ΣτΕ: Αντισυνταγματική η απώλεια συνταξιοδοτικού δικαιώματος υπαλλήλου ΔΕΗ με ποινική καταδίκη
Αντισυνταγματική κρίθηκε με απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας η διάταξη του ν. 4491/1966 που επιφέρει στέρηση συνταξιοδοτικού δικαιώματος εργαζομένου της ΔΕΗ σε περίπτωση ποινικής καταδίκης του για ορισμένα αδικήματα.
Η ολομέλεια του ανώτατου δικαστηρίου έκρινε πως αντίκειται στις διατάξεις του Συντάγματος σχετικά με την προστασία του δικαιώματος κοινωνικής ασφάλισης και την αρχή της αναλογικότητας. Η επίμαχη διάταξη αναφέρει ότι σε περίπτωση καταδίκης εργαζομένου στη Δ.Ε.Η. σε ποινή κάθειρξης για την τέλεση των αξιόποινων πράξεων της υπεξαίρεσης, απάτης, πλαστογραφίας και απιστίας σε βάρος της Δ.Ε.Η. ή του Ελληνικού Δημοσίου επέρχεται ως συνέπεια η πλήρης και οριστική απώλεια του κύριου συνταξιοδοτικού δικαιώματος, με περαιτέρω συνέπειες την απώλεια του δικαιώματος σε επικουρική σύνταξη, σε παροχές υγείας καθώς και του δικαιώματος για εφ’ άπαξ βοήθημα.
Όπως εξηγούν οι σύμβουλοι επικρατείας, σκοπός της εν λόγω διάταξης είναι η αποτροπή των εργαζομένων στη δημόσια αυτή επιχείρηση από τη διάπραξη των ανωτέρω αξιόποινων πράξεων, όταν στρέφονται είτε σε βάρος της Δ.Ε.Η., εν όψει της κοινωφελούς αποστολής της -δευτερευόντως δε της λειτουργίας της και ως ασφαλιστικού φορέα για το προσωπικό της- είτε σε βάρος του Δημοσίου, διότι, κατά την εκτίμηση του νομοθέτη, οι συγκεκριμένες αξιόποινες πράξεις, στρεφόμενες κατά της Δ.Ε.Η. ή του Δημοσίου από τους ανωτέρω εργαζόμενους, θέτουν σε κίνδυνο την περιουσία και την εν γένει εύρυθμη λειτουργία αυτών.
Στο σκεπτικό της απόφασης αναφέρεται ότι «δεν δύναται, κατ’ αρχήν, η κατά τα ανωτέρω ποινική καταδίκη εργαζόμενου της Δ.Ε.Η. να αποτελέσει πρόσφορο κριτήριο για τη στέρηση ή τον περιορισμό δικαιώματος κοινωνικής ασφάλισης, δυνάμενο να δικαιολογήσει τη διαφορετική μεταχείριση αυτού ως προς τη χορήγηση συνταξιοδοτικών παροχών, καθώς η σχετική ρύθμιση δεν τελεί σε άμεση συνάφεια με τη λειτουργία της ίδιας της ασφαλιστικής σχέσης, η οποία έχει ως αποστολή κατά το Σύνταγμα την προστασία του ασφαλισμένου από την επέλευση κινδύνων που αναιρούν την ικανότητά του να εργάζεται με τη χορήγηση παροχών ανάλογων προς τις καταβληθείσες εισφορές και το συνολικό χρόνο ασφάλισης με παράλληλη μέριμνα για την προστασία του ασφαλιστικού κεφαλαίου, με αποτέλεσμα να αντίκειται στη διάταξη του άρθρου 22 παρ. 5 του Συντάγματος».
Επιπλέον, οι δικαστές εξηγούν ότι σε περίπτωση καταδίκης έχουν επιβληθεί τα κατάλληλα μέτρα ποινικά και πειθαρχικά, με αποτέλεσμα η πρόβλεψη στέρησης κοινωνικής ασφάλισης να υπερακοντίζει να αντίκειται στην συνταγματική αρχή της αναλογικότητας.
