Αντίθετες απόψεις για τα ληγμένα ή περασμένης διατηρησιμότητας
Το σημερινό ζήτημα που απασχολεί Μνημονιακό και Αντιμνημονιακό δεν είναι άλλο από τα προϊόντα περασμένης διατηρησιμότητας ή όπως τα αποκαλούν πολλοί «ληγμένα».
Ερώτηση: Πως σχολιάζετε την αντιπαράθεση περί «ληγμένων» προϊόντων και «ημερομηνίας κατά προτίμηση κατανάλωσης»;
Μνημονιακός: Εκτιμώ ότι είναι ένα από τα θέματα όπου εμφανίζονται όλες οι παθογένειες του δημόσιου διαλόγου. Κατ’ αρχήν, γίνεται αναφορά σε “ληγμένα προϊόντα”, κάτι που αυτομάτως σημαίνει ότι υπάρχει κίνδυνος για τη δημόσια υγεία. Μόνο αυτό αρκεί για να ξεκινήσει η συνωμοσιολογία για τις συνέπειες του Μνημονίου, τις ταξικές διαφορές στη διατροφή , τα “δώρα” στα supermarkets. Ποια είναι όμως τα πραγματικά γεγονότα; Ότι εδώ και 26 χρόνια, από το 1987, υπήρχε η δυνατότητα να διατίθενται προς κατανάλωση, με μειωμένες τιμές προϊόντα που είχε περάσει η ημερομηνία της κατά προτίμηση κατανάλωσης. Το “κατά προτίμηση κατανάλωση” σημαίνει ότι μπορούν να καταναλωθούν και αργότερα. Έρχεται λοιπόν το Υπουργείο, αυστηροποιεί αυτό το πλαίσιο, βάζει συγκεκριμένα χρονικά όρια για τη διάθεση και κατανάλωση των συγκεκριμένων προϊόντων, υποχρεώνει να διατίθενται σε ξεχωριστά σημεία εντός των μαγαζιών και προβλέπει πρόστιμα για την παραβίαση των προβλεπομένων. Στο πλαίσιο αυτό ο καταναλωτής χωρίς να έχει κανένα πρόβλημα με την υγεία του έχει το δικαίωμα –όπως γίνεται και σε άλλες τέσσερις ευρωπαϊκές χώρες- να επιλέξει εάν θα αγοράσει σε μειωμένες τιμές τα συγκεκριμένα προϊόντα. Είναι αποκλειστικό του δικαίωμα. Διαφορετικά, μπορεί να επιλέξει μια πλειάδα προϊόντων σε διάφορες τιμές –μην ξεχνάμε ότι τα προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας κερδίζουν λόγω κρίσης, σημαντικό μερίδιο αγοράς-. Όλα τα άλλα αναδεικνύουν το έλλειμμα γνώσης ή την ιδεολογική αγκύλωση και προκατάληψη των “γνωστών αγνώστων” της δημόσιας ζωής, που αρέσκονται στη στείρα άρνηση και το λαϊκισμό.
Αντιμνημονιακός: Άλλη μια απόδειξη ότι έχει χαθεί η επαφή με την πραγματικότητα. Γιατί βασικός κανόνας είναι ότι πριν θεσμοθετήσεις ένα μέτρο που αφορά τη ζωή όλων, να προσμετράς και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Να αντιλαμβάνεσαι ισορροπίες, ευαισθησίες και τάσεις μέσα στην κοινωνία. Δε μπορείς σε μια περίοδο με οξυμένα τα κοινωνικά προβλήματα να θυμάσαι να ενεργοποιείς μια ανενεργή για πάνω από δύο δεκαετίες διάταξη που αφορά τη διατροφή. Γιατί είναι σχεδόν βέβαιο ότι ακόμα και τις καλύτερες προθέσεις να έχεις, όταν βάζεις σε ξεχωριστά ράφια προϊόντα που έπρεπε ήδη “κατά προτίμηση” να έχουν καταναλωθεί –ακόμα και αν νομικά δεν είναι ληγμένα- δημιουργείς ανησυχία και ανασφάλεια. Γιατί ακολουθείς μι μια αντιλαϊκή πολιτική και δεν έχεις την έξωθεν μαρτυρία ότι δεν υπηρετείς τα συμφέροντα των ισχυρών. Εάν όμως αφήσουμε την πολιτική διάσταση και εξετάσουμε τεχνοκρατικά το ζήτημα θα διαπιστώσουμε ότι υπάρχουν και σοβαρές ενστάσεις από πολλούς επιστήμονες. Αναφέρουν για παράδειγμα ότι μπορεί σε πρώτη φάση τα προϊόντα αυτά να μην είναι επικίνδυνα για την υγεία, αλλά είναι σίγουρα μειωμένης διατροφικής αξίας. Κάποιοι άλλοι ισχυρίζονται ότι η ανώτατη εγγυημένη διάρκεια ζωής που δίνεται στα προϊόντα υπολογίζεται με βάση και τις συνθήκες συντήρησης. Επειδή όμως οι έλεγχοι για τη διαδρομή του προϊόντος δεν είναι και ιδιαίτερα συστηματικοί, υπάρχουν σοβαρά ερωτήματα για τη δυνατότητα κατανάλωσης μετά την αναγραφόμενη περίοδο. Σε κάθε περίπτωση είναι βέβαιο ότι τέτοιες αποφάσεις χρειάζονται το κατάλληλο timingκαι το κυριότερο, σοβαρή προετοιμασία υποδομής. Χωρίς στιβαρούς ελεγκτικούς μηχανισμούς και σε περιόδους κρίσης… απλά δεν ανοίγεις το θέμα.
Διαβάστε επίσης:
Αντίθετες απόψεις για τα ληγμένα ή περασμένης διατηρησιμότητας
Πλειστηριασμοί: Το θέμα που απασχολεί Μνημονιακό και Αντιμνημονιακό
Στη διελκυστίνδα οι δηλώσεις Σταϊκούρα για το πρωτογενές πλεόνασμα
Ο μνημονιακός, ο αντιμνημονιακός, ο Στουρνάρας και ο Δραγασάκης
Αντίθετες απόψεις για την υπογραφή του νέου Μνημονίου
Η έκθεση του ΔΝΤ με τα «μάτια» του μνημονιακού και του αντιμνημονιακού
Μνημονιακός – Αντιμνημονιακός: Βήμα στους εκφραστές των δύο ρευμάτων
