Γιατί ο Ερντογάν «θυμήθηκε» ξανά τη Συνθήκη των Σεβρών

Συχνά η τουρκική ηγεσία, όταν επιχειρεί να αιτιολογήσει τις επιλογές της στη διεθνή σκακιέρα καταφεύγει σε αναφορές περί προσπάθειας αναβίωσης από τους εχθρούς της Τουρκίας της Συνθήκης των Σεβρών. 
2'

Το ελληνικό κοινό, το οποίο δεν είναι εξοικειωμένο με το περιεχόμενο μίας συνθήκης που υπεγράφη το 1920, δυσκολεύεται συνήθως να κατανοήσει γιατί αυτή η συνθήκη στοιχειώνει τόσο πολύ την Τουρκία και γιατί γίνεται τόσο συχνή αναφορά σε αυτή.

Μόλις χτες ακόμη, ο τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θυμήθηκε ξανά τη συνθήκη και ανέφερε σε συνέντευξή του: «Κάναμε σαφές ότι δεν θα επιτρέψουμε μονομερείς ενέργειες εναντίον της Τουρκίας. Αυτό το είπαμε και στον Μητσοτάκη και στην αποστολή του, τόσο εγώ ο ίδιος προσωπικά όσο και η συνοδεία μου κατά την τελευταία σύνοδο του ΝΑΤΟ. Εκείνοι έχουν ακόμη συγκεκριμένες προσδοκίες. Είπαμε ότι όλα τα κάνουμε με βάση το Διεθνές Δίκαιο και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε. Στην Ανατολική Μεσόγειο φυσικά και ανησυχούν όσοι δεν λογάριασαν το Διεθνές Δίκαιο και τα δικαιώματα της Τουρκίας. Έγιναν προσπάθειες για κάποια σχέδια εδώ. Αλλά ενεργώντας δίκαια, τα ρίξαμε στο κενό. Και θα προχωρήσω ακόμη περισσότερο. Εδώ μιλάμε για πλήρη ανατροπή των Σεβρών».

Η Συνθήκη των Σεβρών υπεγράφη στις 10 Αυγούστου 1920, με το νέο ημερολόγιο, στην πόλη Σεβρ της Γαλλίας, με στόχο να κλείσει τις εκκρεμότητες μεταξύ των συμμάχων και της ηττημένης στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Εκ μέρους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας υπεγράφη από την κυβέρνηση του Φερίντ Πασά, απεσταλμένου του σουλτάνου Μεχμέντ ΣΤ, του επονομαζόμενου Βαχιντεντίν.

Η συνθήκη, που ουδέποτε επικυρώθηκε, αποτελούσε τη ληξιαρχική πράξη γέννησης της Ελλάδας των πέντε θαλασσών και των δύο ηπείρων. Όριζε επίσης ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία παρέδιδε την κυριαρχία της Μεσοποταμίας (σημερινού Ιράκ), της Παλαιστίνης και της Υπεριορδανίας στην Βρετανία ως εντολοδόχο της Κοινωνίας των Εθνών, τη Συρία και τον Λίβανο αντίστοιχα στη Γαλλία.

Διαβάστε περισσότερα στο Cnn.gr