Γιατί το Ισλάμ θα κυριεύσει τον πλανήτη
Το καλοκαίρι του 1985 με δέχτηκε για μεταπτυχιακές σπουδές το Πανεπιστήμιο του Kent, στο γραφικό Canterbury
της πανέμορφης αγγλικής επαρχίας με τον μοναδικό Καθεδρικό ναό.
Εχοντας νωπή την εμπειρία της…μπίχλας, των διαρκών καταλήψεων, της ατελείωτης πολιτικολογίας και της πλήρους αταξίας, στη Νομική της Σόλωνος, δεν πίστευα στα μάτια μου όταν προσγειώθηκα σε ένα «κανονικό» φοιτητικό περιβάλλον.
Μοντέρνα κτίρια, ατελείωτα campus μέσα σε ένα μαγευτικό καταπράσινο τοπίο, τέλεια γήπεδα ποδοσφαίρου με γρασίδι (το μεγάλο μας απωθημένο της εποχής…), σύγχρονο γυμναστήριο, συναυλιακοί χώροι, ακόμη και ενδοπανεπιστημιακά pubs για να ξεσκάνε οι φοιτητές. Ενας πραγματικός εκπαιδευτικός παράδεισος και μέσα σε όλα, υπέροχα καταλύματα για τους «προνομιούχους» μεταπτυχιακούς φοιτητές, μικρά διώροφα σπιτάκια με πέντε ανεξάρτητα δωμάτια, πλήρως εξοπλισμένη κουζίνα και δύο μπάνια, σε απόσταση λίγων εκατοντάδων μέτρων από τις αίθουσες διδασκαλίας.
Ως 23χρονος…Ελληνάρας, έσπευσα να καταλάβω με το έτσι θέλω το προνομιακότερο δωμάτιο του ισογείου, δίπλα στη κουζίνα, αφού κάνοντας μια βόλτα στον επάνω όροφο είδα μία πόρτα καλυμμένη με μία περίεργη κίτρινη ισλαμική σημαία, που αργότερα κατάλαβα ότι ήταν της Χεζμπολάχ…
Με αντικείμενο μεταπτυχιακών σπουδών τα «συγκριτικά μοντέλα πολιτικών συστημάτων», ήμουν σχετικά υποψιασμένος για τα ζητήματα διεθνούς πολιτικής και γρήγορα επιδίωξα να μάθω ποιος ήταν ο…ισλαμιστής συγκάτοικος. Ηρθα αντιμέτωπος λοιπόν με έναν συμπαθέστατο Λιβανέζο παλαιστινιακής προέλευσης, τον περιβόητο Τζαμάλ, (επίθετο μην με ρωτάτε…)ο οποίος ενθουσιάστηκε με την ελληνική μου καταγωγή και θεώρησε ότι βρήκε ευήκοον ους για τους εθνικο-θρησκευτικούς προβληματισμούς του. Ηταν άλλωστε η εποχή που μεσουρανούσε το δόγμα ελληνο-αραβικής φιλίας του Ανδρέα και η Ελλάδα θεωρείτο ένθερμος συμπαραστάτης του αγώνα των Παλαιστινίων.