Αποκαλυπτική συνέντευξη του πρώην Αρχιεπισκόπου Αμερικής Σπυρίδωνα

Ξεκινώντας από τον θάνατο του καθηγητή Ιωάννη Ρασσιά, στο σκάνδαλο Πασσιά ο οποίος ήταν πρωτοσύγκελός του, τη διαδοχή στο θρόνο της Αμερικής και το επιδιωχθέν «πραξικόπημα» στις αρχές του Ιουλίου με τους παρασκηνιακούς πρωταγωνιστές, μέχρι το θέμα της ομοφυλοφιλίας και παιδεραστίας στους ιερείς και ιεράρχες.

Ξεκινώντας με τον καθηγητή Ρασσιά, είπε πως «ευτύχησα να γνωρίσω τον αείμνηστο καθηγητή Ρασσιά στην αρχή της αρχιερατείας μου στην Αμερική.

Αναζητούσα τότε κάποιο πρακτικό τρόπο προσέγγισης του χρόνιου προβλήματος της διδασκαλίας των Ελληνικών στα ελληνοαμερικανόπουλα. Είχα ακούσει πολλούς εγκωμιαστικούς λόγους για τον γνωστό καθηγητή.

Τον κάλεσα αμέσως στην Αρχιεπισκοπή για να τον γνωρίσω εκ του σύνεγγυς και να ακούσω τις ιδέες του για το όλο θέμα.

Με εντυπωσίασε πάραυτα η γνησιότητα του ανδρός και το πάθος για το αντικείμενο της επιστήμης του. Εκτοτε συνδεθήκαμε με βαθιά φιλία που διάρκεσε από την πρώτη εκείνη συνάντησή μας μέχρι τον πρόσφατο θάνατό του».

Για τη μελέτη της Επιτροπής Ρασσιά είπε ότι «τα πορίσματα της πολυμελούς Επιτροπής Ρασσιά, απαλλαγμένα από τις συνήθεις μεγαλοστομίες και βασισμένα στα δεδομένα της σκληρής πραγματικότητας, επεδίωκαν να θέσουν μια ρεαλιστική βάση για την ελληνική παιδεία στην Αμερική κατά τις επόμενες δεκαετίες. Η αποδοχή των πορισμάτων εκ μέρους των ομογενειακών μας φορέων την εποχή εκείνη ήταν θετικότατη. Τα πορίσματα της επιτροπής ήταν και είναι πάντοτε άκρως χρήσιμα για κάθε υπεύθυνο και ειδήμονα».

Για το σκάνδαλο του κ. Πασσιά ανέφερε πως «με οδύνη μεγάλη παρακολούθησα τα όσα επί μέρες ανέγραφε ο Τύπος σχετικά».

Για τα εκκλησιαστικά πράγματα της Αμερικής, είπε: «διερωτώμαι διαρκώς ποιο θα 'ναι το απώτερο μέλλον της Εκκλησίας μας στην Αμερική, καθώς βλέπω την αφομοίωση του ελληνικού στοιχείου να συνεχίζεται, καθώς ακούω για ελληνικά σχολεία που κλείνουν, καθώς διακρίνω μια πρωτοφανή σχετικοποίηση της Ορθόδοξης θεολογίας μας, καθώς παρατηρώ την αδιάκοπη επαγγελματοποίηση της ιεροσύνης, και τόσα και τόσα άλλα. Επόμενο είναι ο προβληματισμός μου αυτός να γίνεται -δεν σας το κρύβω- όλο και περισσότερο αγωνιώδης».

Αν τελικά ήταν λάθος η μητροπολιτοποίηση και μήπως η ενότητα της Αρχιεπισκοπής απειλείται από τους ίδιους τους ιεράρχες, τόνισε πως «το θέμα της 'μητροπολιτοποίησης' έχει σχολιασθεί ήδη ποικιλοτρόπως. Για πολλούς ήταν πράξη βεβιασμένη. Για άλλους αποτελούσε πανάκεια. Ανάλογα με το ζητούμενο.

Πάντως η 'μητροπολιτοποίηση', η κατάτμηση δηλ. της Αρχιεπισκοπής σε μικρότερες εκκλησιαστικές οντότητες, εξ ορισμού δεν προωθεί την υπόθεση της ενότητας, τόσο απαραίτητης για την επιβίωση του ομοιογενούς καθ' όλα ελληνικού στοιχείου της Αμερικής στο πλαίσιο της αμερικανικής πολυθρησκειακής και πολυπολιτισμικής πραγματικότητας».

Στην ερώτηση «θα σχολιάζατε το αποπειραθέν 'πραξικόπημα' τον περασμένο Ιούλιο, σε βάρος του σημερινού Αρχιεπισκόπου Δημητρίου και τη μεθόδευση της έλευσης εδώ του Μητροπολίτη Ελπιδοφόρου Προύσσης, που απεκάλυψε ο 'Ε.Κ.';», απάντησε «ένα ξέρω: αν γινόταν πράγματι 'πραξικόπημα', δεν θα γινόταν τόσος θόρυβος. Τα πραξικοπήματα του είδους αυτού συντελούνται συνήθως στη σιωπή και στο σκοτάδι. Το ζητούμενο εδώ θα 'πρεπε μάλλον να είναι: γιατί ο επιδιωχθείς και καλλιεργηθείς σχετικός θόρυβος;

Επιπλέον, δεν πιστεύω στην υπόθεση του 'πραξικοπήματος', διότι κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε 'διατάραξη των ισορροπιών'. Και πού θα έβρισκε τότε η σημερινή ηγεσία του Φαναρίου βολικότερο αρχιεπίσκοπο; Μήπως δεν ήταν η σύνοδος του Πατριαρχείου που απένειμε πρόσφατα τον τίτλο του 'Γέροντος' στον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής;».

Οταν ρωτήθηκε αν θα μπορούσε κάποιος από την Τουρκία με την νοοτροπία του Ανατολίτη ή από την Ελλάδα με τη νοοτροπία της «Ορθοδοξίας της τρίχας» να γίνει Αρχιεπίσκοπος Αμερικής, είπε «όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση στην Εκκλησία μας σήμερα, όλα είναι δυνατά. Κανένα σενάριο δεν πρέπει να θεωρείται απίθανο. Ολα εξαρτώνται από τον προσδιορισμό του ρόλου του αρχιεπισκόπου, δηλ. από το τι ακριβώς ζητείται σήμερα από ένα αρχιεπίσκοπο Αμερικής».

Για την ομοφυλοφιλία ανάμεσα στον κλήρο όλων των βαθμίδων Διακόνων, Πρεσβυτέρων και Επισκόπων, είπε: «η Αγία Γραφή είναι σαφής και οι Ιεροί Κανόνες κατηγορηματικοί επί του προκειμένου. Δεν χωρούν, νομίζω, προσωπικές θέσεις και τοποθετήσεις». Αν ο ίδιος δεν θα χειροτονούσε ποτέ κάποιον εγνωσμένο κίναιδο ή παιδεραστή Ιερέα ή Επίσκοπο, είπε: «πώς είναι δυνατό ο θεματοφύλαξ των Κανόνων της Εκκλησίας, ο Επίσκοπος, να πάει ενάντια στους Κανόνες»;

Για τη σύγκληση της Μεγάλης Συνόδου της Ορθόδοξης Εκκλησίας το 2016, ανέφερε ότι «θα αποτελέσει γεγονός υψίστης σημασίας για την πορεία της Εκκλησίας μας κατά το εγγύτερο και απώτερο μέλλον. Με δικαιολογημένες προσδοκίες προσβλέπει ο λαός της Εκκλησίας στην από πολλού αναμενόμενη σύγκληση της Μεγάλης αυτής Συνόδου που, όπως πιστεύεται, θα δώσει λύσεις σε θέματα που αντιμετωπίζουν οι πιστοί στην καθημερινή θρησκευτική τους ζωή, είτε πρόκειται για το θέμα της νηστείας ή του ημερολογίου, είτε για τις σχέσεις τους με άλλους Ορθοδόξους ή με μέλη άλλων χριστιανικών Εκκλησιών και Ομολογιών, είτε για τα λεγόμενα 'ανθρώπινα δικαιώματα' και τις διακρίσεις στη σύγχρονη κοινωνία κτλ κτλ».

Στην ερώτηση «έχετε γνώμη για τον τρόπο με τον οποίον διορίζεται από τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο και συγκροτείται η Σύνοδος του Φαναρίου;» είπε, ότι «δεν είναι λίγοι, όπως ακούεται, οι αρχιερείς του Πατριαρχείου που θα ευνοούσαν την επαναφορά του συνοδικού θεσμού στην παραδοσιακή του μορφή, δηλ. σε μια μορφή που θα επέτρεπε τη συμμετοχή όλων των επαρχιούχων αρχιερέων στις συνοδικές διαδικασίες βάσει πάντοτε ενός συνταγματίου, όπως γινόταν πριν το 1922. Η επαναφορά αυτή, πιστεύεται, θα περιόριζε διάφορες παρεμβάσεις εξουσιαστικού χαρακτήρα και θα έδινε νέα δυναμική πνοή στις διαβουλεύσεις της συνόδου. Δεν βλέπω για ποιο λόγο καθυστερείται επί τόσα χρόνια η αποκατάσταση της παραδοσιακής τάξης και στον τομέα αυτό».

Αναφορικά για το πώς τιτουλάριοι ιεράρχες άνευ ποιμνίου και ζωντανής Εκκλησίας, είναι μέλη της Συνόδου και αποφαίνονται για πραγματικές Εκκλησίες, τόνισε πως «είναι κι αυτό θέμα που θα μπορούσε να επανεξετάσει η Εκκλησία μας, αφού οι χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα τίτλοι και τιτλούχοι είναι φαινόμενα άγνωστα στην ιστορία της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Σήμερα πλέον οι θεσμοί αυτοί, που εισήχθησαν στον εκκλησιαστικό μας χώρο τον τελευταίο κυρίως αιώνα κατ' απομίμηση εθών προερχόμενων από άλλα χριστιανικά σώματα, δεν έχουν ιδιαίτερο λόγο υπάρξεως στη ζωή της Εκκλησίας».

.

Σχετικές ειδήσεις

• Εορτή Αγ. Σπυρίδωνα (12/12)
• Το κατοχικό καθεστώς απέρριψε την λειτουργία στον Αη Γιώργη της Άσσιας
• Κέρκυρα: Ξεκίνησαν οι λατρευτικές εκδηλώσεις για τη μνήμη του Αγίου Σπυρίδωνος