Γιώργος Καραϊβάζ: «Υπουργός έλεγε ότι αν επιμείνει θα μιλήσει με καναλάρχη για να τον απολύσει»

Δύο χρόνια πέρασαν από την ημέρα που ο αστυνομικός ρεπόρτερ Γιώργος Καραϊβάζ δολοφονήθηκε έξω από το σπίτι του στον Άλιμο από δύο άγνωστους δράστες.

Η χήρα του αδικοχαμένου δημοσιογράφου, Στάθα Αλεξανδροπούλου παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό ΟΚ! και μίλησε για το αν «ενοχλούσαν» τα ρεπορτάζ που έκανε ο Γιώργος Καραϊβάζ. Εκείνη απάντησε:

«Σίγουρα ενοχλούσαν όσα έγραφε. Είχε πηγές από όλους τους χώρους, το γνώριζαν όλοι. Ό,τι έλεγε και έγραφε έπρεπε να τα διασταυρώσει πριν πολλές φορές. "Έπαιρναν τα τηλέφωνα φωτιά" λέγαμε γελώντας με τον Δημήτρη μας. Όταν μάθαινε για κάποιον αργυρώνητο αστυνομικό ή ότι ήταν περίεργα αναμεμειγμένος, γινόταν έξαλλος. Δεν χαριζόταν σε κανέναν, αυτό ήταν που φοβούνταν στον Γιώργο. Υπήρξε αξιωματικός που ενώ ήταν πολλά χρόνια "φίλοι", όταν έμαθε ότι ήταν μπλεγμένος, έγινε άσπονδος εχθρός του, παρόλο που είχε ανέβει πολύ σε αξίωμα.

Ποτέ δεν δείλιασε να τα βάλει με οποιονδήποτε, ανεξαρτήτως του αξιώματος που κατείχε και αψηφώντας τις συνέπειες που θα είχε για τον ίδιο. Αυτό φαίνεται και από τα γραφόμενά του. Προφανώς δεν υπολόγισε ότι υπήρχε άνθρωπος που θα ζητούσε να σωπάσει η πένα του για πάντα.

Θα σας πω ένα περιστατικό που είχε γίνει αρκετά χρόνια πριν. Κυριακή μεσημέρι τον είχε πάρει τηλέφωνο ένας υπουργός και του έλεγε ότι αν επιμείνει στη θέση του, θα μιλήσει με τον καναλάρχη προκειμένου να απολυθεί ο Γιώργος. Το αυτοκίνητο είχε ανοιχτή ακρόαση και ήμασταν μαζί με το παιδί μας, που ταράχτηκε και μετά τον ρωτούσε: "Μπαμπά, θα χάσεις τη δουλειά σου;". Ο Γιώργος απάντησε ήρεμα στον Δημήτρη: "Μη φοβάσαι, αγάπη μου, όλα θα πάνε καλά. Εσύ δεν έχεις να ανησυχείς για τίποτα". Σε λίγο διάστημα ο εν λόγω υπουργός τού είπε: "Βρε Γιώργο, είχες δίκιο για αυτόν" για τον οποίο και μάλωναν.»

Στάθα Αλεξανδροπούλου: «Ο Γιώργος Καραϊβάζ θα συγχωρούσε τους δολοφόνους του»

Η Στάθα Αλεξανδροπούλου μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στην απουσία του συζύγου της και τα δύο δύσκολα χρόνια από τη μέρα που έφυγε.

Δύο χρόνια χωρίς τον Γιώργο. Αναμφισβήτητα δύο πολύ δύσκολα χρόνια. Τι είναι αυτό που σας πονά πιο πολύ;

Η έλλειψη της αγάπης του. Η απουσία του μέσα στη μέρα, το ότι δεν είναι εδώ. Η ζωή μου ήταν συνυφασμένη με τον Γιώργο μου.

Αν είχατε μπροστά σας τους δολοφόνους του, τι θα τους λέγατε;

Ότι δολοφόνησαν λάθος άνθρωπο. Ο Γιώργος αγαπούσε όλους τους ανθρώπους και έκανε πολλά καλά στη σύντομη ζωή του, όπως είπε και ο γιος μας. Ο Γιώργος θα συγχωρούσε τους δολοφόνους του γιατί έτσι τους τα έφερε η ζωή, δεν ήξεραν τι έκαναν. Αυτό οφείλω να πράξω και εγώ.

Τι σας λείπει πιο πολύ από τον Γιώργο;

Το γέλιο του, η αισιοδοξία του, η καλοσύνη του, η γιγάντια δύναμη ψυχής που είχε, το κέφι του για τη ζωή. Έβρισκε την παραμικρή ευκαιρία για να την κάνει γιορτή. Μου λείπει η γλυκιά του κουβέντα, μιλούσε πολύ γλυκά με πολύ αγαπησιάρικες λέξεις στους οικείους του. Όποτε ζοριζόμουν, μου έλεγε «προχώρα και μη σε νοιάζει τίποτα. Εγώ είμαι εδώ». Μου λείπει αυτή του η δύναμη, αυτό το «εγώ είμαι εδώ για σένα, εγώ είμαι εδώ για το παιδί μας, εδώ είμαι εγώ για όλους μας».

Τι θυμάστε από εκείνη τη μοιραία μέρα;

Όλα. Με την τελευταία λεπτομέρεια. Η μέρα που μαύρισε ο ουρανός, άλλαξε η ζωή μου, έφυγε ο Γιώργος μου από κοντά μου. Αυτό που με στιγμάτισε – είναι η πρώτη φορά που το λέω – ήταν ότι δεν με άφηναν να τον πλησιάσω, να τον αγκαλιάσω, να είμαι δίπλα του. Ήθελα τόσο, μα τόσο, να τον αγκαλιάσω.

Σας θυμώνει που δεν έχουν συλληφθεί ακόμη οι δολοφόνοι του;

Περιμένω, είμαι σίγουρη ότι θα συλληφθούν. Δεν θυμώνω. Περιμένω το πότε. Ο Γιώργος μου πίστευε στους ανθρώπους και στην ακεραιότητα των περισσότερων αστυνομικών. Έτσι και εγώ στη μνήμη του οφείλω να κάνω το ίδιο.