Συμβούλιο εφετών Λαμίας για Μιχαηλίδη: Σταθερή ροπή στο έγκλημα και κίνδυνο τέλεσης νέων αδικημάτων
Σταθερή ροπή προς το έγκλημα και κίνδυνο διάπραξης νέων αδικημάτων είδε το Συμβούλιο Εφετών Λαμίας που απέρριψε το αίτημα για υφ’ όρον απόλυση του Γιάννη Μιχαηλίδη, ο οποίος διανύει την 67η ημέρα απεργίας πείνας.
Οι δικαστές, περιγράφοντας λεπτομερώς την πορεία του κρατούμενου, ο οποίος το 2019 είχε αποδράσει από τις φυλακές στις οποίες εξέτιε ποινή από το 2013, εξηγούν στο σκεπτικό του βουλεύματος τους:
«Ο αιτών κατάδικος εξέτιε την ποινή του στο κατάστημα κράτησης Κορυδαλλού έως τις αρχές του 2019, οπότε ζήτησε να μεταχθεί στην ΚΑΥΦ του καταστήματος κράτησης Κορυδαλλού, προκειμένου να συμπληρώσει τα αναγκαία ημερομίσθιά για τον ευεργετικό υπολογισμό της ποινής του και για να απολυθεί πιο νωρίς, ωστόσο κρίθηκε από τις αρμόδιες αρχές ότι έπρεπε να μεταχθή στην αγροτική φυλακή Τίρυνθας, οπότε και στη συνέχεια μετήχθη, λαμβάνοντας κανονικά εκπαιδευτικές άδειες για να συνεχίσει τις σπουδές του στο γεωπονικό πανεπιστήμιο Αθηνών. Στη συνέχεια αυτός απέδρασε από την ανωτέρω αγροτική φυλακή 7 Ιουνίου 2019 και ακολούθως προέβη στην ανάπτυξη επανειλημμένης και ιδιαιτέρως σοβαρής εγκληματικής δράσεως σε μεγάλη ακτίνα δράσης σε όλη την επικράτεια, τελώντας – εκτός των άλλων – ληστεία κατά συναυτουργία και κατά συρροή, κλοπή κατ’ εξακολούθηση με διάρρηξη, παράνομη κατοχή και μεταφορά πολεμικού τυφεκίου και υποπολυβόλου».
Αν και ο κρατούμενος ισχυρίζεται ότι ο λόγος που απέδρασε ήταν ότι είχε ενημερωθεί πως στο εξής θα αποστερούνται των εκπαιδευτικών αδειών και ότι δεν είχε άλλη διέξοδο, οι δικαστές αναφέρουν ότι: «ουδόλως αναφέρεται στην μεγάλη και ιδιαίτερη επικίνδυνη δράση που ανέπτυξε, αμέσως σχεδόν, την απόδραση του, παρά μόνο ισχυρίζεται ότι ως καταζητούμενος, δεν είχε άλλο τρόπο να επιβιώσει, ωστόσο, αυτή η επιλογή του να αποδράσει και να προχωρήσει σε ένα νέο κύκλο βαριάς εγκληματικής δραστηριότητας, αδικαιολόγητης αναφορικά με το λόγο τον οποίο επικαλείται στο υπόμνημα του και στην έφεση του, καταδεικνύει σαφώς τόσο την σταθερή ροπή του προς το έγκλημα, με στοιχεία έντονης αντικοινωνικής συμπεριφοράς, όσο και το ότι η πολυετής παραμονή του στο κατάστημα κράτησης από την 1/2/2013 έως και την 7/6/2019 δεν συνέβαλλε καθόλου στο σωφρονισμό του».
«Προσχηματικά καλή» χαρακτηρίζεται στο σκεπτικό του βουλεύματος η διαγωγή του Γιάννη Μιχαηλίδη, καθώς -όπως αναφέρουν οι δικαστές- «μέχρι τότε είχε τιμωρηθεί με την απόφαση 3 / 21.1.2014 του πειθαρχικού συμβουλίου του καταστήματος κράτησης Κορυδαλλού με την – διαγραφείσα σήμερα – ποινή του περιορισμού σε ειδικό κελί κράτησης για πέντε ημέρες και την ποινή των 35 βαθμών συνολικά για τις πράξεις της άσκησης βίας, της απείθειας και τον ύβρεων κατά μελών του προσωπικού».
Στο βούλευμα αναφέρεται πως ο κρατούμενος κατηγορείται ότι φέρεται να είχε τελέσει την 24.2.2018 απλή συνέργεια σε στάση κρατουμένων στον Κορυδαλλό, όπου κρατούμενοι εξήλθαν από την πτέρυγα τους, επιτέθηκαν κατά σωφρονιστικών υπαλλήλων, έσπασαν κάμερες ασφαλείας και αφαίρεσαν από σωφρονιστικό υπάλληλο δύο κλειδιά και από τους άλλους σωφρονιστικούς υπαλλήλους δύο ασυρμάτους επικοινωνίας, κατηγορία που του αποδόθηκε και για την οποία απολογήθηκε στην β´ ανακρίτρια Πειραιά.
«Ο εκκαλών ισχυρίζεται ότι η ανακοίνωση στο Athens indymedia, που υπέγραψε μαζί με άλλους πέντε συγκατηγορούμενους του, σε συμπαράσταση του αναρχικού Ντίνου Γιαντζόγλου, μέλους της οργάνωσης «πυρήνες της φωτιάς», παρέχοντας ψυχική συνδρομή και ενίσχυση στην ειλημμένη απόφαση των κρατουμένων, που συνιστά την αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος αυτού, δεν έγινε στις 24 – 2 – 2018, αλλά τέσσερις ημέρες μετά την στάση κρατουμένων, πλην όμως από κανένα στοιχείο δεν προκύπτει ότι ο παραπάνω ισχυρισμός του είναι βάσιμος και επομένως μπορεί κατηγορία αυτή να ληφθεί υπόψη στην παρούσα διαδικασία, ανεξάρτητα αν ο εκκαλών έχει βάσιμες προσδοκίες περί απαλλαγής του με βούλευμα» αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Καταλήγοντας οι δικαστές αναφέρουν πως το χρονικό διάστημα από την αναφυλάκιση του κρατούμενου στις 29 Ιανουαρίου 2020 μέχρι και σήμερα και η καλή διαγωγή του εντός αυτού του διαστήματος, «δεν κρίνονται ικανά να οδηγήσουν σε ασφαλές συμπέρασμα περί της ελλείψεως επικινδυνότητας του για την τέλεση και νέων αξιόποινων πράξεων, αν αφεθεί ελεύθερος, διότι το χρονικό σημείο της συμπλήρωσης των τυπικών προϋποθέσεων αποφυλακίσεως του πλησίαζε και η τέλεση πειθαρχικών παραπτωμάτων από εκείνον θα ισοδυναμούσε με (παράλογη) έκφραση βουλήσεως της παραμονής του στην φυλακή. Η διαγωγή του λοιπόν κατά τον πρόσφατο χρόνο είναι προσχηματικά καλή και η απόλυτη αναγκαιότητα στην συνέχιση της κράτησης του για την αποτροπή τέλεσης άλλων αδικημάτων παραμένει. Ειδικότερα αυτή η κρίση – περί της κατ’ επίφαση καλής διαγωγής του – δεν είναι αυθαίρετη, αλλά στηρίζεται σε σταθερή βάση, την οποία ο ίδιος ο κρατούμενος δημιουργούσε, δοκιμαζόμενους κατά το χρόνο της ελεύθερης διαβίωσης του, που παρανόμως ανέκτησε με την απόδραση του, ενώ γνώριζε πολύ καλά τις δυσμενείς συνέπειες της μη συμμόρφωσης του με την νομιμότητα, που τελικά της αποδέχτηκε επιλέγοντας συνειδητά και με διάρκεια της σοβαρή εγκληματική δράση».