Η Ίμβρος και η φράση-κλειδί που χρησιμοποίησαν Δένδιας-Τσαβούσογλου

Ο Νίκος Δένδιας μίλησε για τα αισθήματα φιλίας του ελληνικού λαού απέναντι στον τουρκικό λαό και πρόσθεσε ότι μετά τις εκλογές και στις δύο χώρες να μας δώσει ο Θεός την ευκαιρία να μπορέσουμε από την αρχή να δούμε ό,τι μας χωρίζει και να αναδείξουμε αυτό που είναι πολύ πιο σημαντικό, αυτό που μπορεί να μας ενώσει.

Λίγες ώρες νωρίτερα ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου χρησιμοποίησε ακριβώς την ιδια φράση που χρησιμοποιησε και ο Νίκος Δένδιας σε πρόσφατη συνέντευξή του: «Δεν είμαστε αφελείς για τις διμερείς σχέσεις» είναι η πανομοιότυπη φράση και αυτό θα είναι το κλίμα από εδώ και στο εξής. Κλίμα ήπιο αλλά και με καχυποψία. Διότι μπορεί οι δύο λαοί να διατηρούν άριστες κοινωνικές και ανθρωπινές σχέσεις αλλά στην πολιτική τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Για παράδειγμα στην Ίμβρο που σήμερα και χάρη στις εντατικές προσπάθειες του Οικουµενικού Πατριάρχη Βαρθολοµαίου και των οµογενειακών φορέων, αλλά και στην ευαισθητοποίηση και συστράτευση πολιτειακών παραγόντων τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Τουρκία η αναγέννηση της Ιμβρου είναι παρούσα. Σήµερα πλέον στην Iµβρο υπάρχει Πρωτοβάθµια και ∆ευτεροβάθµια ελληνική Εκπαίδευση. Ήταν όμως πάντα έτσι;

Από το 1923 και μετά το Τουρκικό κράτος είχε προχωρήσει στον αφελληνισμό των δύο νησιών. Στην δεκαετία του 1960, εν μέσω της Κυπριακής κρίσης, η Τουρκία βρήκε την ευκαιρία να ολοκληρώσει τον σχεδιασμό της για να εξαλειφθεί πλήρως το Ελληνικό στοιχείο. Έκλεισαν όλα τα σχολεία και καταργήθηκε η διδασκαλία της Ελληνικής γλώσσας, απαλλοτριώθηκαν περιουσίες, ενώ η Ίμβρος στρατιωτικοποιήθηκε με την εγκατάσταση ενός συντάγματος του τουρκικού στρατού.

Αυτή η κατάσταση, που συνιστούσε κατάφωρη παραβίαση της συνθήκης της Λωζάνης, συνεχίστηκε. Έτσι, ενώ το 1960 στην Ίμβρο κατοικούσαν 5487 Έλληνες και 285 Τούρκοι, το 1990 υπήρχαν στο νησί 300 Έλληνες και 7200 Τούρκοι. Στην δε Τένεδο κατοικούσαν πλέον ελάχιστοι Έλληνες.

Θυμίζουμε ότι η Ίμβρος και η Τένεδος, δύο νησιά που παραδόθηκαν στους Τούρκους με την συνθήκη της Λωζάνης στις 24 Ιουλίου 1923. Σε αυτήν την συνθήκη υπήρχαν πρόνοιες για το καθεστώς των δύο νήσων, που προέβλεπαν αυτοδιοικητική αυτονομία, σεβασμό του θρησκεύματος και της περιουσίας των κατοίκων, καθώς και την λειτουργία ελληνικών σχολείων σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.

Τον Απρίλιο του 2005, για πρώτη φορά στην ιστορία των δύο νησιών, ο Τούρκος Πρωθυπουργός τότε Ερντογάν, επισκέφθηκε την Ίμβρο και την Τένεδο. Συνομίλησε με εκπροσώπους της ελληνικής μειονότητας και υποσχέθηκε απόδοση δικαιοσύνης και ίση μεταχείριση με τους Τούρκους συμπολίτες τους.

Τον Σεπτέµβριο του 2013 χτύπησε ξανά το κουδούνι έπειτα από 49 χρόνια στο ανοικοδοµηµένο δηµοτικό σχολείο του χωριού των Αγίων Θεοδώρων ενώ από το 2015 λειτουργούν γυµνάσιο και λύκειο στα ανακαινισµένα σχολικά κτίρια των Αγριδίων Ιµβρου.

Η Ιμβρος λοιπον δεν είναι πια στη σκιά της Ιστορίας. Και όπως είπε χθες ο Νίκος Δένδιας έχει μια θέση στην καρδιά των Ελλήνων. Είναι όμως αυτό αρκετό για να βοηθήσει στην επανεκκίνηση του ουσιαστικού διαλόγου μεταξύ των επόμενων δύο κυβερνήσεων;