Εδώ ο κόσμος «καίγεται» και η Αχτσιόγλου γράφει... άρθρα!
Η ΝΕΑΡΗ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΠΡΟΤΙΜΑ ΝΑ «ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ» ΣΤΟΥΣ... ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ, ΠΑΡΑ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ
Της Αμέλιας Αναστασάκη
Συλλογικές διαπραγματεύσεις. Όσοι δεν ήξεραν τι σημαίνει. Έμαθαν. Και έμαθαν για τα καλά... Γιατί τόσο ο πρώην Υπουργός Εργασίας, Γιώργος Κατρούγκαλος, έκανε συχνές αναφορές σε αυτές, όσο και η νυν Υπουργός, δεν έχει σταματήσει να «υπερηφανεύεται» ότι τις έχει εισάγει για τα καλά στις συζητήσεις με τους Θεσμούς. Μάλιστα, η Έφη Αχτσιόγλου,αποφάσισε να γράψει και ένα εκτενές άρθρο-στα αγγλικά- για λογαριασμό ξένου διαδικτυακού μέσου, με σκοπό να εξηγήσει τα πλεονεκτήματά του!
Το άρθρο της Υπουργού Εργασίας ξεκινά από τα αποτελέσματα του ιταλικού δημοψηφίσματος, καταλήγωντας στο συμπέρασμα ότι «οι λαϊκιστές κέρδισαν τον Ρέντσι», και εκτείνεται στο ότι «η Ευρώπη πρέπει να στραφεί σε αναπτυξιακές πολιτικές και όχι σε πολιτικές λιτότητας». Στην συνέχεια του άρθρου επεξηγούνται αναλυτικά τα υπέρ των συλλογικών διαπραγματεύσεων, όπως και ο συσχετισμός τους με την έννοια της Δημοκρατίας.
Όμως αναρωτιέται ο Έλληνας πολίτης: «Κανείς δεν αμφισβητεί τις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Κανείς δεν «αμφορίζει» τα πλεονεκτήματα που έχουν στα εργασιακά δικαιώματα των Ελλήνων, ωστόσο ίσως αυτή την περίοδο θα έπρεπε να επιλεγεί να γραφτεί ή έστω να γίνει μία αναφορά στις μειώσεις των συντάξεων, στις περικοπές των επιδομάτων, και όχι τόσο στον κατώτατο μισθό. Γιατί να είναι μείζον θέμα, αν ο κατώτατος μισθός θα είναι 430 ευρώ στους νέους κάτω των 25 ετών, ή 500»; Γιατί αυτοί είναι οι στόχοι της κυβέρνησης...
Όταν η κυβέρνηση έδειξε στην κοινωνία το χειρότερό της «πρόσωπο». Όταν οι Έλληνες φορολογούμενοι και ασφαλισμένοι κυριολεκτικά λιμοκτονούν και καθημερινά χάνουν ένα σωρό κεκτημένα, γιατί θα πρέπει η συζήτηση για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις να αποτελεί (για την κυρία Αχτσιόγλου) το βασικό θέμα; Τελικά οι «υποτιθέμενες» αξίες της Αριστεράς είναι αυτές...
Παραθέτουμε ενδεικτικά ορισμένα αποσπάσματα του άρθρου της Υπουργού Εργασίας. Στο πρώτο απόσπασμα τονίζεται ότι «μέσα από μία σκληρή διαπραγμάτευση, η ελληνική κυβέρνηση κατάφερε να συμπεριλάβει το ζήτημα των συλλογικών διαπραγματεύσεων στην ημερήσια διάταξη της δεύτερης αξιολόγησης του προγράμματος οικονομικής βοήθειας». Ενώ στο δεύτερο, γίνεται σύνδεση των συλλογικών διαπραγματεύσεων με την έννοια της Δημοκρατίας.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΡΘΡΟΥ 1
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΡΘΡΟΥ 2
Απορία πρώτη: Αυτό που η κυβέρνηση επιθυμεί διακαώς και όσο τίποτα άλλο, είναι μόνο να διατηρεί ψηλά τη σημαία των αξιών της Αριστεράς, όπως αυτές διαμορφώνονται από τις συλλογικές διαπραγματεύσεις; Γιατί μόνο εάν το δούμε από αυτή τη σκοπιά, θα καταλάβουμε την εμμονή στην ανάδειξη του συγκεκριμένου θέματος.
Απορία δεύτερη: Μήπως «κρύβεται» κάτι πίσω από αυτή την εμμονή; Μήπως η κυβέρνηση ελπίζει στο ότι αυξάνοντας έστω και λίγο τον κατώτατο μισθό (που ίσως δεν θα τους «στοιχίσει» και πολύ), μετά πουν ότι «κέρδισαν τη μάχη»; Έστω και αν «έδωσαν» όλα τα υπόλοιπα στους δανειστές;;;; Όμως από εκεί και πέρα σκέφτηκαν, τι θα γίνει με τις «στρατιές» ανέργων που θα δημιουργηθούν;