Μνημόνια τέλος ή νέα μέτρα;
Μνημονιακός και αντιμνημονιακός καλούνται να εκφράσουν την άποψή τους για το αν τα Μνημόνια τελικά τελειώνουν ή αν έρχονται νέα μέτρα.
Ερώτηση: Τελικά τελειώνουν τα Μνημόνια ή βρισκόμαστε μπροστά σε νέα μέτρα?
Μνημονιακός: Το ερώτημα έχει χαρακτήρα προβοκατόρικο από τη στιγμή που υπονοεί ότι εάν τελειώσουν τα Μνημόνια, τελειώνουν και τα μέτρα. Ελπίζω πάντως να μη μιλάει για τα μέτρα περικοπής δαπανών του σπάταλου κράτους, τα μέτρα εξορθολογισμού των δημόσιων επιχειρήσεων, τα μέτρα για την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας που παρέμενε για πολλά χρόνια αναξιοποίητη. Γιατί αυτό που όλοι δεν τολμάνε να αναφέρουν είναι ότι χωρίς Μνημόνια (που στο κάτω της γραφής η Ελληνική Κυβέρνηση επί Γιώργου τα ζήτησε), ακόμα θα διστάζαμε να απολύσουμε επίορκους δημοσίους υπαλλήλους κλπ, ακόμα δε θα τολμούσαμε να αξιολογήσουμε δημοσίους υπαλλήλους και Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ακόμα θα φοβόμασταν να ακουμπήσουμε τους επώνυμους φοροφυγάδες. Η αλήθεια είναι ότι παρά τη δύσκολη και την ομολογούμενη παρατεταμένη ύφεση, όλα αυτά τα χρόνια έγιναν πράγματα που δεν τολμούσαμε όχι να τα κάνουμε αλλά ούτε καν να τα ψελλίσουμε εδώ και δεκαετίες. Έτσι σήμερα που μπήκε το νερό στο αυλάκι θα πρέπει να δούμε την επόμενη μέρα, έχοντας πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι στις διεθνείς σχέσεις κανένας δε σου χαρίζει τίποτα. Η μεγαλύτερή μας δύναμη είναι ότι έχουμε ήδη μετρήσιμα αποτελέσματα σε οικονομικό επίπεδο, και ότι αποτελούμε όαση σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή. Εν τέλει, τα Μνημόνια βάσει αρχικού σχεδιασμού βαίνουν προς την τελευταία τους φάση και μέτρα –πέρα από τα ήδη συμφωνηθέντα- δε μπορούν να παρθούν γιατί έχουν απαγορευτικό κοινωνικό και πολιτικό κόστος.
Αντιμνημονιακός: Για ποια νέα μέτρα μιλάμε; Συγγνώμη αλλά δε χρειάζονται. Εκτός εάν μιλάτε για τα μέτρα της περιόδου 2012 – 13 που δεν εφαρμόστηκαν ή για τα μέτρα του 2014 – 15 που έχουν ήδη συμφωνηθεί για να εφαρμοστούν από την υπογραφή Μνημονίου 2. Όλα τα άλλα περιττεύουν. Το πρόβλημα σήμερα είναι ότι υπάρχει έλλειμμα σχεδίου και στρατηγικής. Εάν ρωτήσετε κάποιον πως θέλει να είναι η Ελλάδα του 2020 θα σας πει «Να έχει λιγότερα χρέη». Σωστό, αλλά αυτό προϋποθέτει πραγματική και υγιή ανάπτυξη, επιλογή κλάδων της οικονομίας που θα αποτελέσουν ατμομηχανή της ανάπτυξης, προτεραιότητα σε αναπτυξιακά έργα. Σήμερα στην Ελλάδα δεν κυριαρχούν οι πολιτικοί που βλέπουν μπροστά, αλλά οι λογιστές που κοιτάνε μόνο το ταμείο. Πετύχανε -λένε- τη μείωση του δημόσιου τομέα. Ερωτώ: Δηλαδή οι πολίτες που έχουν σήμερα επαφή με τις δημόσιες υπηρεσίες (τους Δήμους, τις Εφορίες, την Πολεοδομία) εξυπηρετούνται τώρα πιο αποτελεσματικά?
Ήρθαν λέει επενδύσεις από το εξωτερικό. Πολύ ωραία! Σε πόσες θέσεις εργασίας μεταφράζονται και πόσο δημιουργούν πολλαπλασιαστικά οικονομικά αποτελέσματα? Γιατί εάν ισχύουν οι εκτιμήσεις ότι η ανεργία θα παραμείνει σε πολύ υψηλά επίπεδα το 2014, η ύφεση λόγω εφαρμογής των ήδη συμφωνηθέντων μέτρων θα επεκταθεί και η αυξητική τάση των εξαγωγών θα ανακοπεί, τότε νομίζω ότι δε θα έχει καμία σημασία η τυπική έξοδος από τα Μνημόνια. Θα χρειαστούμε άμεσα ζεστό και πολύ χρήμα για ένα χρέος που θα είναι στο ύψος του 2009, με μια αποκαμωμένη κοινωνία και με συνομιλητές σε μια Ευρώπη που θα μας κουνάνε το δάχτυλο.
Διαβάστε επίσης:
Βενιζέλος: Το ΠΑΣΟΚ είναι ένας θεσμός της Δημοκρατίας
Η στάση της Ελλάδας για τη Συρία από διαφορετικές «οπτικές γωνίες»
Αντίθετες απόψεις για τα ληγμένα ή περασμένης διατηρησιμότητας
Πλειστηριασμοί: Το θέμα που απασχολεί Μνημονιακό και Αντιμνημονιακό
Στη διελκυστίνδα οι δηλώσεις Σταϊκούρα για το πρωτογενές πλεόνασμα
Ο μνημονιακός, ο αντιμνημονιακός, ο Στουρνάρας και ο Δραγασάκης
Αντίθετες απόψεις για την υπογραφή του νέου Μνημονίου
Η έκθεση του ΔΝΤ με τα «μάτια» του μνημονιακού και του αντιμνημονιακού
Μνημονιακός – Αντιμνημονιακός: Βήμα στους εκφραστές των δύο ρευμάτων