Η «τέλεια καταιγίδα» του νέου ΥΠΕΞ - Τι λέει για τα ελληνοτουρκικά ο Βασίλης Κασκαρέλης

Ο νέος υπηρεσιακός υπουργός εξωτερικών Βασιλης Κασκαρέλης υπηρέτησε
ως μόνιμος αντιπρόσωπος της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ την περίοδο 2000-2004. Στο
βιβλίο του με τον τίτλο «Η τέλεια καταιγίδα» περιγράφει περιστατικά που
κλήθηκε να διαχειριστεί κατά τη διάρκεια της θητείας του και είναι ενδεικτικό
το πώς βλέπει τα ελληνοτουρκικά τα οποία καλείται να να διαχειριστεί μέχρι
και τις 25 Ιουνίου.

Λέει λοιπόν στο βιβλίο του ότι από τις πρώτες ημέρες της
αποστολής του στο ΝΑΤΟ τον απασχόλησε έντονα ο χειρισμός των
ελληνοτουρκικών σχέσεων στο πλαίσιο της Συμμαχίας. Η συνηθισμένη
τακτική, με τις οδηγίες της Αθήνας ήταν η έγερση όλων των εντάσεων και των
τριβών σε ανώτατο επίπεδο, πολιτικό και στρατιωτικό. Το αποτέλεσμα ήταν,
το θέμα αυτό να ήταν επι δεκαετίες σε ημερήσια διάταξη στις συνδεριάσεις
των επιτροπών με αποτέλεσμα την αντιπαράθεση των δύο μόνιμων
αντιπροσώπων, την άσκοπη κατανάλωση «πυρομαχικών» την καθίζηση του
ειδικού βάρους των δύο αντιμαχόμενων και την παθητική και αδιάφορη
παρακολούθηση των υπολοίπων. «Οι Σύμμαχοι παρακολουθούσαν φανερά
βαριεστημένα και αμέτοχοι τους δύο γνωστούς από δεκαετίες και γραφικούς
πλέον μονομάχους να επαναλαμβάνουν τα ίδια χτυπήματα, τις ίδιες τακτικές
και να αλληλοτραυματίζονται περιμένοντας το τέλος της άσκοπης μονομαχίας
για να συζητήσουν τα σοβαρά θέματα συνήθως με τη μη συμμετοχή των δύο
εξουθενωμένων λόγω αλληλουπονόμευσης ή και αρκετές φορές και σε βάρος
τους...».

Ο Έλληνας πρέσβης τότε βλέποντας την κατάσταση προσέγγισε τον
Τούρκο ομόλογό του και του πρότεινε όπως λέει το εξής: «Του πρότεινα κάτι
διαφορετικό, να μην εγείρουμε θέματα σχετικά με τις διμερείς διαφορές στις
επίσημες τακτικές συνεδριάσεις και οποτεδήποτε ανακύπτει κάτι σοβαρό και εξαιρετικό να το συζητάμε διμερώς και μόνο στην περίπτωση που δεν είναι
εφικτό να λυθεί να το εγείρουμε σε επίπεδο στρατιωτικών επιτροπών της
Συμμαχίας».

Ο Τουρκος πρέσβης δέχτηκε και ξεκίνησαν να εφαρμόζουν τη νέα
τακτική η οποία έφερε αποτέλεσμα τουλάχιστον εκείνη τη χρονική στιγμή. «Ομολογώ ότι χάρηκα» σημειώνει ο κ. Κασκαρέλης «αλλά ταυτόχρονα
κρατούσα μικρό καλάθι γιατί είχα πλήρη συναίσθηση των σκληρών κεμαλικών
και εθνικιστικών πεποιθήσεων του. Τον ταύρο όμως, λένε από τα κέρατα
πρέπει να τον πιάσεις γιατί αλλιώς χάθηκες . Η αλλαγή της τακτικής μας των
μεθόδων μας της νοοτροπίας και τελικά του τρόπου σκέψης και αντίδρασης
έφερε αποτελέσματα πέρα από κάθε αισιόδοξη πρόβλεψη και υπήρξε στενή
και συντονισμένη συνεργασία προς όφελος και των δύο».

Πράγματι εκείνη την εποχή υπήρξαν πολλές κοινές πρωτοβουλίες των δύο χωρών στο πλαίσιο της Συμμαχίας, όπως για παράδειγμα την από κοινού προώθηση των
υποψηφιοτήτων για τη διεύρυνση της Συμμαχίας με τη Βουλγαρία και τη
Ρουμανία, πολιτική συνεργασία στις Νατοϊκές επιχειρήσεις στα Δυτικά
Βαλκάνια. Οπως σωστά σημειώνει ο κ.Κασκαρέλης, αν η ελληνική κυβέρνηση
ήθελε θα μπορούσε να το εκμεταλλευτεί μακροχρόνια και για την ουσιαστική
επίλυση ορισμένων τουλάχιστον διαφορών.

Η τοποθέτησή του ως επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας σε αυτή την υπηρεσιακή κυβέρνηση ίσως στέλνει ενα μήνυμα που συνοψίζεται στη φιλοσοφία του κ. Κασκαρέλη περί επαναπροσέγγισης. Όμως για να χρησιμοποιήσω και τη δική του φράση, στην άλλη πλευρά του Αιγαίου υπάρχει «ο ταύρος με τα κέρατα...».