρώπινη τραγωδία με το θάνατο του 19χρονου κατά τη διάρκεια ελέγχου για την κατοχή εισιτηρίου;

Μνημονιακός: Πρόκειται ακριβώς για μία τραγωδία. Την απώλεια ζωής ενός νέου ανθρώπου που μόνο θλίψη μπορεί να προκαλεί. Τι σχέση όμως μπορεί να έχει το τραγικό αυτό περιστατικό με το ξεκατίνιασμα στα socialmedia, τις πολιτικές αντιπαραθέσεις, την ανταλλαγή ύβρεων, τη στοχοποίηση ανθρώπων; Tί σχέση μπορεί να έχει η οργή και ο θρήνος των γονιών και των φίλων του αδικοχαμένου παλληκαριού με τις φωνασκίες και τις βαθυστόχαστες διακηρύξεις όλων αυτών που ψάχνουν ήρωες για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους;

Συγνώμη, αλλά για ακόμη μία φορά αποδεικνύεται η υποκρισία (μέρους) των πολιτικών, η ανωριμότητα(μέρους) των πολιτών και ο κανιβαλισμός (μέρους) των media. Καταρχήν αυτή τη στιγμή υπάρχουν αντιφατικές μαρτυρίες για τη φύση του περιστατικού. Αλλά πέρα από αυτό έχω κάποιες απορίες:Eίναι θέμα του Μνημονίου ότι πρέπει να γίνονται έλεγχοι για τα εισιτήρια στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς; Eίναι θέμα του Μνημονίου ότι κάποιοι πολίτες είτε ενσυνειδήτως, είτε από πραγματική αδυναμία δεν αγοράζουν εισιτήριο; Δεν υπήρχε υποχρέωση ελέγχου πριν το Μνημόνιο; Δεν υπήρχαν εντάσεις κατά τη διάρκεια των ελέγχων και πιο παλιά;

Είναι θέμα του Μνημονίου -εάν δεχθούμε ότι ήταν εριστικός- ο ελεγκτής, ότι δεν είχε την ωριμότητα και την Παιδεία να μιλήσει με διαφορετικό τρόπο σε ένα νέο παιδί;Kαι σε κάθε περίπτωση τι κερδίζουμε από τις αντιπαραθέσεις, τις καταγγελίες, τις αντιπαραθέσεις; Aυτό έχει ανάγκη η κοινωνία; Tην ένταση, τις διαχωριστικές γραμμές, την οξύτητα; Νομίζω ότι όλα αυτά δεν ωφελούν και δεν προσφέρουν σε τίποτα. Ψυχραιμία και νηφαλιότητα χρειάζεται. Και να αποδοθεί δικαιοσύνη.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σκεπάζει το παλληκάρι και συλλυπητήρια στους οικείους του και στους ανθρώπους που τον γνώριζαν.

Aντιμνημονιακός: Πολύ δύσκολο το σημερινό ερώτημα. Γιατί όταν μιλάμε για ζωές το μυαλό θολώνει, τα πλήκτρα γίνονται πιο βαριά, τα λόγια περιττεύουν. Όταν είσαι άνθρωπος και διατηρείς τα βασικά ανθρώπινα χαρακτηριστικά αντιλαμβάνεσαι την ιερότητα της ζωής, το μέγεθος της απώλειας ενός παιδιού μόλις 19 ετών για … ένα εισιτήριο. Εγώ δεν θα κατηγορήσω κανέναν. Δεν θα αναφερθώ στα συμβάντα γιατί αυτό το έχουν κάνει όλοι οι άλλοι και μάλιστα διεξοδικά. Εμένα αυτό που με ενδιαφέρει είναι η ουσία. Και η ουσία είναι ότι το Μνημόνιο με την αναλγησία του, την αδικία, την κοινωνική του βαρβαρότητα εντείνει τα αδιέξοδα, συσσωρεύει θυμό, οργή και μίσος. Δημιουργεί στρατιές νεόπτωχων, περιθωριοποιεί τη μεγάλη πλειοψηφία των νέων ( η ανεργία στους νέους είναι κοντά στο 60%),διχάζει την κοινωνία, εντείνει τον ατομικισμό και το κυνήγι του μεροκάματου. Και αυτό ακριβώς δημιουργεί τις συνθήκες κάθε ακραίο γεγονός, που σε κάθε άλλη περίπτωση θα περιορίζονταν στην ανθρώπινη διάσταση να λαμβάνει και πολιτικές διαστάσεις. Κάποιοι πρέπει να καταλάβουν ότι δεν πάει άλλο. Και ότι εάν συνεχίσουν να σπέρνουν ανέμους θα θερίσουν θύελλες…

ΥΓ: Τα περί «τζαμπατζή» μην τα ξανακούσω γιατί εάν θέλετε να μιλήσουμε τη γλώσσα σας ( των αριθμών) σας προκαλώ να μου πείτε πόση επιβάρυνση υπήρξε στις δημόσιες συγκοινωνίες από την κακοδιαχείριση και την ανικανότητα των κομματικών διοικήσεων και πόση από την εισιτήριοδιαφυγή.

Διαβάστε επίσης:

Στη διελκυστίνδα οι δηλώσεις Σταϊκούρα για το πρωτογενές πλεόνασμα

Αντίθετες απόψεις για την υπογραφή του νέου Μνημονίου

Η έκθεση του ΔΝΤ με τα «μάτια» του μνημονιακού και του αντιμνημονιακού

Μνημονιακός – Αντιμνημονιακός: Βήμα στους εκφραστές των δύο ρευμάτων

Γιατί «Αντι-μνημονιακός»

Γιατί «Μνημονιακός»