Μητροπολίτης Λαρίσης Ιερώνυμος στο Newsbomb.gr: Αλλού οι εξυπνάδες της κομματικής σκοπιμότητας

«Το δημογραφικό δεν θα λυθεί από την ισοπεδοτική woke κουλτούρα ή παράδοξα τουλάχιστον, νομοθετήματα σαν το τελευταίο», αναφέρει μεταξύ άλλων στην αποκλειστική του συνέντευξη στο Newsbomb.gr o Mητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιερώνυμος.

Σήμερα που βγαίνει στον αέρα το ανανεωμένο Newsbomb.gr ο Μητροπολίτης Λαρίσης άγει τα ονομαστήριά του, συνεπώς συντρέχει η καλύτερη συγκυρία για την νέα πορεία με την ευχή του .

Αρχικά ο κ. Ιερώνυμος σχολιάζει το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών εστιάζοντας κυρίως στην αποχή. Εξηγεί γιατί «οι ευρωεκλογές είναι οι πιο σημαντικές εκλογές για τον τόπο μας, σπουδαιότερες και από τις εθνικές και από τις αυτοδιοικητικές». Δεν παραλείπει παράλληλα να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για την επικράτηση του μουσουλμανικού κόμματος σε Ροδόπη και Ξάνθη.

Στη συνέχεια ο Μητροπολίτης απαντάει χωρίς περιστροφές σε όσους παίζουν διάφορα παιχνίδια υποδεικνύοντας στην Εκκλησία πώς πρέπει να δρα και ακόμη και πώς να ...αγαπά, σημειώνοντας ότι «παχιά λόγια, συναισθηματικοί εκβιασμοί και ιδεοληπτικοι αφορισμοί εκφράζουν μια ανεπίτρεπτη απόπειρα επεμβάσεως στα πνευματικά της Εκκλησίας».

Κατόπιν εξηγεί με ποιον τρόπο λειτουργούν τα Lobbies, ενώ απαντάει και για θέματα που άπτονται της εκκλησιαστικής περιουσίας. «Γεγονός πάντως είναι πως η «αμύθητη εκκλησιαστική περιουσία» είναι ένας γιγάντιος μύθος, ένα καλοσυντηρούμενο ψεμα», τονίζει.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η ανάλυσή του για το δημογραφικό πρόβλημα. Αφού σημειώνει ότι ήδη έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος, υπογραμμίζει πως αυτό δεν λύνεται μόνο με οικονομικά κίνητρα, αλλά χρειάζεται και αλλαγή νοοτροπίας.

Κλείνοντας απαντάει και σε ένα ερώτημα που απασχολεί εσχάτως μεγάλο πλήθος Χριστιανών και αφορά στον κοινό εορτασμό του Πάσχα για Ορθόδοξους και Ρωμαιοκαθολικούς. «Δεν εξαρτάται από αυτό η ενότητά μας, ούτε οι τυχόν τριγμοί στην ενότητα της Ορθοδοξίας εξαρτώνται από αυτό», αναφέρει στο Newsbomb.gr

Ακολουθεί αναλυτικά η συνέντευξη του Μητροπολίτη Ιερώνυμου:

-Σεβασμιώτατε, πώς κρίνετε το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών; Τι μπορεί να σημαίνουν για την Ελλάδα αλλά και για την Ευρώπη;

Ἐκεῖνο πού μέ ἀνησυχεῖ περισσότερο εἶναι ἡ ἀποχή. Ἡ ἄρνηση ὅσων ἔχουν δικαίωμα ψήφου νά ἀσκήσουν τό ἐκλογικό τους δικαίωμα. Ὅσο κι ἄν κάποιοι ἰσχυρίζονται πώς οἱ ἐκλογικοί κατάλογοι ἔχουν καιρό νά ἐκκαθαρισθοῦν, τό ποσοστό τοῦ σχεδόν 60% πού δέν πῆγε νά ψηφίσει, πρέπει νά μᾶς ἀπασχολήσει ὅλους καί πρωτίστως τούς ἐκπροσώπους τοῦ πολιτικοῦ συστήματος, γιατί ἡ πρώτη ἀνάγνωση εἶναι ὅτι σέ αὐτούς γυρίζει ὁ λαός τήν πλάτη, ἄρα κάτι δέν κάνουν σωστά.

Περαιτέρω, πρέπει νά κατανοήσουμε ὅτι οἱ εὐρωεκλογές εἶναι οἱ πιό σημαντικές ἐκλογές γιά τόν τόπο μας. Σπουδαιότερες καί ἀπό τίς ἐθνικές καί ἀπό τίς αὐτοδιοικητικές. Μᾶς ἐπηρεάζουν περισσότερο σέ πολλά σημεῖα τῆς καθημερινότητάς μας, μιᾶς πού ἡ πλειονότητα τῶν ἀποφάσεων λαμβάνεται πλέον στίς Βρυξέλλες.

Ἄρα ὅσοι ἀμέλησαν νά ψηφίσουν, ἔχασαν μιά οὐσιαστική εὐκαιρία νά ἐκφράσουν ἄποψη γιά τή συνδιαμόρφωση ἀποφάσεων στήν Εὐρώπη καί τήν ὑποστήριξη τῶν ἐπιδιώξεων τῆς χώρας μας. Κακά τά ψέματα, ὑπάρχουμε μέσα στήν Εὐρώπη μέ ἕναν τρόπο ἰσχυροῦ ἀλληλοεπηρεασμοῦ. Ἡ ψῆφος μας εἶναι ἡ δύναμή μας κι ὅταν δέν τήν χρησιμοποιοῦμε, αὐτό γυρίζει σέ βάρος μας.

Βεβαίως, ἡ ἐνσυνείδητη ἀποχή ἀποτυπώνει τό ἰδεολογικό καί πρακτικό μπέρδεμα στόν εὐρωπαϊκό χῶρο. Ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση δέν ἔχει ἐξελιχθεῖ ὅπως τήν ὁραματίστηκαν οἱ ἐμπνευστές καί δημιουργοί της. Κι αὐτό δημιουργεῖ διασπαστικές τάσεις, εὐρωσκεπτικισμό καί ἰσχυρές ἀμφιβολίες γιά τό μέλλον.

Τά δεδομένα καί τά αὐτονόητα δείχνουν νά κλονίζονται καί νά καταρρέουν καί ὅλοι περιμένουμε νά δοῦμε τίς ἐξελίξεις. Μακάρι νά εἶναι πρός τό συμφέρον τῶν λαῶν τῆς Εὐρώπης καί τοῦ δικοῦ μας λαοῦ.

Κάτι τελευταῖο. Ἡ ἄρνηση τῶν κομμάτων νά συμπεριλάβουν μουσουλμᾶνο ὑποψήφιο στά εὐρωψηφοδέλτιά τους καί τά ὑψηλά ποσοστά ἀποχῆς τῶν Χριστιανῶν στήν περιοχή τῆς Θράκης, ἀνέδειξαν σέ δύο νομούς πρῶτο ἕνα κόμμα πού ξεκάθαρα ἐπαγγέλεται τή διεκδίκηση τῆς ἀνατροπῆς τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάννης καί τή δημιουργία ὅρων ἐπικινδυνότητας σέ κρίσιμη περιοχή τῶν Βαλκανίων.

Τά μεγάλα κανάλια ἀναφέρθηκαν ἀκροθιγῶς στό θέμα, ἴσως καί ὑποβαθμίζοντάς το. Ἡ ἀλήθεια εἶναι πώς ἄν καί πέτυχε ὑψηλα ποσοστά, τό κόμμα αὐτό σέ ἀπόλυτους ἀριθμούς ὑπέστη καθίζηση, καθώς φέτος ἔλαβε 28.470 ψήφους, ἔναντι 40.211 στίς εὐρωεκλογές τοῦ 2019. Αὐτό ὅμως, δέν σημαίνει ὅτι μποροῦμε νά ἐφησυχάσουμε. Ἤδη τό ἀποτέλεσμα αὐτό δείχνει ὅτι ἀκόμη καί σέ συνθῆκες δικῆς μας ἀδιαφορίας καί ἀμέλειας, κάποιοι εἶναι ἔτοιμοι καί πιό πρόθυμοι νά δημιουργήσουν, ἄν ὄχι ζητήματα, τουλάχιστον ἐντυπώσεις.

- Το τελευταίο διάστημα ακούγεται συχνά πυκνά από διάφορους κύκλους η φράση «ο Θεός είναι αγάπη, άρα η Εκκλησία πρέπει να…». Με αυτή την φράση σχεδόν απαιτήθηκε από την Εκκλησία να συναινέσει στους γάμους ομόφυλων ζευγαριών, να τελέσει εξόδιο ακολουθία μετά από αυτοκτονία, και άλλα τινά. Οι αιτιάσεις μάλιστα κάποιων φτάνουν στο σημείο να λένε «άλλο η πίστη και άλλο οι παπάδες». Με τέτοιες πιέσεις και το πρόσχημα της «υποχρεωτικής αγάπης» θα πορευτεί η Εκκλησία;

Ἡ Ἐκκλησία πορεύεται μέ βάση τό Θεῖο θέλημα. Καί «ὁ Θεὸς θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν». Τό ζητούμενο εἶναι ἡ «σωτηρία ψυχῶν ὑπὲρ ὧν Χριστὸς ἀπέθανεν» μέ ὅρους ἀληθείας.

Στά πλαίσια αὐτά, παχιά λόγια, συναισθηματικοί ἐκβιασμοί καί ἰδεοληπτικοἰ ἀφορισμοί ἐκφράζουν μιά ἀνεπίτρεπτη ἀπόπειρα ἐπεμβάσεως στά πνευματικά τῆς Ἐκκλησίας, ἰδίως ἀπό ὅσους εἶναι ἀνυποψίαστοι γιά τό τί σημαίνει Ἐκκλησία, μυστηριακή ζωή, ἐκκλησιαστικό φρόνημα. Ἡ Ἐκκλησία ἔχει τήν αὐτοσυνειδησία της καί πορεύεται ἐν τόπῳ καί χρόνῳ ἔχοντας ἐπίγνωση ὅτι ἀποτελεῖ «Σῶμα Χριστοῦ», «τὸν Χριστὸν παρατεινόμενον εἰς τοὺς αἰῶνας».

Μέ ἄλλα λόγια, ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι δικιά μου γιά νά κάνω ὅποιες μεταβολές, τροποποιήσεις, προσθαφαιρέσεις στό λόγο καί τήν ποιμαντική της θέλω. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τοῦ Χριστοῦ καί σκοπό ἔχει τή διάδοση τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ ὅπως αὐτός ἐξῆλθε ἀπό τό ἀψευδές στόμα τοῦ Χριστοῦ, διαδόθηκε ἀπό τούς Ἁγίους Ἀποστόλους στόν κόσμο καί ἑρμηνεύθηκε ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρες μέ τρόπο αὐθεντικό. Αὐτά καλούμαστε νά τά διαφυλάξουμε ἀναλλοίωτα, ὄχι μόνον γιατί «Ἰησοῦς Χριστός χθὲς καὶ σήμερον ὁ Αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας», ἀλλά καί γιατί οὔτε ἁγιώτερος, οὔτε ἐξυπνότερος, οὔτε σοφώτερος εἶμαι ἀπό ὅσους προηγήθηκαν στήν Πίστη καί μοῦ τήν δίδαξαν.

Οἱ ἐξυπνάδες λοιπόν, τῆς κομματικῆς ἤ ἰδεολογικῆς σκοπιμότητας ἀλλοῦ! Ὄχι στήν Ἐκκλησία! Ἐμεῖς ἔχουμε μάθει νά ἀναγνωρίζουμε τούς λύκους, τόσο τούς ἐχθροπαθεῖς, ὅσο καί τους προβατόσχημους, ἀπό μακρυά καί νά προστατεύουμε τό ποίμνιο. Σέ κάθε περίπτωση ἡ ἀναφορά μας εἶναι στούς Ἱερούς Κανόνες καί ἰδίως στόν 102ο τῆς Πενθέκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὁ ὁποῖος προβλέπει τόν τρόπο ἄσκησης ἐκκλησιαστικῆς οἰκονομίας, ὥστε νά ἐπιτυγχάνεται τό μεγαλύτερο δυνατό πνευματικό ἀποτέλεσμα.

-Σε παλαιότερη συνέντευξή σας είχατε κάνει λόγο για «ένα πανίσχυρο λόμπι» το οποίο επηρεάζει κυβερνήσεις, ενδεχομένως και την ελληνική κυβέρνηση. Ποιος είναι ο στόχος του πιστεύετε;

Ἡ ὕπαρξη πολλῶν lobbies εἶναι προφανής. Ὅταν ὅμως, μιλᾶμε γι᾽ αὐτά πρέπει νά ἔχουμε διάκριση γιατί στήν ἀντίληψη τοῦ μέσου ἀναγνώστη κάποια πράγματα εἶναι εὔκολα παραξηγήσιμα. Ὅταν μάλιστα ζοῦμε σέ μιά χώρα ὅπου πολλοί εἶναι εὐεπίφοροι σέ συνομωσιολογία ἤ παρεξηγήσεις ἤ λάθος συμπεράσματα, τότε ἡ προσοχή πρέπει νά εἶναι διπλή.

Ἐξάλλου, κι ἐμεῖς ὡς Ἕλληνες, προσπαθοῦμε μέσω τῆς ἑλληνικῆς διασπορᾶς, νά ἔχουμε τά δικά μας lobbies δίπλα σέ κέντρα ἐξουσίας, ἐκεῖ ὅπου λαμβάνονται ἀποφάσεις, προφανῶς γιά νά ἀσκοῦν πίεση ὑπερ τῶν θέσεών μας. Ἄρα ὁ σκοπός τοῦ κάθε lobby εἶναι νά ἀσκήσει πίεση πρός συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Αὐτονόητο εἶναι ὅτι ὑπάρχουν πολλά ἐχθρικά lobbies εἴτε πρός τήν Ἑλληνική Πολιτεία, εἴτε πρός τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Τό θέμα δέν εἶναι τί κάνουν αὐτά. Τό θέμα εἶναι τί κάνουμε ἐμεῖς. Ἄν κάνουμε σωστά τή δουλειά μας, ἄν ἔχουμε ὁμοψυχία καί ἐνεργοῦμε ἔξυπνα, ἄς ὑπάρχουν ὅσα ἄλλα lobbies θέλουν οἱ ἀντικείμενοι. Δέν μποροῦν νά μᾶς πλήξουν. Τό πρόβλημα εἶναι ἡ δική μας ἀμέλεια κι ἀδιαφορία.

-Εσείς διακονείται σε μια περιοχή, η οποία επλήγη με τον έναν ή τον άλλον τρόπο πρόσφατα από καιρικά φαινόμενα. Ως Μητρόπολη έχετε κάνει ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν για την αρωγή των πληγέντων, ακόμη και με οικονομικό βοήθημα το οποίο στοχευμένα παρείχατε. Ωστόσο πολλάκις η Εκκλησία επικρίνεται από τους εχθρούς της πίστης μας ότι «έχει και δεν δίνει». Πώς απαντάτε;

Ὅσα ξέρει ὁ νοικοκύρης δέν τά ξέρει ὀ κόσμος ὅλος. Κι ὅσοι ἔχουμε θέσεις εὐθύνης μέσα στήν Ἐκκλησία μας, εἴτε μεγαλύτερες εἴτε μικρότερες, γνωρίζουμε πώς ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι μιά Ἐκκλησία μέ περιορισμένα οἰκονομικά μέσα καί περιορισμένες δυνατότητες. Μπορεῖ κάποιες Ἱερές Μονές νά εἶχαν ἐκτάσεις, αὐτό ὅμως, δέν ἰσχύει πιά.

Πλέον ἔχουμε τό 4% τῆς περιουσίας πού εἴχαμε κάποτε. Κι ἄν ἀναλογιστεῖ κανείς πώς συνεχίζονται οἱ καταπατήσεις, ἡ ἄρνηση τοῦ Κράτους νά ἅρει τούς περιορισμούς πού ἔχει βάλει σέ συγκεκριμένες ἐκκλησιαστικές ἐκτάσεις, ὥστε νά μήν εἶναι δυνατή η ἀξιοποίησή τους, καθώς καί ἡ δυσανάλογη φορολόγηση στά ἔσοδα ἐξ ἐνοικίων, τότε καταλαβαίνει εὔκολα γιατί ἡ Ἐκκλησία ἔχει κάθε λόγο νά παραπονεῖται.

Βεβαίως, ὀφείλουμε νά παραδεχτοῦμε πώς καί ὡς ἐκκλησιαστική διοίκηση ἔχουμε κάνει κατά καιρούς λάθος ἐπιλογές καί δέν ἔχουμε πάντα τούς καλύτερους στή διαχείριση τῶν οἰκονομικῶν μας. Γεγονός πάντως εἶναι πώς ἡ «ἀμύθητη ἐκκλησιαστική περιουσία» εἶναι ἕνας γιγάντιος μύθος, ἕνα καλοσυντηρούμενο ψἐμα, τό ὁποῖο πολλοί χρησιμοποιοῦν γιά νά συκοφαντήσουν τήν Ἐκκλησία, μᾶλλον γιατί τούς τό ἐπιβάλλουν οἱ ἰδεολογικές τους ἀγκυλώσεις.

-Πολύς λόγος γίνεται σε πανευρωπαϊκό επίπεδο εσχάτως για το δημογραφικό ζήτημα. Η κυβέρνηση έχει λάβει κάποιες πρωτοβουλίες, αλλά το ζήτημα είναι πολυεπίπεδο. Πώς πιστεύετε ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί;

Δέν θέλω νά ἀκούγομαι ἀπαισιόδοξος, ἀλλά ἤδη ἔχει χαθεῖ πολύτιμος χρόνος. Τό δημογραφικό δυστυχῶς, ἀντιμετωπίζεται, ὅπως καί πολλά ἄλλα θέματα, μέσα ἀπό ἕνα οἰκονομίστικο πρῖσμα. Νομίζουν κάποιοι πώς ἄν δημιουργήσουν οἰκονομικές προϋποθέσεις γιά τούς νέους, αὐτοί στή συνέχεια θά δημιουργήσουν οἰκογένειες. Εἶναι λάθος θεώρηση τῶν πραγμάτων.

Σπάνια οἱ οἰκονομικῶς εὐκατάστατοι γίνονται πολύτεκνοι, ἤ ἔστω παραμένουν μέχρι τέλους σέ ἕνα γάμο. Φυσικά καί τό οἰκονομικό πρόβλημα παίζει ρόλο σέ πολλά, δέν εἶναι ὄμως, τό πρωταρχικό ὡς πρός τό δημογραφικό καί τόν δισταγμό τῶν νέων μας νά δημιουργήσουν οἰκογένειες καί νά γεννήσουν παιδιά.

Οἰκογένεια σημαίνει διάθεση προσφορᾶς καί θυσίας, δηλαδή ὑγιές φρόνημα μέ ἀρχές καί ἀξίες, κι ὅσο αὐτό δέν καλλιεργεῖται, ἀλλά ἀντίθετα καλλιεργεῖται στούς νέους μας ἡ νοοτροπία τοῦ δικαιωματισμοῦ, τῆς οὐτοπικῆς προσδοκίας μιᾶς ζωῆς ἀπολαύσεων ἀπαλλαγμένης ἀπό ὑποχρεώσεις, ὅσο δέν τούς μαθαίνουμε νά παίρνουν τή ζωή τους στά χέρια τους καί νά προσπαθοῦν, τότε πῶς μποροῦμε νά περιμένουμε οἰκογένειες κατά τήν Παράδοσή μας, οικογένειες ἀπό τίς ὁποῖες βγήκαμε κι ἐμεῖς, πού μᾶς δίδαξαν τήν ἀγάπη καί τῶν ἀλληλοσεβασμό μεταξύ τῶν μελῶν, τήν ἀγάπη πρός τήν πατρίδα, τόν σεβασμό πρός τόν ὅποιον ἄλλον, τή διάθεση συμπαραστάσεως στούς ἐμπερίστατους, τήν ἀνάγκη ποικιλότροπης προσφορᾶς, μέ ἄλλα λόγια μᾶς ἔμαθαν νά ἀποβάλουμε τό σκληρό περίβλημα τοῦ ἐγωισμοῦ καί νά ὑπάρχουμε μέ ἀρχές, ἀξίες καί εὐθύνη στή ζωή!

Τό δημογραφικό πρόβλημα θά λυθεῖ ἀπό τόν τρόπο πού οἱ ὑφιστάμενες παραδοσιακές οἰκογένειες θά ἐμπνεύσουν τά παιδιά τους καί πάντως ὄχι ἀπό τήν ἰσοπεδοτική woke κουλτούρα ἤ παράδοξα τουλάχιστον, νομοθετήματα σάν τό τελευταῖο, πού ὁπωσδήποτε σπρώχνουν τά πράγματα πρός τήν ἀντίθετη κατεύθυνση ἀπό αὐτό πού καί τό ἴδιο τό Σύνταγμά μας προβλέπει, τήν προστασία τῆς οἰκογένειας καί τοῦ γάμου, στήν ἱστορική καί παραδοσιακή του μορφή.

-Τέλος, την επόμενη χρονιά, το 2025, ο εορτασμός του Πάσχα θα συμπέσει ημερολογιακά για Ορθοδόξους και Ρ/Καθολικούς, και σε συνάρτηση και με την επέτειο της Οικουμενικής Συνόδου της Νίκαιας, ανακυκλώνονται φήμες για μόνιμο κοινό εορτασμό. Τι πιστεύετε εσείς;

Τόν δεύτερο μ.Χ. αἰῶνα ἀνέκυψε ἡ ἔριδα περί τόν ἑορτασμό τοῦ Πάσχα, ἀνάμεσα στήν Ἐκκλησία τῆς Ρώμης καί τίς Ἐκκλησίες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Τότε ὁ Ἅγιος Πολύκαρπος, Ἐπίσκοπος Σμύρνης, προσπάθησε νά ὁμαλοποιήσει τά πράγματα καί μέ πνεῦμα καταλλαγῆς πορεύθηκε στή Ρώμη, ὅπου μόλις εἶχε ἀναδειχθεῖ Πάπας ὁ Ἅγιος Ἀνίκητος. Ἄν καί Ἅγιοι, οἱ δύο ἄνδρες δέν κατόρθωσαν νά συμφωνήσουν καί ἐπέμειναν καθένας στίς ἀπόψεις του. Αὐτό ὅμως, δέν σημαίνει ὅτι δημιουργήθηκε σχίσμα στήν Ἐκκλησία. Ὁ Ἅγιος Ἀνίκητος παρεχώρησε τό Θυσιαστήριο στόν Ἅγιο Πολύκαρπο, συλλειτούργησαν, κοινώνησαν καί ἀποχωρίστηκαν σέ κλίμα ἀγάπης τονίζοντας ὅτι ἡ διαφωνία τους αὐτή δέν ἐπηρεάζει τήν ἑνότητα στήν Πίστη.

Στήν ἀρχαία Ἐκκλησία ἑόρταζαν τό Πάσχα σέ διαφορετική ἡμερομηνία κι αὐτό δέν σημασιοδοτοῦσε διαίρεση, σχίσμα ἤ ἄλλο δεινό. Ἀντίστοιχα καί ὁ κοινός ἑορτασμός δέν σημασιοδοτεῖ ἑνότητα. Αὐτά εἶναι ὑποβολιμαῖα καί ἀποτέλεσμα παρερμηνειῶν. Ἤδη, γιά παράδειγμα, οἱ Ὀρθόδοξοι ἑορτάζουμε ὅλοι τήν ἴδια ἡμέρα τό Πάσχα.

Δέν ἐξαρτᾶται ἀπό αὐτό ἡ ἑνότητά μας, οὔτε οἱ τυχόν τριγμοί στήν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδοξίας ἐξαρτῶνται ἀπό αὐτό. Ἐξάλλου, μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων ὑφίστανται ἑορτολογικές διαφορές, καθώς οἱ Ἐκκλησίες τῶν Ἱεροσολύμων, τῆς Ρωσίας καί τῆς Σερβίας, ἑορτάζουν Χριστούγεννα καί Φῶτα, ὅπως καί ἑορτές Ἁγίων μέ καθυστέρηση δεκατριῶν ἡμερῶν σέ σχέση μέ τίς ὑπόλοιπες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, ἀκριβῶς ἐπειδή δέν ἔχουν ἀκόμη υἱοθετήσει τό διορθωμένο Ἰουλιανό ἡμερολόγιο, χωρίς ἀπό αὐτό νά δημιουργεῖται διαίρεση, διχασμός ἤ σχίσμα. Περαιτέρω, οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες πού ἔχουν υἱοθετήσει τό διορθωμένο Ἰουλιανό ἡμερολόγιο ἑορτάζουν Χριστούγεννα καί Φῶτα, τίς ἴδιες ἡμέρες μέ τήν Καθολική ἐκκλησία καί τίς διάφορες Προτεσταντικές πού ἀκολουθοῦν τό Γρηγοριανό ἡμερολόγιο, χωρίς αὐτό νά σημασιοδοτεῖ ἑνότητα, ἤ ἀπάλειψη τῶν σημαντικῶν διαφορῶν μας μέ τίς ἑτερόδοξες αὐτές κοινωνίες.

Σέ κάθε περίπτωση αὐτό δέν ὁδηγεῖ σέ κοινό Ποτήριο. Ἑπομένως, ἀκριβῶς ἐπειδή εἶναι γνωστός ὁ κανόνας τῆς Α´ Οίκουμενικῆς Συνόδου, στή Νίκαια τῆς Βιθυνίας, περί τοῦ τρόπου προσδιορισμοῦ τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα κατ᾽ ἔτος, ἀπό τόν ὁποῖον κανόνα οἱ Ὀρθόδοξοι δέν μποροῦμε νά ἀποστασιοποιηθοῦμε, οὔτε νά τόν τροποποιήσουμε, ἀλλά καί ἐπειδή ὑπάρχει ἡ υἱοθέτηση τοῦ διορθωμένου Ἰουλιανοῦ ἡμερολογίου ἀπό τήν πλειοψηφία τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, καθώς καί ἐπειδή εἶναι δεδομένη ἡ ἀντίθεσή μας στό Γρηγοριανό ἡμερολόγιο, δέν βλέπω πώς θά μποροῦσε νά συμφωνηθεῖ κοινός ἑορτασμός τοῦ Πάσχα, πέραν τῶν τυχαία συμπτωματικῶν κοινῶν ἑορτασμῶν, ὅπως δέν καταλαβαίνω ἐπίσης, γιατί ὁ τυχόν κοινός ἑορτασμός, ἀκόμη κι ὁ τυχαία συμπτωματικός, μπορεῖ καί δημιουργεῖ τόσες φοβίες καί βιαστικά συμπεράσματα πού τελικά μόνον τήν ἑνότητά μας πλήττουν καί τή συνοχή τοῦ Ὀρθόδοξου κόσμου. Ἡ ἐκκλησιαστική μας ἱστορία τά ἔχει ἀντιμετωπίσει ὅλα αὐτά ἤ παρόμοια καί ἔχει ἔτοιμες τίς ἀπαντήσεις.