Δίκη Ρούλας Πισπιρίγκου: Η συγκλονιστική κατάθεση του αναισθησιολόγου για τον θάνατο της Τζωρτζίνας
Ο μάρτυρας περιέγραψε εμφανώς συγκινημένος λεπτό προς λεπτό όσα έγιναν στο θάλαμο του νοσοκομείου επι 55 λεπτά μέχρι να επανέλθει στη ζωή το κοριτσάκι, ενώ κατά τη διάρκεια της περιγραφής του η Ρούλα Πισπιρίγκου ξέσπασε σε κλάματα, αλλά και αρκετά από τα μέλη της έδρας παρακολουθούσαν συγκινημένα.
«Ήμουν ο αναισθησιολογος του Καραμανδανείου. Την ημέρα εκείνη είχα εφημερία, ήμουν εκεί μέχρι το μεσημέρι και μετά στο σπίτι σε ετοιμότητα. Εκεί δέχθηκα κλήση από το νοσοκομείο να έρθω γρήγορα για επείγον περιστατικό. Μέσα σε πέντε λεπτά ήμουν στο νοσοκομείο, όρμησα στο θάλαμο, το παιδί δεν είχε σφυγμό, δεν είχε αναπνοή. Οι συνάδελφοι είχαν ξεκινήσει ΚΑΡΠΑ, θωρακικές συμπιέσεις και τεχνητή αναπνοή» ανέφερε ο μάρτυρας.
Ο αναισθησιολόγος έκανε λόγο για απίστευτο στρες στην αντιμετώπιση ενος τέτοιου περιστατικού και εξήγησε πως «κάναμε αμέσως διασωλήνωση και ζήτησα απινιδωτή. Συνεχίσαμε ΚΑΡΠΑ, δίνοντας δόσεις αδρεναλίνης και κάνοντας απινιδώσεις. Δεν μπορώ να περιγράψω την ένταση της στιγμής. Το άγχος, το στρες. Μόνο αν ζήσεις κάτι τέτοιο μπορείς... είναι πολύ δύσκολο για ένα γιατρό να αντιμετωπίσει τέτοιο περιστατικό και μάλιστα σε παιδί».
Όπως εξήγησε ρώτησε εκείνη τη στιγμή τους γιατρούς τους λόγους νοσηλείας της Τζωρτζίνας και τον ενημέρωσαν ότι είχε εισαχθεί για αναφερόμενους από τη μητέρα σπασμούς, αλλά και πως η οικογένεια είχε χάσει αλλά δυο παιδιά. «Εκείνη τη στιγμή έγινε μια έκρηξη στον εγκέφαλο μου. Πριν λίγες μέρες είχε έρθει στο νοσοκομείο η Ίριδα, στα εξωτερικά ιατρεία. Είχε κατέβει μια συνάδελφος καταταραγμένη, το μωρό ήταν ήδη νεκρό όταν ήρθε στο νοσοκομείο. Έγινε αυτή η έκρηξη στο κεφάλι μου και σκέφτηκα ότι αυτό το παιδί πρέπει να ζήσει. Έκανα τεράστια προσπάθεια. Συμπιέσεις, αδρεναλίνες, αμπούλες, επαναλαμβανόμενα. Έλεγα μη φύγεις, μη φύγεις, δεν θα πεθάνεις, όχι και συ. Είχαν περάσει τρία τέταρτα και ήμασταν απελπισμένοι ότι δεν γίνεται τίποτα».
Τη στιγμή που οι γιατροί ήταν έτοιμοι να αφήσουν το παιδί, μια ένδειξη στο μόνιτορ έδειξε ότι ίσως ανταποκρίνεται. «Λέμε συνεχίζουμε! Και μετά από λίγο το παιδί απέκτησε ξανά ρυθμό στην καρδιά. Αποκαταστάθηκαν οι σφίξεις και η αναπνοή. Ήταν συγκλονιστικη στιγμή και αρχίσαμε να κλαίμε. Ακόμα και εγώ που είμαι τόσο έμπειρος, δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τη συγκίνηση όταν είδα το παιδί να γυρίζει στη ζωή» κατέθεσε με δάκρυα στα μάτια ο γιατρός.
Πρόεδρος: Έχει ακουστεί για ένα βαλιτσάκι πρώτων βοηθειών. Είχατε εσείς τετοιο;
Μάρτυρας: Φυσικά όπως όλοι οι γιατροί, σε κάθε κλήση έχουμε μαζί ότι μπορεί να χρειαστεί.
Πρόεδρος: Τι έχει μέσα;
Μάρτυρας: Ο,τι μπορεί να χρειαστεί για την αναζωογόνηση. Καθετήρες, φάρμακα, όρους, διαλύτες.
Πρόεδρος: Τι φάρμακα εχετε;
Μάρτυρας: Κυρίως αδρεναλίνη αλλά μπορεί και άλλα φάρμακα, όπως ατροπίνη, ινότροπα, κορτιζόνη, κατασταλτικα, μυοχαλαρωτικά.
Πρόεδρος: Γνωρίζετε τι είναι η κεταμίνη;
Μάρτυρας: Φυσικά. Είναι ένα αναισθησιολογικό φάρμακο. Χρησιμοποιείται και στα παιδιά και στους ενήλικες. Στα παιδιά, κυρίως είναι ένα φάρμακο στην αναισθησιολογική φαρέτρα. Επιλέγει ο γιατρός ανάλογα με το περιστατικό.
Πρόεδρος: Είχατε μέσα στο βαλιτσάκι σας κεταμίνη;
Μάρτυρας: Ναι.
Πρόεδρος: Τη χρησιμοποιήσατε;
Μάρτυρας: Όχι. Δεν υπήρχε λόγος γιατί το παιδί ήταν νεκρό. Κεταμίνη χρησιμοποιούμε για να καταστείλουμε κάποιον.
Εισαγγελέας: Η νοσηλεύτρια που πήγε πρώτη στο δωμάτιο μετά την ανακοπή είπε ότι το παιδί ηταν στο μέσο του κρεβατιού και χωρίς ρινικό οξυγόνο. Μπορεί να εξηγηθεί αυτό ιατρικά;
Μάρτυρας: Συνήθως πριν μια ανακοπή υπάρχουν πρόδρομα σημεία. Ποτέ δεν έχω ακούσει κάποιο περιστατικό τόσο αιφνίδιο. Ένα παιδί που νοσηλεύεται στο νοσοκομείο, θα έχει τέτοια ορατά σημάδια. Το παιδί δεν ξέρουμε ακριβώς πως αντέδρασε. Νομίζω ότι ήταν στο θάλαμο μόνο η μητέρα, μόνο αυτή μπορεί να το περιγράψει.
Εισαγγελέας: Η ίδια στην ανακρίτρια είπε ότι το παιδί σηκώθηκε και έπεσε απότομα πίσω. Εμπίπτει αυτό στα πρόδρομα σημεία;
Μάρτυρας: Δεν μπορώ να το εξηγήσω αυτό. Η περιγραφή δεν μου φαίνεται ιατρικά εξηγήσιμη. Δεν έχω δει τέτοιο θάνατο. Μου φαίνεται λίγο θεατρικό αυτό.