Στο μικροσκόπιο της Αθήνας το διπλό παιχνίδι του Ερντογάν στο Μεσανατολικό

Ένα από τα θέματα που απασχολούν στο υπουργείο Εξωτερικών , εκτός από το - μείζον ασφαλώς - των αιματηρών συγκρούσεων στο Ισραήλ , είναι η στάση του Ταγίπ Ερντογάν. Ο πρόεδρος της Τουρκίας, αν και τα πρώτα 24ωρα από την έναρξη της κρίσης ήταν προσεκτικός και διεκδίκησε για τον εαυτό του τον ρόλο του διαμεσολαβητή, στη συνέχεια άλλαξε στάση. Ή για να ακριβολογούμε δεν ξεκαθάρισε τη θέση του.

Αρχικά η τουρκική προεδρία ανακοίνωσε μετά την τηλεφωνική του συνομιλία με τον Σαουδάραβα πρίγκιπα διάδοχο Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν ότι είναι απαράδεκτο να βομβαρδίζονται αστικοί οικισμοί, προσθέτοντας ότι «είναι σημαντικό για τις χώρες της περιοχής να στείλουν εποικοδομητικά μηνύματα για τον τερματισμό της σύγκρουσης».

Λίγες ώρες αργότερα και με εσωτερικό ακροατηριο αυτή τη φορά, αναφερόμενος στις ισραηλινές επιθέσεις δήλωσε ότι «αυτά δεν είναι αντανακλαστικά κράτους, αλλά μιας οργάνωσης. Αν το Ισραήλ δεν συμπεριφερθεί ως κράτος αλλά ως οργάνωση, τότε θα πρέπει να ξέρει πως του συμπεριφέρονται σαν οργάνωση».

Τι μεσολάβησε; Τι άλλαξε; Πόσο μπορεί να επηρεάσει τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή στην οποία εμπλέκονται πλέον εμμέσως πολλοί διεθνείς παίκτες; Όλα αυτά τα μελετάνε στο υπουργείο Εξωτερικών και υπάρχει η αντίληψη ότι ο Ερντογάν είναι ενοχλημένος από την έμπρακτη υποστήριξη που προσφέρουν οι Αμερικανοί στο Ισραήλ, στη λογική ότι δεν έχουν προσφέρει αντίστοιχη στήριξη στον αγώνα της Τουρκίας κατά των –σύμφωνα με αυτή– Κούρδων τρομοκρατών της Συρίας.

Με άλλα λόγια ο Ερντογάν βλέπει τα όσα γίνονται στη Μέση Ανατολή ως ευκαιρία για να ζητήσει από τον Λευκό Οίκο ανταλλάγματα για να επανεξετάσουν τη σταση του στο Κουρδικό.

Στη στάση του Ερντογάν αναφέρθηκε και ο υπουργός εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης ο οποίος είπε ότι «η ελληνική εξωτερική πολιτική βασίζεται σε αρχές και είναι αυτές που της δίνουν στιβαρότητα, σοβαρότητα και αξιοπιστία. Δεν άγεται σε αποφάσεις επί τη βάσει της συγκυρίας. Εμείς είμαστε πάντοτε με το διεθνές δίκαιο, με τους κανόνες του ανθρωπισμού, με τον καταστατικό χάρτη των Ηνωμένων Εθνών»

Σημείωσε πως η Τουρκία «μπορεί να έχει μια σχετική στροφή στην εξωτερική της πολιτική. Μια πιο δυτικόστροφη στάση, η οποία είχε αναπτυχθεί το τελευταίο διάστημα, μετά από τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή, μπορεί να μεταστραφεί σχετικώς ή περισσότερο. Αυτό θεωρώ ότι δε θα επηρεάσει άμεσα τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και την προσέγγιση η οποία επιχειρείται».