Εορτολόγιο 23 Μαΐου: Ποιοι γιορτάζουν σήμερα

Σήμερα, σύμφωνα με το εορτολόγιο, δεν έχει γιορτή κάποιο γνωστό όνομα.

Όσιος Ευμένιος ο νέος ο Θεοφόρος (Σαριδάκης)

Στο αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας συγκαταλέγεται από το 2022 ο γέροντας Ευμένιος Σαριδάκης από την Εθιά Μονοφατσίου της Ιεράς Μητρόπολης Γορτύνης και Αρκαδίας.

Ο Όσιος Ευμένιος ήταν γόνος μιας πολυμελούς και πάμπτωχης οικογενείας. Γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου του έτους 1931. Ο πατήρ Ευμένιος ήταν θεόκλητος στον μοναχισμό. Μεγάλη υπήρξε η δράση και η διακονία του προς τους πάσχοντες αδελφούς μας στο νοσοκομείο Λειμωδών στην Αγία Βαρβάρα όπου είχε νοσηλευτεί και ο ίδιος κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας καθώς προσβλήθηκε από λέπρα.

Η αγάπη του και ο ασκητικός του αγώνας έφεραν σ’ αυτόν τη χάρη του Θεού και ο ταπεινός ιερέας (λειτουργούσε στο ναό των αγίων Αναργύρων Ιατρών Κοσμά & Δαμιανού, μέσα στο Λοιμωδών) έφτασε σε μεγάλο ύψος αγιότητας -το οποίο διατηρούσε κρυφό όσο μπορούσε- και αξιώθηκε να λάβει το προορατικό χάρισμα, να ζήσει υψηλά πνευματικά βιώματα και οράματα και να βοηθήσει πάρα πολλούς ανθρώπους κάθε κοινωνικής τάξης και μορφωτικού επιπέδου, όχι μόνο με τις συμβουλές και την προσευχή του αλλά και με την αγιασμένη παρουσία του.

Τα δύο τελευταία χρόνια της ζωή του τα πέρασε στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός, στον 6ο όροφο, στο θάλαμο 653, που τον είχε μετατρέψει σε Εκκλησία.

Το σκήνωμα του αγίου γέροντα Ευμενίου μεταφέρθηκε στην εκκλησία των Αγίων Αναργύρων, όπου εψάλη τρισάγιο και στη συνέχεια εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα.

Μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν τον γέροντα Ευμένιο

Στο βιβλίο του Μοναχού Σίμωνος, «Πατήρ Ευμένιος, ο Ποιμήν ο καλός και Θαυματουργός», σημειώνεται:

«Το 1984, ο γέροντας είχε μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί, παρά το καθεστώς δεν έβγαλε τα ράσα του και, σύμφωνα με μαρτυρίες, ευλογούσε όλον τον κόσμο! Σταύρωνε όλους εκείνους, που πήγαιναν να του φιλήσουν το χέρι. Κρυπτοχριστιανοί, ακόμη και Τούρκοι, έσκυβαν το κεφάλι τους και τους ευλογούσε.
«Δεν ξέρεις», έλεγε, «τι μπορεί να γίνει αύριο…».

Κάποια μέρα, που ο πατήρ Ευμένιος ήταν άρρωστος στο κρεβάτι, τον επισκέφθηκε ένας Ιερεύς για να πάρει την ευχή του. Ο παππούλης, τότε, μόλις είχε βγει από το νοσοκομείο.

Πριν προλάβει ο Ιερεύς να καθίσει, του είπε:

– Πήγαινε στο Ιερό, βάλε το Πετραχήλι μου, πάρε τα Άγια Μυστήρια και πήγαινε να μεταλάβεις τον τάδε (είπε το όνομά του) στο τάδε κτίριο, στον τάδε όροφο του νοσοκομείου.
Ο Ιερεύς έκανε ακριβώς ό,τι του είπε ο Παππούλης. Βρήκε έναν ετοιμοθάνατο νεαρό, ο οποίος ανέκτησε για λίγο τις αισθήσεις του, έκανε με δυσκολία τον σταυρό του, άνοιξε το στόμα του και μετέλαβε.

Ύστερα ο Ιερεύς είπε στην μητέρα του νεαρού, που τον διακονούσε:

– Είχατε ειδοποιήσει τον Πατέρα Ευμένιο, τον Εφημέριο του νοσοκομείου, να έλθη να κοινωνήσει το παιδί σας, αλλά επειδή δεν μπορούσε ο ίδιος να έλθη, λόγω της ασθένειάς του, έστειλε εμένα.
Εκείνη απήντησε, ότι ο γιος της είχε εκφράσει την επιθυμία να κοινωνήσει, αλλά δεν είχαν προλάβει να ειδοποιήσουν τον Πατέρα Ευμένιο, διότι ο γιος της είχε πέσει ήδη σε κώμα.

Ο Ιερεύς, στην απορία του, ποιος είχε ειδοποιήσει τον Πατέρα Ευμένιο, ρώτησε και την νοσοκόμα. Εκείνη είπε, ότι δεν είχε πάρει εντολή από κανένα, να μιλήσει στον Ιερέα για να κοινωνήσει ο νεαρός.

Μία κυρία διηγήθηκε την θαυμαστή επέμβαση του Πατρός Ευμενίου στην εγκυμοσύνη της:

«Βρισκόμουν στον δεύτερο με τρίτο μήνα εγκυμοσύνης σε δίδυμα. Τότε ξαφνικά, άρχισα να έχω αίμα. Πήγα στον γιατρό και στον υπέρηχο που ακολούθησε, βρήκαν ότι το ένα έμβρυο ήταν νεκρό και παρ’ όλο που το καθένα ήταν σε διαφορετικό αμνιακό σάκκο, από την στιγμή που έπρεπε να μου βγάλουν το νεκρό έμβρυο θα έπαιρναν και το άλλο, για να σταματήσουν την αιμορραγία.

Επειδή είχα και άλλες αποβολές στο παρελθόν και φοβόμουν την διαδικασία, δεν δέχθηκα την συμβουλή του γιατρού, να με καθαρίσουν εκείνη την στιγμή. Έφυγα και πήγα στο σπίτι μου κλαίγοντας. Σηκώθηκα και πήγα στον Πατέρα Ευμένιο να του πω την στενοχώρια μου και να ζητήσω να προσευχηθή για μένα. Αφού με άκουσε με προσοχή, βάζει το Πετραχήλι του, μου ακουμπά το κεφάλι και σε λίγο μου λέει:

– Άκουσε τι θα σου πω. Δεν θα πας στον γιατρό, θα το αφήσεις το παιδί να γεννηθεί και αυτή την γέννα δεν θα την καταλάβεις.

Εγώ η ολιγόπιστη, σκέφθηκα ότι με παρηγορεί ο Παππούλης και του λέω:

– Αχ, Παππούλη μου, αφού γεννώ με καισαρική και λόγω αλλεργίας, η νάρκωση δεν με καλοπιάνει και τα νιώθω όλα.

– Άκουσέ με, μου λέει, ακουμπώντας μου το χέρι λίγο πιο πάνω από τον καρπό. Αυτή την γέννα δεν θα την καταλάβεις. Και να πας να κοινωνήσεις. (Του είχα πει ότι σκεφτόμουν να πήγαινα για λίγο το βράδυ σε μία Αγρυπνία).

Παίρνοντας την ευχή του Γέροντα για το παιδί και για την Αγία Κοινωνία, έφυγα τόσο ανάλαφρη που το αίμα που είχα ήταν σαν να μην υπήρχε. Όταν το βράδυ κοινώνησα, μέχρι το ξημέρωμα σταμάτησε η αιμορραγία. Και με την ευχή του Γέροντα, έφερα στην ζωή το τρίτο μου παιδάκι. Ήταν το πρώτο χειρουργείο, που μόλις συνήλθα γέλαγα, δεν ξέρω πώς, και μου έδωσαν αμέσως για θηλασμό το μωρό μου. Πραγματικά δεν κατάλαβα αυτή την γέννα».