Η ερμηνεία του αποτελέσματος των γερμανικών εκλογών
- Νίκη ιδεολογική αλλά και στρατηγική- Αμηχανία και προβληματισμός στο μνημονιακό στρατόπεδο
Μνημονιακός και αντιμνημονιακός καλούνται σήμερα αν ερμηνεύσουν το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών οι οποίες είχαν ως «καθαρό» νικητή την Ά. Μέρκελ.
Mνημονιακός: Εκτιμώ ότι πρόκειται για μία καθαρή νίκη της κ Μέρκελ και δεν αναφέρομαι μόνο στην εκλογική, που την καθιστά μία ηγετική προσωπικότητα στο χώρο της Γερμανικής κεντροδεξιάς. Μιλάω για νίκη ιδεολογική αλλά και στρατηγική. Γιατί η κ Μέρκελ απέδειξε ότι πέρα και πάνω από χαρισματικότητα και επικοινωνία ( που δεν είναι αντικειμενικά και τα πιο δυνατά της χαρτιά) αυτό που μετράει είναι τα αποτελέσματα (με απλά λόγια, επί των ημερών της οι Γερμανοί πέρασαν καλύτερα), η καθαρότητα και η σαφήνεια του πολιτικού λόγου και το ξεκάθαρο εκλογικό διακύβευμα. Αυτό όμως που εντυπωσιάζει περισσότερο είναι η συνέπεια της μετεκλογικής της στάσης. Επαναβεβαιώνει ότι σε δύο, το πολύ τρία χρόνια θα αποχωρήσει, όπως επίσης ότι δεν θα αλλάξει τις βασικές της πολιτικές, όσον αφορά το μείγμα της οικονομικής της πολιτικής και τη στάση της για το μέλλον της Ευρώπης. Επειδή όμως είναι πραγματίστρια πιστεύω ότι μετά και τη σύσταση της νέας κυβέρνησης του "Μεγάλου Συνασπισμού" και με το βλέμμα στραμμένο και στην υστεροφημία της θα δει "με άλλο μάτι "τη στάση της Γερμανίας ως ηγήτορα της ΕΕ. Και με τους Σοσιαλδημοκράτες, κυβερνητικούς εταίρους ως άλλοθι, αλλά κυρίως με ένα δυσμενέστερο οικονομικό περιβάλλον πιθανώς να βάλει νερό στο κρασί της... Τώρα σχετικά με τις επιπτώσεις της εκλογής της στην Ελλάδα θα τοποθετηθώ σε επόμενο σχόλιο.
Αντιμνημονιακός: Αμηχανία και προβληματισμός στο μνημονιακό στρατόπεδο των αφελών και των προθύμων από το ότι δεν χρειάστηκε να περάσουν ούτε λίγες ώρες από την επανεκλογή Μέρκελ για να διαφανεί ότι τίποτα δεν θα αλλάξει για αυτά που μας αφορούν. Γιατί όλη η ουσία είναι τι θα κάνει η Γερμανία για ΕΕ και Ελλάδα. Τι θα κάνει νέα κυβέρνηση στη Γερμανία δεν μας ενδιαφέρει γιατί μάλλον όταν ευημερούν οι Γερμανοί υποφέρουν οι άλλοι Ευρωπαίοι. Υπενθυμίζω απλά ότι η συναλλαγματική κρίση στις αρχές του 90 και η πρόσφατη αναστάτωση στην Ευρωζώνη πριν από τρία χρόνια συνέπεσαν με περιόδους οικονομικής άνθησης για τη Γερμανία. Τι θα γίνει λοιπόν με τις γερμανικές εμμονές περί συμφώνων πειθαρχίας και λοιπές περιοριστικές πολιτικές; Ένα ερώτημα που γίνεται ακόμα πιο επίμονο από τη στιγμή που αναμένεται τουλάχιστο άλλες δύο χώρες( Ιρλανδία, Πορτογαλία) να ζητήσουν εκ νέου βοήθεια. Αυτό που δεν πρόκειται να γίνει είναι μία καθαρή διαγραφή χρέους που θα αποτελούσε ανάσα για την οικονομία και εφαλτήριο μίας πραγματικά αναπτυξιακής περιόδου. Αυτό που προκρίνεται ως καλύτερη λύση είναι η έκδοση κάποιου ομολόγου με εξαιρετικά χαμηλό επιτόκιο (μπορεί και μηδενικό) ώστε να μετατεθεί χρονικά η πληρωμή τόκων μετά το 2020 ( μπορεί και μετά το 2025). Επί της ουσίας δηλαδή πολιτική διαχείριση που θα μεταθέσει το κοινωνικό και οικονομικό κόστος στις επόμενες γενιές. Αυτά, εν μέσω συζητήσεων για αποχώρηση του ΔΝΤ και πολλά ναι μεν αλλά... ανάλογα με τις αποφάσεις της ΕΕ για τις κοινές πολιτικές σε τραπεζικό και δημοσιονομικό επίπεδο.
Διαβάστε επίσης:
Πώς κρίνετε την απόφαση της ΒΙΟΧΑΛΚΟ;
Πώς κρίνετε την παρουσία Τσίπρα στη ΔΕΘ;
Η στάση της Ελλάδας για τη Συρία από διαφορετικές «οπτικές γωνίες»
Αντίθετες απόψεις για τα ληγμένα ή περασμένης διατηρησιμότητας
Πλειστηριασμοί: Το θέμα που απασχολεί Μνημονιακό και Αντιμνημονιακό
Στη διελκυστίνδα οι δηλώσεις Σταϊκούρα για το πρωτογενές πλεόνασμα
Ο μνημονιακός, ο αντιμνημονιακός, ο Στουρνάρας και ο Δραγασάκης
Αντίθετες απόψεις για την υπογραφή του νέου Μνημονίου
Η έκθεση του ΔΝΤ με τα «μάτια» του μνημονιακού και του αντιμνημονιακού
Μνημονιακός – Αντιμνημονιακός: Βήμα στους εκφραστές των δύο ρευμάτων
.jfif)
