Ανακοίνωση των συνηγόρων της οικογένειας Γρηγορόπουλου για την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων
Οι Νίκος και Ζωή Κωνσταντοπούλου, συνήγοροι της οικογένειας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, εξέδωσαν ανακοίνωση απαντώντας σε αυτή της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων.
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
ΔΗΛΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΗΓΟΡΩΝ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΔΙΚΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΝ
Διαβάσαμε την ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων για την υπόθεση της Δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Έκπληκτοι, διαπιστώνουμε την ευκολία με την οποία τα μέλη του ΔΣ της Ένωσης καταφεύγουν στην ανωνυμογραφία, διά του Γραφείου Τύπου, καθώς, επίσης, και στις, άκριτα και δυσανάλογα, περισπούδαστες κοινοτοπίες. Προφανώς, όσοι διστάζουν επωνύμως να εμφανιστούν, ως συντάκτες αυτής της ανακοίνωσης, συγχέουν την απονομή της Δικαιοσύνης με τον συνδικαλιστικό παραγοντισμό και εκλαμβάνουν τους δικαστές ως συντεχνία, την οποία «προστατευτικά» θέλουν να εκπροσωπούν.
Υπάρχουν έντιμοι και ακέραιοι δικαστές, ανεξάρτητοι και αφιερωμένοι στο συνταγματικό και λειτουργικό τους καθήκον, που μπορούν να κοιτούν κατάματα τον Έλληνα πολίτη και την ελληνική κοινωνία, χωρίς συνδικαλιστικές και συντεχνιακές περιενδύσεις.
Το κείμενο της ανακοίνωσης θα μπορούσε να είναι αμελητέο, ως κοινότοπο και ευκαιριακό, χάριν εσωτερικής σκοπιμότητας. Δυστυχώς, όμως, είναι προκλητικό και ευθέως αποκαλυπτικό του πόσο μεγάλη είναι η απόσταση, ανάμεσα στη συνταγματική δημοκρατική νομιμότητα του μαχόμενου κοινωνικού ανθρωπισμού, και τις διάφορες θεσμικές συντεχνίες που έχουν εξακολουθητική ευθύνη για την έντονη και διευρυνόμενη θεσμική αναξιοπιστία, την σταθερή και αλλοτριωτική υπονόμευση της θεσμικής ανεξαρτησίας, τον εκφυλιστικό θεσμικό παραγοντισμό.
Ας κρατήσουν για λογαριασμό τους οι ανώνυμοι συντάκτες της ανακοίνωσης τις αφοριστικές τους γενικολογίες και παραινέσεις και ας απαντήσουν, συγκεκριμένα και ενυπογράφως:
Πρώτον, από πού πληροφορήθηκαν ότι αυτά τα οποία, από τις 11/5, 7/6, 8/6, 9/6 και 28/6, δημοσίως και ενώπιον του Δικαστηρίου έχουμε καταγγείλει, «είναι αναληθή, αποτελούν επίκληση φανταστικών σεναρίων συνωμοσίας, χάριν εντυπωσιασμού, με προσπάθεια διέγερσης των αντανακλαστικών της κοινής γνώμης».
Δεύτερον, από πού αντλούν την αυθεντική εξουσία να αποφαίνονται ότι η αμφισβήτηση της δικαιοδοτικής κρίσης των συγκεκριμένων δικαστών, από πλευράς μας, «ενέχει τον κίνδυνο εκτροπής προς την οχλοκρατία».
Τρίτον, γιατί δεν ζήτησαν να ακούσουν από εμάς που τοποθετηθήκαμε θεσμικά, επωνύμως και επισήμως την αποδεικτική τεκμηρίωση των όσων καταγγέλλουμε, πριν διατυπώσουν αυτήν την ευκαιριακή ανακοίνωση, κατ’ απαίτηση, προφανώς, υπόλογων συναδέλφων τους ή άλλων κύκλων.
Αυτό που δεν τόλμησαν να κάνουν, όπως επιβαλλόταν, δημοκρατικά και ορθολογικά, το ζητάμε εμείς να γίνει αμέσως τώρα:
Ζητάμε να κληθούμε, ενώπιον του ΔΣ της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, αμέσως και εκτάκτως, προκειμένου να τεκμηριώσουμε τα όσα, εντός του Εφετείου Λαμίας, συνέβησαν, παράνομα και αντιδικονομικά, και αποκαλύπτουν θεσμική στρέβλωση και λειτουργική αλλοίωση, κατά την απονομή της Δικαιοσύνης.
Όταν, ανωνύμως, το Γραφείο Τύπου της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων απευθύνεται σε εμάς, την Ζωή Κωνσταντοπούλου και το Νίκο Κωνσταντόπουλο, χωρίς να τολμά να μας κατονομάσει, με την μομφή ότι χρησιμοποιούμε επικοινωνιακά επιχειρήματα που ενέχουν τον κίνδυνο εκτροπής προς την οχλοκρατία, το μόνο που έχουμε να επισημάνουμε είναι ότι οι συντάκτες της ανακοίνωσης έχουν πλήρη εννοιολογική, σημασιολογική και θεσμική σύγχυση.
Τέλος, οι συντάκτες αυτής της ανακοίνωσης, για μία ακόμη φορά, επιβεβαιώνουν ότι δεν υπολογίζουν, αλλά περιφρονούν την έντονη κοινωνική δυσφορία για τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρονται οι δικαστές που αυθαιρετούν, που παραγοντίζουν και που επιδίδονται σε, εσωτερικές και εξωτερικές, δημόσιες σχέσεις, ακόμα και σε μια υπόθεση που συγκλόνισε και συγκλονίζει το Πανελλήνιο, και που αφορά την εν ψυχρώ δολοφονία παιδιού από αστυνομικό.
Σε τέτοια φαινόμενα θεσμικής στρέβλωσης και λειτουργικής αλλοίωσης κατά την απονομή της Δικαιοσύνης, με ευθύνη συγκεκριμένων προσώπων και πρακτικών, αντιδρά η ελληνική κοινωνία, που δεν ανέχεται να την εμπαίζουν μπροστά στα μάτια της με θεσμικές υποκρισίες όσοι θα έπρεπε να την προστατεύουν από τέτοιες ασκήσεις υποκριτικής εξουσίας. Αντιδρά κάθε πολίτης που αναρωτιέται: ποιοι επιτέλους και γιατί πασχίζουν τόσο επίμονα να προστατεύσουν και να επιβραβεύσουν με ανύπαρκτα ελαφρυντικά, τον αστυνομικό – δράστη της δολοφονίας ενός 15χρονου παιδιού;