Γιατί ο Χριστός καταράσθηκε τη συκιά;
Στην Ακολουθία του όρθρου της Μ. Δευτέρας (Κυριακή Βαϊων ἑσπέρας) μεταξύ των άλλων, ακούμε από το «Ευαγγέλιο» και από τους ύμνους, το θαύμα της ξηρανθείσης συκής (γιατί περί θαύματος πρόκειται).Και σίγουρα διερωτώμαστε, «τι σχέση έχει αυτό το γεγονός με τη Μ. Δευτέρα;». Και βέβαια έχει σχέση, γιατί τέτοια μέρα, Δευτέρα πριν από το Πάθος, έγινε.
Λοιπόν. Μπαίνοντας ο Χριστός τέτοια μέρα στα Ιεροσόλυμα (το προηγούμενο βράδυ είχε διανυκτερεύσει στη Βηθανία, στο σπίτι του Λαζάρου), καθ' οδόν πείνασε.
Εκεί στο δημόσιο, κεντρικό δρόμο ήταν μια συκιά. Ζύγωσε κοντά της, έψαξε για σύκα, αλλά βρήκε μόνο φύλλα. (Μκ. 11: 12). Και την καταράσθηκε....!
«Να μην ξανακάμεις ποτέ πια καρπό!» (Μτ. 21: 19). Αποτέλεσμα; «Η συκιά ξεράθηκε αμέσως!» (Μτ.21:19). Οι μαθητές βλέποντας σοκαρίσθηκαν!
«Και γεμάτοι κατάπληξη ερώτησαν (το Χριστό): «Πως ξεράθηκε η συκιά σε μια στιγμή;» (Μτ. 21: 20).
Φαντασθεῖτε, να είναι απέξω στο σπίτι σας μια μεγάλη, καταπράσινη συκιά και μπροστά στα μάτια σας και σε χρόνο μηδέν να ξεραθεί!
Να μη μείνει πάνω της τίποτε το «ζωντανό», ούτε φύλλα, ούτε χλωρό κλωνάρι. Δεν θα σοκαρισθείτε;
Ο Χριστός δεν καταράσθηκε τη συκιά από «εκδίκηση», επειδή δηλαδή δεν είχε σύκα για να φάει, αλλά ήθελε, παραμονές του Πάθους Του, να στείλει ένα μήνυμα προς τους υποψήφιους σταυρωτές Του, μήπως και αφυπνισθούν.
Η συκιά ήταν στο δημόσιο δρόμο, άρα την ήξεραν όλοι. Και τέτοιες άγιες μέρες περνούσαν από εκεί εκατοντάδες Ιουδαίοι, που έρχονταν στα Ιεροσόλυμα για τη γιορτή του Πάσχα.
Και ξαφνικά είδαν τη γνωστή τους συκιά από καταπράσινη, κατάξερη...! Προβληματίσθηκαν!
Και σίγουρα θα έλεγαν: «Μέχρι τώρα ο Χριστός έδινε μόνο ευλογίες, αλλά τώρα βλέπουμε ότι δίνει και κατάρες! Όπως ξέρανε τη συκιά, μπορεί να «ξεράνει» (τιμωρήσει) και μας, που σκεπτόμαστε να Τον σταυρώσουμε. Ας προσέχουμε, λοιπόν».
Αλλά δεν πρόσεξαν! Και μία «λεπτομέρεια»: «Ου γαρ ην καιρός σύκων», σημειώνει με νόημα ο ευαγγελιστής Μάρκος. (Μκ. 11:13).
Δηλαδή δεν έχει έρθει ακόμη η εποχή των σύκων! Και αυτό ο Χριστός το ήξερε! Και όμως σε τέτοια «ακατάλληλη» εποχή γύρευε σύκα από τη συκιά...! Ο Χριστός!
Με την κίνησή Του αυτή ήθελε να διδάξει προς όλους εμάς τους δούλους Του, που Τον πιστεύουμε, ότι δεν θα πρέπει να συμπεριφερόμαστε σαν τη συκιά, που φέρνει καρπούς μια φορά το χρόνο, και τον υπόλοιπο καιρό μένει χωρίς καρπό η ακόμα και χωρίς φύλλα.
Θα πρέπει στον τομέα αυτό να διαφέρουμε από τη συκιά...! Οι σκέψεις μας, τα συναισθήματά μας, οι κινήσεις μας, τα έργα μας, να είναι πάντα στραμμένα προς το Χριστό, ώστε πάντοτε να παράγουμε καρπούς, και όχι προς το τέλος της ζωής μας η μια φορά το χρόνο, λ.χ. κατά τη Μ. Εβδομάδα.
Γιατί δεν ξέρουμε πότε θα έρθει η ώρα του θανάτου μας! Και τότε; «Κάθε δένδρο που δεν φέρνει καρπό καλό, κόβεται και πετιέται στη φωτιά!»(Μτ. 3:10).
«Της ξηρανθείσης συκής δια την ακαρπίαν, το επιτίμιον φοβηθέντες αδερφοί, καρπούς αξίους της μετανοίας, προσάξωμεν Χριστώ, τω παρέχοντι ημίν το μέγα έλεος» (Όρθρος Μ. Δευτέρας).
Του Αρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη Ph.D. | ROMFEA.GR
