Η Μητρόπολη Κορίνθου μπορεί να βοηθήσει μια άπορη οικογένεια;
Ζουν σε μία παράγκα κοντά στις γραμμές του τρένου. Χωρίς ηλεκτρικό, χωρίς νερό, χωρίς θέρμανση. Θέλουν να γυρίσουν στην πατρίδα τους αλλά δεν μπορούν.
της Ρούλας Κοτσέτα
Δεν είναι ζητιάνοι, είναι άνθρωποι που έκαναν όνειρα που τους πρόδωσαν. Νόμιζαν πως η Ελλάδα, η φτωχή Ελλάδα του σήμερα, θα τους προσφέρει μία καλύτερη ζωή.
Σήμερα βρίσκονται εγκλωβισμένοι... στα γκρεμισμένα όνειρά τους.
Η 4μελής οικογένεια από την Ρουμανία, ζητιανεύοντας, με βλέμμα ντροπής, προσπαθεί να μαζέψει τα εισιτήρια φυγής.
Χριστουγεννιάτικη...μελαγχολία
'Ηταν παραμονή Χριστουγέννων, το κρύο ήταν τσουχτερό και το κέντρο της Κορίνθου ήταν μία έρημη πόλη. 'Εμείς έξω από ένα καφέ, με μία τυρόπιτα στο χέρι...και ένα κουτί γεμάτο μπισκότα. Ο μικρός απέναντι κοιτούσε κλεφτά, με τα μάτια χαμηλωμένα...Ηταν ντυμένος ελαφρά, αλλά καθαρός.
-"Θέλεις κάτι να φάς;" τον ρωτήσαμε...
Έγνεψε καταφατικά με τα μάγουλα κατακόκκινα. Του δώσαμε 5-6 κουλούρια. Οσα χωρούσαν στην παλάμη του. Δεν έβαλε ούτε ένα στο στόμα του. Τα κρατούσε σφυχτά, ευχαριστώντάς μας.
- Φάε ένα κουλούρι, του είπαμε...
- Οχι, τα φυλάω για να τα πάω στους γονείς και στο αδελφάκι μου.
- Φάε, θα σου πάρουμε κι άλλα, του είπαμε.
Εξακολουθούσε να έχει το βλέμμα χαμηλά...Μιλώντας του- όπως αρμόζει σε ένα 10χρονο παιδί, που αντί να διαβάζει, αναγκάζεται να ζητιανεύει- μας είπε πως ο πατέρας του δεν μπορεί να βρεί μία δουλειά, για να μαζέψουν τα χρήματα των εισιτηρίων επιστροφής για την Ρουμανία. Γι αυτό ζητιανεύουν.
Πήγαν στις τοπικές αρχές. Στην εκκλησία του Αγ. Παύλου που είναι στο κέντρο της Κορίνθου, στην αστυνομία... Χτύπησαν πόρτες της τοπικής εξουσίας. Πήραν μόνο υποσχέσεις.
"Ηρθαμε εδώ γιά μία καλύτερη ζωή, αλλά δουλειές δεν υπάρχουν. Θέλουμε να γυρίσουμε στην πατρίδα. Εκεί η μητέρα μου έχει ένα δωματιάκι να μείνουμε. Εδώ δεν έχουμε τίποτα" λέει η κ. Μαρία, όπως την ξέρουν στην Κόρινθο.
Η παραπάνω ιστορία μπορεί να μοιάζει με χιλιάδες άλλες. Σίγουρα υπάρχουν και χειρότερες.
Βλέπουμε τις χιλιάδες οικογένειες προσφύγων. Ποιούς να πρωτοβοηθήσει το κράτος, η εκκλησία...
Αλλά αν μπορούμε ας βοηθήσουμε.
Ας ενημερωθεί καλύτερα και ας κινητοποιηθεί λίγο η τοπική εξουσία.
Σήμερα η κ. Μαρία ήταν πάλι εκεί. Καθισμένη σε ένα χαρτόνι, με βλέμμα καθαρό και ρούχα φτωχικά αλλά καθαρά.
"Δεν είναι σωστό να ζητιανεύουν τα παιδιά το ξέρω...Τι να κάνουμε; Και ο κόσμος δεν έχει να μας δώσει...Ο ιερέας της εκκλησίας Αγ. Παύλος είπε πως θα μας βοηθήσει".
Η καρδιά μας ράγισε και πάλι... Γυρίσαμε σπίτι αποφασισμένοι να την βοηθήσουμε. Αρχικά μέσω των τοπικών αρχών.
Τόσο στον δήμο, όσο και στην Μητρόπολη σήμερα (4/12) δεν απάντησε κανείς.
Αν δεν ξέρουν το περιστατικό, ας το μάθουν... Ενα εισιτήριο χωρίς επιστροφής ζητούν...
Κι όσοι πραγματικά θέλουν να βοηθήσουν στην Κόρινθο, ξέρουν που θα βρούν την κ. Μαρία και τον Τζίμι...
Στην οδό Κολοκοτρώνη, έξω από κατάστημα γνωστής αλυσίδας σούπερ-μάρκετ...
ΥΓ. Οσο για εμάς; Θα επικοινωνήσουμε εκ νέου με τον Δήμο και την Μητρόπολη.
.jpg)
.jpg)
