Η θαυματουργή Εικόνα της Παναγίας της «Μικρασιάτισσας» στο Κοινόβιο Οσίου Νικοδήμου
Προσκυνητές από διάφορα μέρη της Μακεδονίας ανήλθαν στο Ιερό Κοινόβιο Οσίου Νικοδήμου στο όρος Πάικο και με δάκρυα στα μάτια υποδέχθηκαν μαζί με τους Μοναχούς την θαυμαστή και θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της «Μικρασιάτισσας», φερμένη το 1924 από τις Αλησμόνητες Πατρίδες, από το Φερτέκι Ικονίου Καππαδοκίας.
Η θεομητορική εικόνα παρέμεινε στην οικία της Δέσποινας Νομίδου ως πολύτιμο οικογενειακό κειμήλιο.
Όταν κατέφθασε η πομπή με την ιερά εικόνα, εψάλησαν απολυτίκια και ύμνοι στην πύλη της Μονής. Η Φιλαρμονική Ορχήστρα του Δήμου Πέλλης ελάμπρυνε με την παρουσία της την υποδοχή της Παναγίας. Τα δε μέλη της Φιλεκπαιδευτικής Αδελφότητας Καππαδοκών Αξού «Αγία Μακρίνα», ενδεδυμένοι τις παραδοσιακές τους φορεσιές ζωντάνεψαν μπροστά μας την Μικρασία, λίγο πριν τον ξεριζωμό, ο οποίος τελικά και έφερε την Παναγία μας εδώ. Οι άνδρες σήκωσαν στους ώμους τους την Παναγία, ενώ οι γυναίκες έρραναν Αυτήν με άνθη και ροδοπέταλα. Στη συνέχεια εντός του Ναού ανεπέμφθη δέηση και μετά εψάλησαν οι Χαιρετισμοί προς την Παναγία. Μέχρι αργά το βράδυ προσήρχοντο πιστοί για να προσκυνήσουν την Θεομήτορα.
...Πριν έναν σχεδόν αιώνα οι πρόγονοί μας άφηναν κάτω από την αδυσώπητη πίεση ιστορικών συγκυριών τα αρχοντικά τους και τις περιουσίες τους, για να έλθουν στην ελεύθερη Πατρίδα, την Ελλάδα. Μαζί τους δεν πήραν ούτε χρήματα, ούτε χρυσαφικά, ούτε άλλο τι πολύτιμο, παρά μόνον τα τιμαλφή της Πίστεώς μας: τις ιερές εικόνες και τα άγια λείψανα.
Ήταν Δεκαπενταύγουστος του 1924. Πριν φύγουν, όλο το χωριό άναψε μεγάλη φωτιά στο κέντρο του Ναού των Παμμεγίστων Ταξιαρχών ώστε να μαυρίσουν οι τοιχογραφίες από τον καπνό, για να μην τις βεβηλώσει η τουρκιά. Κατόπιν πήγαν και κοινώνησαν «στού παπαδιού το σπίτι» και ύστερα κίνησαν για τον δρόμο της προσφυγιάς. Αυτοί ήσαν οι αληθινοί πρόσφυγες, διωγμένοι από τους Τούρκους.
Ήλθαν, πράγματι ήλθαν στην ελεύθερη Ελλάδα, και την μπόλιασαν με αυτά που κουβαλούσαν μέσα τους: με αγάπη για τον Χριστό και για την Πατρίδα. Αυτά ακριβώς που μας λείπουν σήμερα και τα οποία πολλοί «αγωνίζονται» να τα λησμονήσουμε ολοκληρωτικά.
Όμως όχι, η ψυχή του Έλληνα Ορθοδόξου, δείχνει σε κάθε ευκαιρία που κλίνει, τι πραγματικά αγαπά βαθιά μέσα της: αγαπά τον Χριστό, αγαπά την μητέρα Του, την Παναγία. Και όποιος αγαπά τον Χριστό και την Παναγία, είναι αδύνατον να μην έχει και υγιή αγάπη για την Πατρίδα του.
Οι πιστοί μαζεύτηκαν, όχι μόνον για να αποδώσουν τιμές στην Παναγία, συμμετέχοντας στους Α΄ Χαιρετισμούς.
ΠΗΓΗ ekklisiaonline.gr