Η αλήθεια για τη δικαστική ήττα της Εκκλησίας της Ελλάδος
Με αφορμή σημερινά δημοσιεύματα στον ημερήσιο τύπο τα οποία αναπαράγονται ήδη από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και αφορούν στην εξέλιξη δικαστικής διαμάχης της Εκκλησίας της Ελλάδος με το Ελληνικό Δημόσιο και το Δήμο Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης, σχετικά με πολεοδομικώς αρρύθμιστα οικόπεδα στη Βουλιαγμένη και προς ενημέρωση των πολιτών θα θέλαμε να διευκρινίσουμε – ενημερώσουμε για τα εξής:
α. Η Εκκλησία της Ελλάδος το έτος 2013 προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΔΑ) κατά της Ελλάδος (προσφυγή υπ’ αρ. 25207/13) «διατυμπανίζοντας» προς κάθε κατεύθυνση ότι το Ελληνικό Δημόσιο θα αναγκαστεί να της καταβάλει αποζημίωση 9.210.000 ευρώ για δήθεν στέρηση της χρήσης ακινήτων φερόμενης ιδιοκτησίας της στη περιοχή της Βουλιαγμένης.
β. Ο Δήμος Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης με υπομνήματα του και σημαντικά έγγραφα τα οποία συνέταξε και προσκόμισε και απέστειλε προς το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, παρείχε προς τους δικαστικούς πληρεξουσίους του Ελληνικού Δημοσίου, ουσιαστική νομική υποστήριξη και τα απαραίτητα στοιχεία προς αντίκρουση της αβάσιμης προσφυγής της Εκκλησίας της Ελλάδος στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
γ. Ήδη στις 2 Ιουνίου 2022 εκδόθηκε η «πολυπόθητη» για την Εκκλησία απόφαση του ΕΔΔΑ, με την οποία απορρίφθηκε «πανηγυρικά» το αίτημά της για αποκατάσταση φερόμενης υλικής ζημίας, δηλαδή με απλά λόγια το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δεν αναγνώρισε καμία ζημία και δεν επιδίκασε ούτε ένα ευρώ αποζημίωση στην Εκκλησία της Ελλάδος.
δ. Συγκεκριμένα, επισημαίνουμε ότι μόνη νομική βάση της απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου αποτέλεσε το άρθρο 6 παρ. 1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) περί δίκαιης δίκης, ενώ το Δικαστήριο απεφάνθη αποκλειστικά επί του ζητήματος της παρέλευσης μεγάλου χρονικού διαστήματος εντός του οποίου δεν εκτελέστηκαν αποφάσεις του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, του έτους 2001. Με το σκεπτικό αυτό, το Δικαστήριο απέρριψε εν συνόλω το αίτημα αποκατάστασης υλικής ζημίας της προσφεύγουσας Εκκλησίας, κρίνοντας επί λέξει (βλ. παρ. 13 της απόφασης) ότι «το Δικαστήριο ουδεμία διακρίνει αιτιώδη συνάφεια μεταξύ της παραβίασης που διαπιστώθηκε και της φερόμενης υλικής ζημίας». Είναι σαφές από την επισκόπηση της απόφασης ότι ουδεμία δικαστική κρίση υπάρχει στην απόφαση περί «στέρησης» της φερόμενης ιδιοκτησίας της Εκκλησίας, πόσο μάλλον εφόσον δεν εξετάστηκε ο επικουρικός λόγος που είχε προβάλει η προσφεύγουσα Εκκλησία της Ελλάδος περί παραβίασης του δικαιώματος της στην ιδιοκτησία, κατ’ άρθρο 1 του 1ου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ.
ε. Αφού παρήλθε άπρακτο ένα ολόκληρο τετράμηνο από την έκδοση της ανωτέρω απόφασης του ΕΔΔΑ και με δεδομένο ότι με κάποιο τρόπο έπρεπε να «αμβλυνθούν» οι συνέπειές της, η Εκκλησία της Ελλάδος ανακάλυψε τρόπο να επικοινωνήσει τη δυσμενή δικαστική έκβαση της υπόθεσης, ανακοινώνοντας ή και διαρρέοντας τεχνηέντως στον τύπο ότι «άνοιξε» ο δρόμος για «νέες διεκδικήσεις» εκ μέρους της από το Ελληνικό Δημόσιο διπλάσιας αυτή τη φορά αποζημίωσης (20.000.000 ευρώ) από τα Ελληνικά Δικαστήρια.
Αν και η προσφυγή στη Δικαιοσύνη είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο και ασφαλώς αναφαίρετο δικαίωμα κάθε φυσικού ή και νομικού προσώπου, η εκ των προτέρων διαφήμιση του εγχειρήματος δεν εξασφαλίζει και την τελική ευόδωσή του, ούτε καλύπτει προηγούμενες δικαστικές ήττες.
Στο πλαίσιο της συγκεκριμένης διαδικασίας επίσης δύο προδήλως απαραδέκτως ασκηθείσες προσφυγές της Εκκλησίας της Ελλάδος προς την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής και εν συνεχεία στην Επιτροπή του άρθρου 152 Ν.3463/2006 Περιφερειακής Ενότητας Ανατολικής Αττικής της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής κατά της νομιμότητας της ανωτέρω απόφασης του Δημοτικού μας Συμβουλίου ΑΠΟΡΡΙΦΘΗΚΑΝ προ μηνών ΟΡΙΣΤΙΚΑ και ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ.
Προκειμένου λοιπόν να μην δημιουργούνται εσφαλμένες εντυπώσεις και κυρίως επειδή το τόσο το αναγνωστικό όσο και το τηλεοπτικό κοινό αναζητά την αληθινή, την πραγματική είδηση αποκαθιστούμε σήμερα ως έχουμε υποχρέωση τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση και επαναλαμβάνουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι ο Δήμος Βάρης- Βούλας- Βουλιαγμένης ακολουθώντας απαρέγκλιτα και με συνέπεια την αρχή της νομιμότητας, ενεργώντας ασφαλώς εντός των αρμοδιοτήτων του, και σε κάθε περίπτωση σεβόμενος τις διατάξεις του Συντάγματος και της ΕΣΔΑ, θα διασφαλίσει την αποκατάσταση του παρανόμως ανατραπέντος περιβαλλοντικού ισοζυγίου της Βουλιαγμένης χωρίς δημαγωγικές κορώνες, «απειλές» και τυμπανοκρουσίες.