Η μετωπική Τουρκίας – Ελλάδας και η σίγουρη εμπλοκή στο ΝΑΤΟ
H Tουρκία θέτει ευθέως ζήτημα συνόρων. Για την ακρίβεια επέκτασης συνόρων. Δεν πρόκειται δηλαδή για μια παροδική η περιστασιακή ένταση στις σχέσεις της Τουρκίας με την Ελλάδα ή με τις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Στην αρχή άπαντες έσπευσαν να ερμηνεύσουν τον τουρκικό αναθεωρητισμό ως ένα πρόσχημα το οποίο έχει ως στόχο μόνο τη συνεκμετάλλευση επί των υδρογονανθράκων στο Αιγαίο. Όμως όχι, δεν είναι μόνο αυτό. Η Τουρκία θέτει ανοικτά και ξεκάθαρα πλέον ζητήματα που έχουν να κάνουν με την επέκταση των συνόρων της και άρα επιβουλεύεται την εθνική μας κυριαρχία.
Πρέπει να καταστεί σαφές ότι ο Ταγίπ Ερντογάν και το καθεστώς που εκπροσωπεί δεν απειλεί μόνο τα κυριαρχικά μας δικαιώματα αλλά συνολικά την εθνική μας κυριαρχία. Μόλις χθες ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου εξαπέλυσε νέα επίθεση κατά της Ελλάδας λέγοντας μεταξύ άλλων: «Έχουμε ευθύνη απέναντι στην ιστορία μας, όπως και για το μέλλον μας. Διότι υπάρχει μια Τουρκία η οποία είναι μεγαλύτερη από την Τουρκία. Μην ξεχνάμε πως υπάρχει μεγαλύτερη Τουρκία από η χώρα μας. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν μπορούμε να εγκλωβιστούμε στα σύνορα μας». Πόσο πιο καθαρά να το πει; Ζητάει αλλαγή συνόρων στο Αιγαίο και η Δύση στο σύνολό της μας λέει να κάτσουμε να τα βρούμε μόνοι μας μέσω της διπλωματικής οδού.
Από το θέμα της υφαλοκρηπίδας και των χωρικών υδάτων περάσαμε στην αλλαγή συνόρων και το ΝΑΤΟ, το State Department και η Ε.Ε. μας λένε να βρούμε μια φόρμουλα συνεννόησης. Μόνο που καμία ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί, όχι να συζητήσει τέτοια θέματα, αλλά ούτε καν να διανοηθεί να περάσει έξω από τραπέζι διαπραγματεύσεων. Η εθνική γραμμή είναι αδιαπραγμάτευτη και την καθορίζει αυτός που την υπερασπίζεται, δηλαδή ο ελληνικός λαός.
Δυστυχώς η Σύνοδος Κορυφής της Μαδρίτης θα είναι μια μετωπική Τουρκίας – Ελλάδας, καθότι οι σύμμαχοι δεν είναι διατεθειμένοι όχι να υπερασπιστούν την Ελλάδα, αυτό θα ήταν ουτοπία. Δεν είναι διατεθειμένοι να υπερασπιστούν ούτε το διεθνές δίκαιο που οι ίδιοι έχουν χαράξει, ούτε βεβαίως τις αρχές της Δημοκρατίας και της εθνικής αυτοδιάθεσης κάθε κράτους μέλους. Εδώ δεν τίθεται κάποιο θέμα αποκλιμάκωσης μιας περιστασιακής έντασης. Τίθεται εν αμφιβόλω τα σύνορα της Ελλάδας και άρα τα σύνορα της Ευρώπης και παρόλα αυτά τηρείται αιδήμονα σιγή.
Το ΝΑΤΟ από την πλευρά του, μέσω του Γενικού Γραμματέα Γενς Στόλτενμπεργκ δηλώνει έτοιμο για «μηχανισμό απεμπλοκής» χωρίς ούτε καν να τον σκιαγραφεί για να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται. Πάντως στη διεθνή ορολογία των διαπραγματεύσεων μηχανισμός απεμπλοκής σημαίνει ότι δίνω κάτι σε αυτόν που είναι πιο επιθετικός για να τον αποφορτίσω. Αν εννοεί κάτι τέτοιο ο κ. Στόλτενμπεργκ τότε προφανώς πάμε για χειρότερο Βατερλό από το «no ships, no troops, no flags» του 1996.
To «win – win» που κάποιοι ευαγγελίζονται προφανώς είναι αποτέλεσμα επικίνδυνης αφέλειας. Στην περίπτωση της Τουρκίας δεν υπάρχει ούτε «κερδίζω – κερδίζεις», ούτε «χάνω χάνεις». Η Τουρκία δεν έχει να χάσει τίποτα διότι δεν έχουμε θέσει εμείς κάτι ως ζήτημα διαπραγμάτευσης. Η όποια συζήτηση έχει μόνο «χάνουμε – κερδίζουν». Γκολ από τα αποδυτήρια με ποδοσφαιρικούς όρους. Λογικά, αν ο Ερντογάν δεν θέλει μια φορά διάλογο εμείς δεν πρέπει να θέλουμε δέκα. Αρκετές «Πρέσπες» και «Κυπριακά», έχουμε φάει σε αυτό τον τόπο. Πόσα ακόμα να χωνέψουμε;