«Τρίζει η καρέκλα» του Ερντογάν: Πώς μπορεί να χάσει την εξουσία
Ο αντίκτυπός του έγινε βαθιά αισθητός στη Μέση Ανατολή, με τους ενεργειακούς εφοδιασμούς της περιοχής, τις στρατηγικές πλωτές οδούς, ακόμη και τις βιομηχανίες όπλων να παίζουν βασικό ρόλο στον πόλεμο.
Πέρυσι, οι αντίπαλοι της Δύσης ενίσχυσαν τους δεσμούς με τα κράτη της Μέσης Ανατολής, μερικές φορές σε βάρος της Δύσης. Τα αραβικά κράτη του Κόλπου, που επιθυμούσαν να παραμείνουν ουδέτερα σε αυτό που έβλεπαν ως μια παγκόσμια τάξη που κινείται προς την πολυπολικότητα, βρέθηκαν σε δύσκολη θέση με τους παραδοσιακούς συμμάχους τους στη Δύση, όταν τους ζητήθηκε να επιλέξουν πλευρά στον πόλεμο της Ουκρανίας.
Ο πόλεμος επίσης –ίσως ακούσια– ώθησε τους Άραβες παραγωγούς πετρελαίου πιο κοντά στη Ρωσία στο καρτέλ πετρελαίου του OPEC, προκαλώντας την οργή των Ηνωμένων Πολιτειών. Και καθώς οι σχέσεις της Κίνας με τις ΗΠΑ έφθιναν, συνέχισαν να ενισχύονται με τη Σαουδική Αραβία.
Αλλά ακόμη και όταν οι δεσμοί της Μέσης Ανατολής με τη Δύση παρουσίασαν διακυμάνσεις, η σχέση παρέμεινε ανέπαφη και ίσως ακόμη και να έχει αυξηθεί. Η Ευρώπη στρέφεται όλο και περισσότερο στην περιοχή για ενεργειακή ασφάλεια. Το Κατάρ, το οποίο φιλοξένησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022, πρόκειται να γίνει ακόμη πιο σημαντικός προμηθευτής φυσικού αερίου στην Ευρώπη τα επόμενα χρόνια.
Εν τω μεταξύ, δύο γείτονες της Μέσης Ανατολής, το Ιράν και η Τουρκία, προμήθευσαν τις αντίπαλες πλευρές του πολέμου στην Ουκρανία με drones, που είχαν σημαντικό αντίκτυπο στο πεδίο της μάχης.
Ο πόλεμος είδε τη διεθνή προβολή της Άγκυρας να αυξάνεται, είτε μέσω των προσπαθειών της να μεσολαβήσει μεταξύ των αντιμαχόμενων μερών είτε μέσω της θέσης της στο ΝΑΤΟ που εμπόδισε την επέκταση της συμμαχίας. Όλα αυτά έδωσαν μια εγχώρια ώθηση στον Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ενώ η οικονομία της Τουρκίας δοκιμάστηκε από μια ύφεση, που οφείλεται στον πληθωρισμό.
Στη συνέχεια, γίνεται ειδικότερη αναφορά στην Τουρκία με τίτλο «Η εξουσία του Ερντογάν μπορεί να δοκιμαστεί καθώς η Τουρκία γιορτάζει τα εκατό χρόνια της», σε ανάλυση του Gul Tuysuz, σημειώνοντας τα εξής:
Ο Πρόεδρος Ερντογάν είχε θέσει ένα φιλόδοξο σύνολο στόχων για το έθνος του για την επέτειο της εκατονταετηρίδας. Αλλά καθώς η τουρκική δημοκρατία γιορτάζει τα εκατό χρόνια της το 2023, ο Ερντογάν μπορεί να βρεθεί επικεντρωμένος στην προσπάθεια να κρατήσει τη θέση του.
Η τουρκική λίρα πέφτει κατακόρυφα σε αξία εδώ και τέσσερα χρόνια και το κόστος ζωής εκτοξεύεται ως αποτέλεσμα των ανορθόδοξων και ευρέως επικρινόμενων νομισματικών πολιτικών του Ερντογάν.
Σε συνδυασμό με τα χρόνια κόπωσης της διακυβέρνησης του και μια νέα γενιά ψηφοφόρων που αναζητούν αλλαγές, το 2023 θα μπορούσε ενδεχομένως να σηματοδοτήσει την πτώση της εξουσίας του Ερντογάν.
Οι εκλογές, οι οποίες αναμένεται να διεξαχθούν στις αρχές του καλοκαιριού, είχαν κυριαρχήσει στην εγχώρια ατζέντα της Τουρκίας για μεγάλο μέρος του περασμένου έτους. Για πρώτη φορά εδώ και χρόνια, η αντιπολίτευση –τουλάχιστον προς το παρόν– φαίνεται ενωμένη γύρω από την ανάδειξη ενός υποψηφίου που θα μπορούσε να ανατρέψει τον Ερντογάν.
Πέρυσι ο Ερντογάν υπέστη σημαντική πτώση στις δημοσκοπήσεις, με το ποσοστό αποδοχής του να πέφτει. Το προεδρικό σύστημα, που σχεδιάστηκε και εφαρμόστηκε από τον ίδιο τον Ερντογάν, απαιτεί πλειοψηφία 50% συν 1 στις εκλογές – μια δύσκολη πρόταση για τον Ερντογάν, καθώς η οικονομία επιβραδύνεται.
Στο διεθνές μέτωπο, ο βασικός σύμμαχος του ΝΑΤΟ συνεχίζει να δυσκολεύεται μέσω της άβολης συμμαχίας του με τις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Η συνεχής υποστήριξη των ΗΠΑ σε μια ένοπλη κουρδική ομάδα στη Συρία, που η Τουρκία θεωρεί εθνική απειλή, και μια ψυχρή προσωπική σχέση μεταξύ του Ερντογάν και του προέδρου των ΗΠΑ Joe Biden υπογραμμίζουν την τεταμένη σχέση.
Οι ανεπίλυτες διαφωνίες με την Ελλάδα για τα θαλάσσια σύνορα στη Μεσόγειο, καθώς και ο πόλεμος λέξεων για την ανάπτυξη ελληνικού στρατού σε μικρά νησιά του Αιγαίου κοντά στην Τουρκία συνεχίζουν να αυξάνουν τις εντάσεις με την Ευρώπη. Το αν η σχέση με την Ευρώπη μπορεί να αναπτυχθεί πέρα από τη συνεργασία για τον περιορισμό των μεταναστών και των προσφύγων στην Τουρκία θα εξαρτηθεί από την εξεύρεση κοινού εδάφους.
Όσον αφορά την Ουκρανία, η τουρκική θέση, ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι νικητής στις εκλογές, θα παραμείνει σε μεγάλο βαθμό αμετάβλητη. Η πολιτική της «προ-ουκρανικής ουδετερότητας», όπως αποκαλείται τοπικά, έχει αποδώσει με μια παγκοσμίως σημαντική συμφωνία για τα σιτηρά και έχει εμποδίσει την τουρκική οικονομία να δεχθεί περαιτέρω πλήγματα.
Με πληροφορίες από hellasjournal.com μέσω CNN