Χριστουγεννιάτικο μήνυμα Πατρ. Ιεροσολύμων: H εκκλησία καταδιωκομένη δεν καταδιώκει...
Αναλυτικά:
MHNYMA THΣ ΑΥΤΟΥ ΘΕΙΟΤΑΤΗΣ ΜΑΚΑΡΙΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ κ.κ. ΘΕΟΦΙΛΟΥ Γ΄ ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΟΙΣ 2015
Ιερουσαλήμ, 21 Δεκεμβρίου 2015
Σήμερον δέχεται η Βηθλεέμ
τον καθήμενον δια παντός συν Πατρί,
σήμερον άγγελοι το βρέφος το τεχθέν
θεοπρεπώς δοξολογούσι,
Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη
εν ανθρώποις ευδοκία.
(Ιδιόμελον Όρθρου Χριστουγέννων).
Η ανά τα πέρατα του κόσμου Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Ορθόδοξος του Χριστού Εκκλησία βιοι σήμερον εορταστικώς, κηρύσσει εις τα μέλη της ποιμαντικώς και μαρτυρεί εις τον κόσμον ειρηνικώς γεγονός υπερφυές και εξαίσιον, γεγονός υπερβαίνον πάσαν ανθρωπίνην έννοιαν, αντίληψιν και δύναμιν.
Το γεγονός τούτο είναι η εκπλήρωσις των προφητειών της Παλαιάς Διαθήκης. Είναι η πραγματοποίησις της προσδοκίας των εθνών. Ο Θεός εν τη απείρω αγάπη Αυτού παρείδε τους χρόνους της αγνοίας του ανθρώπου, συνεχώρησε αυτώ τα προγεγενημένα αμαρτήματα και ανομήματα και εκάλεσεν εις θείαν εν Εαυτώ καινήν ζωήν, δια την οποίαν εξ αρχής επλάσθη, «Λύτρωσιν απέστειλε Κύριος τω λαώ Αυτού» (Ψαλμ. 110, 9).
Η λύτρωσις αύτη είναι ο αυτός ούτος ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού. Τούτον, «ότε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός εις τον κόσμον, γενόμενον εκ γυναικός, γενόμενον υπό νόμον, ίνα τους υπό νόμον εξαγοράση, ίνα την υιοθεσίαν απολάβωμεν» ( Γαλ. 4, 4) κατά τον ουρανοβάμονα απόστολον Παύλον. «Ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν και εκ του πληρώματος Αυτού ημείς πάντες ελάβομεν και χάριν αντί χάριτος» (Ιω. 1, 4 &16) κατά τον Ευαγγελιστήν της αγάπης.
Η σάρκωσις του Λόγου, η πρόσληψις ανθρωπίνης σαρκός υπ’ Αυτού, ετελεσιουργήθη ουχί κατ’ ακολουθίαν των νόμων της φύσεως – «όπου γαρ βούλεται Θεός νικάται φύσεως τάξις» – αλλά τη ευδοκία του Πατρός, Πνεύμα Άγιον επήλθε επί Μαριάμ την Παρθένον κόρην της Ναζαρέτ και συνέλαβεν αύτη ως άνθρωπον τον Υιόν του Θεού. Ο Υιός του Θεού εγένετο και Υιός του ανθρώπου, εσαρκώθη, ενηνθρώπησε. Η Μαριάμ εκυοφόρησε και έτεκε κατά σάρκα τον αναμενόμενον Μεσσίαν, τον Χριστόν. Τούτο συνέβη εν τόπω και χρόνω. Έλαβε χώραν εις την πόλιν ταύτην της Βηθλεέμ και το απέριττον τούτο Σπήλαιον επί Ρωμαίου αυτοκράτορος Καίσαρος Οκταβιανού Αυγούστου.
Τό «ορώμενον τούτο ξένον και παράδοξον μυστήριον» είναι όντως η πλήρης αγάπης θεραπευτική συγκατάβασις του Θεού προς τον άνθρωπον. Ο Θεός δια του Ιησού Χριστού συγκατέβη, «κατέβη εις τα κατώτερα μέρη της γης»(Εφεσ.4, 9), ίνα ο άνθρωπος αποκατασταθή εις το προ της πτώσεως αυτού θεοειδές κάλλος και εις τους ουρανούς ανέβη. Κατά τον άγιον Κύριλλον Αλεξανδρείας «ο Θεός, ο έξω της οικουμένης υπάρχων, εισβέβηκεν, επεδήμησε εις αυτήν και εποιήσατο ιδίαν την ανθρωπίνην ψυχήν, ίνα αποφήνη αυτήν αμαρτίας κρείτονα, κατεκράθη τη ανθρωπίνη φύσει, ίνα τον άνθρωπον ουρανού πολίτην εργάσηται».
Εις το μυστήριον τούτο ο Θεός εκάλεσε συνεργούς, βοηθούς και μάρτυρας. Συνεργόν εκάλεσε την αειπάρθενον Μαρίαν, ίνα δανείση την σάρκα αυτής τω Υιώ Αυτού. Βοηθόν και προστάτην εκάλεσε Ιωσήφ τον μνήστορα, συνοδόν της Παρθένου από Ναζαρέτ εις Βηθλεέμ και συνοδόν αυτής και του θείου βρέφους από Βηθλεέμ εις Αίγυπτον. Μάρτυρας εκάλεσε εκ γης τους μάγους, σοφούς βασιλείς Περσών υπό αστέρος οδηγουμένους και απλούς ποιμένας, αγραυλούντας εις την πλησιόχωρον κώμην των Ποιμένων. Μάρτυρας εκάλεσε και εξ ουρανού, τους αγγέλους διαλαλούντας το μυστήριον δια του ουρανίου ύμνου, «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία» (Λουκ. 2, 14).
Ο αγγελικός ύμνος ούτος ανήγγειλε την ευδοκίαν του Θεού εις τους ανθρώπους, «του αποκαταλλάξαι τα πάντα εις Αυτόν» (Κολοσ. 1, 20) και «ανακεφαλαιώσασθαι τα πάντα εν τω Χριστώ» (Εφεσ. 1, 10), τω Σαρκωθέντι και Ενανθρωπήσαντι, «εις τόν Οποίον κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς» (Κολοσ. 2, 9), «ίνα εν Αυτώ ώσι πεπληρωμένοι» (Κολοσ. 2, 10) και «ουκέτι ξένοι και πάροικοι αλλά συμπολίται των αγίων και οικείοι του Θεού» ( Εφεσ. 1, 19), εν τω σώματι Αυτού της Εκκλησίας, «ης Αυτός εστιν η κεφαλή» ( Κολοσ. 1, 18).
Έναντι του μυστηρίου τούτου της εν τω προσώπω του Ενανθρωπήσαντος Ιησού Χριστού προσλήψεως, κατά χάριν θεώσεως και «συνδοξασμού» του ανθρώπου (Ρωμ. 8, 17), οι άνθρωποι εξ αρχής έως και της σήμερον διαφόρως ετοποθετήθησαν. Άλλοι ως οι μάγοι και ποιμένες χαίρουν επί τω αγγελικώ αγγέλματι και κύπτουν και προσκυνούν το βρέφος το τεχθέν.
Άλλοι ως ο Ηρώδης ο μανιώδης μιμούμενος τον διάβολον, όστις ανθρωποκτόνος εστί αμφιβάλλουν και δυσπιστούν και ακρίτως και αδιακρίτως εκτοπίζουν εκ των πατρώων αυτών εστιών και διακινούν βιαίως ανθρώπους και μαζικώς και κατ’ άτομον καταδιώκουν και φονεύουν, αθώα τέκνα, αθώους νέους, αθώους γέροντας, απαξιούντες ούτω και ευτελίζοντες την υπό του Θεού πλασθείσαν ανθρωπίνην ζωήν. Την μανίαν του Ηρώδου φεύγων ο Χριστός, τη Θεία προτροπή, διέφυγεν εις Αίγυπτον, δηλών δια της φυγής ταύτης το αδιάβλητον παθητόν του ανθρωπίνου σώματος Αυτού, εφ’ ου εξ άλλου και το τίμιον πάθος του σταυρού εδέχθη «και ο παθητόν δια εκ νεκρών αναστάσεως Αυτού καταλέλοιπε», κατά τον άγιον Σωφρόνιον Πατριάρχην Ιεροσολύμων.
Τα ειδεχθή φαινόμενα της βίας σήμερον εις βάρος χριστιανών αλλά και άλλων αθώων συνανθρώπων αυτών εν τη περιοχή της Μέσης Ανατολής και ανά τον κόσμον καταγγέλλει η Εκκλησία του Χριστού, επομένη τω ιδρυτή αυτής. Καταγγέλλει τον πόλεμον και πάσαν βίαν, ευαγγελιζομένη ειρήνην τοις μακράν και τοις εγγύς. Καταδιωκομένη δεν καταδιώκει, αλλά προσεύχεται υπέρ των διωκτών αυτής. Προσλαμβάνει τον άνθρωπον δια του Βαπτίσματος εις το σώμα Αυτής, όπερ σώμα Χριστού, και αγιάζει αυτόν και γεωργεί και διαμορφοί εις πρόσωπον ειρηνικόν, πιστεύουσα ότι «μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται» (Ματθ. 5, 9).
Τον λόγον της ειρήνης, δικαιοσύνης, συμφιλιώσεως και συνδιαλλαγής και απαρχής της βασιλείας του Θεού εις τον κόσμον, βιουμένης ήδη εν τη Εκκλησία, διαλαλεί σήμερον επί τη παγκοσμίω εορτή της χριστιανοσύνης η Μήτηρ των Εκκλησιών από του Θεοδέγμονος Σπηλαίου και της Αγίας Φάτνης και της επ αὐτῶν Κωνσταντινείου και Ιουστινιανείου Βασιλικής της Γεννήσεως, την οποίαν διεφύλαξεν ως κόρην οφθαλμού δια μέσου των αιώνων, και εύχεται εις το ποίμνιον αυτής εν τη δικαιοδοσία αυτής και όπου γης και εις τους προσερχομένους εκ περάτων της γης ευλαβείς προσκυνητάς την ευλογίαν, την δύναμιν και την χάριν του Άρχοντος της ειρήνης και δικαιοσύνης, του Αγγέλου της μεγάλης βουλής του Θεού, του Σαρκωθέντος, Ενανθρωπήσαντος και σαρκί εκ της Παρθένου τεχθέντος Θεού ημών Κυρίου Ιησού Χριστού.
Εν τη Αγία Πόλει Βηθλεέμ,
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2015
Διάπυρος προς Κύριον ευχέτης,
ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ
Πατριάρχης Ιεροσολύμων