Ιράν: Η ισχύς στην περιοχή μετά την πτώση του ελικοπτέρου και ο ρόλος των Αμερικανών
Πριν από την πτώση του ελικοπτέρου και τον θάνατο του προέδρου του Ιράν, η ισραηλινή κυβέρνηση έδειχνε αποφασισμένη στην κλιμάκωση με την Τεχεράνη σε βαθμό που διεθνείς αναλυτές μιλούσαν για ολοκληρωτικό πόλεμο. Το Crisis Group μάλιστα έγραφε για ένα πιθανό δεύτερο ιρανικό χτύπημα στο Ισραήλ που θα μπορούσε να οδηγήσει σε έναν νέο εκτός ελέγχου κύκλο βίας.
Οι ένοπλες δυνάμεις του Ιράν είναι από τις ισχυρότερες στη Μέση Ανατολή και επί της ουσίας χωρίζονται στον ιρανικό στρατό και στους Φρουρούς της Επανάστασης. Οι Φρουροί της Επανάστασης που ελέγχουν μεγάλο μέρος της θάλασσας του Περσικού κόλπου και τα σύνορα από αέρα και στεριά έχουν επίσης και τον έλεγχο της δύναμης Quds, της επίλεκτης ομάδας που έχει αναλάβει την εκπαίδευση των δυνάμεων της αντίστασης και λογοδοτεί στον ανώτατο ηγέτη της χώρας Aγιατολάχ Αλί Χαμεινί. Το Ιράν επίσης εξοπλίζει του Χουθι που δραστηριοποιούνται στην Υεμένη που απειλούν τα πλοία στην Ερυθρά θάλασσα. Η μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη του Ιράν είναι τα drones τα οποία όμως δεν στάθηκαν ικανά να βοηθήσουν στην ανεύρεση των συντριμμιών του ελικοπτέρου αφού χρειάστηκε η συνδρομή drone της Τουρκίας το οποίο και το εντόπισε στέλνοντας τις συντεταγμένες στις ιρανικές αρχές. Η Τεχεράνη έχει επενδύσει πολύ σε αυτήν την τεχνολογία, διαθέτει πυραύλους Κρουζ και αντιπλοϊκούς πυραύλους φιλοδοξώντας να δημιουργήσει μια μεγάλη βάση εξαγωγών προμηθεύοντας ακόμη και τη Ρωσία.
Το μεγάλο πρόβλημα που ίσως εξηγεί ενδεχομένως και την παλαιότητα του μοιραίου ελικοπτέρου είναι ότι εξαιτίας των διεθνών κυρώσεων , το Ιράν είχε αποκοπεί από στρατιωτικούς εξοπλισμούς της τελευταίας τεχνολογίας και υπήρχε σοβαρή έλλειψη ανταλλακτικών. Μεγάλος άλλωστε αριθμός των αεροσκαφών χρονολογείται πριν από την Ισλαμική Επανάσταση του 1979 και πολλά από αυτά είναι ανενεργά.
Από το βράδυ της Κυριακής, με το που έγινε γνωστό η απώλεια του προέδρου του Ιράν σήμανε συναγερμός σε όλη τη διεθνή κοινότητα αλλά και ιδιαίτερα στις ΗΠΑ. Οι συνομιλίες Ουάσινγκτον-Τεχεράνης για την αναβίωση μιας πυρηνικής συμφωνίας είχανε σταματήσει από το 2022 καθώς το Ιράν δεν δεχόταν εκτεταμένες επιθεωρήσεις των Ηνωμένων Εθνών στο πυρηνικό του πρόγραμμα.
Ο Μπάιντεν στο προεκλογικό του πρόγραμμα αναφερόταν συχνά στον ρόλο του Ιράν και στην ανάγκη να αποτραπεί μια γενίκευση της σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή. Το ίδιο επιθυμεί και ο Τραμπ εάν και εφόσον εκλεγεί πρόεδρος. Άλλωστε ήταν εκείνος που μεταξύ 2017 και 2020 είχε επιβάλει το 40% του συνόλου των κυρώσεων εις βάρος του Ιράν, υποδεικνύοντας 7 ομάδες και 32 ηγέτες.
Οι τελευταίες εξελίξεις και η αναγκαστική πολιτική εσωστρέφεια του Ιράν μέχρι τις εκλογές δίνει χρόνο σε μια σχετική ηρεμία στην περιοχή αν εξαιρέσουμε ασφαλώς τη Ράφα. Με τους Αμερικανούς και κυρίως τον Λευκό Οίκο να επιθυμούν μέχρι τις εκλογές του Νοεμβρίου να έχουν τα πράγματα υπό μερικό έλεγχο.