Ανησυχία στις ΗΠΑ για την Ελλάδα

Η Ελλάδα δείχνει να απομακρύνεται από το ατλαντικό της παρελθόν και τη στενή σχέση που διατηρούσε, διαχρονικά, με την υπερδύναμη.

Σημείο καμπής υπήρξε η διακυβέρνηση Σημίτη, κατά τη διάρκεια της οποίας η Ελλάδα προσδέθηκε στο άρμα της Γερμανίας. Ακολούθησε το πενταετές διάλειμμα της κυβέρνησης Καραμανλή που επέλεξε την τακτική ίσων αποστάσεων και ταυτόχρονα άνοιγμα προς τη Ρωσία.

Πολλοί περίμεναν ότι μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Γιώργο Παπανδρέου, η Ελλάδα θα επανερχόταν σε ατλαντική τροχιά. Άλλωστε ο κ.Γιώργος Παπανδρέου διατηρούσε, παραδοσιακά ,καλές σχέσεις με τον αμερικανικό παράγοντα.

Και όμως, από τις αρχές του 2010 η Ελλάδα πέρασε σχεδόν απόλυτα στην επιρροή του Βερολίνου. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που ανέφερε ο κ.Ντομινίκ Στρος-Καν για την περίοδο που αποφασίστηκε η ένταξη της Ελλάδας στο μηχανισμό στήριξης.

Ο Γάλλος πρώην Πρόεδρος του ΔΝΤ, έχοντας και τη σύμφωνη γνώμη των Αμερικανών, είχε προτείνει στον κ.Παπανδρέου ένα γενναίο κούρεμα του χρέους από τότε, προκειμένου να καταστεί αυτό βιώσιμο. Έτσι όπως είχε διαμορφωθεί το πρόγραμμα, ο τότε Πρόεδρος του ΔΝΤ, είχε αντιληφθεί ότι θα βύθιζε την οικονομία μας σε ύφεση και θα δημιουργούσε το απόλυτο αδιέξοδο.

Έμεινε όμως έκπληκτος, όπως αποκαλύπτει σε συνομιλητές του, για το γεγονός ότι ο κ.Παπανδρέου προσπέρασε με χαρακτηριστική ευκολία και χαλαρότητα, τη διεκδίκηση διαγραφής χρέους, παρά το γεγονός ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο είχε τη στήριξη και του ΔΝΤ και των Αμερικανών.

Ο πρώην Πρωθυπουργός είχε επικαλεστεί ως δικαιολογία την αντίδραση της κ.Μέρκελ που δεν δεχόταν να ακούσει τίποτα για ''κούρεμα'' του Ελληνικού χρέους.

Οι Αμερικανοί είναι βέβαιο ότι έχουν αιφνιδιαστεί από τη στροφή της Ελλάδας και την εξάρτησή της από το Βερολίνο που είναι ολοένα και πιο έντονη.

Η στροφή αυτή δεν ερμηνεύεται από την οικονομική κρίση και τον κυρίαρχο ρόλο που παίζει η Γερμανία στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι ΗΠΑ άρχισαν ,εδώ και καιρό,.να διαβλέπουν ότι η Γερμανία επιχειρεί να βάλει πόδι στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, αρχής γενομένης από την Ελλάδα και την Κύπρο.

Με όχημα τα οικονομικά προβλήματα αυτών των χωρών, η Γερμανία θέλει να ελέγξει την οικονομική και πολιτική ζωή αυτών των χωρών. Κυρίως όμως θέλει να μπει δυνατά στη διαχείριση και εκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων και αποθεμάτων.

Άλλωστε το πιο πλούσιο κράτος της Ευρώπης έχει μία μόνο μία εμφανή και χτυπητή αδυναμία: δεν διαθέτει ενεργειακούς πόρους και είναι εξηρτημένο από εισαγωγές προκειμένου να καλύψει τις ενεργειακές του ανάγκες.

Οι ΗΠΑ εκτιμούν ότι ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού κόσμου είτε εκβιάζεται από τους Γερμανούς είτε έχει προσχωρήσει, αυτοβούλως, στην ιδέα ότι η Ελλάδα έχει περάσει πλέον στη σφαίρα επιρροής της Γερμανίας.

Στο Αμερικανικό Υπουργείο Εξωτερικών δεν πέρασε απαρατήρητη η εξωδικαστική συμφωνία συμβιβασμού με τη Siemens, που επιβεβαίωσε τις υποψίες και τις εκτιμήσεις τους. Παράγοντας της αμερικανικής οικονομικής διπλωματίας, χαρακτήρισε πρωτοφανές το περιεχόμενο της συμφωνίας που ουσιαστικά δίνει το δικαίωμα στη Siemens να συνεχίσει να παίρνει δουλειές στην Ελλάδα ενώ το τίμημα που κατέβαλε, για να μην εγείρει το Ελληνικό Δημόσιο απαιτήσεις, είναι ευτελές.

Επιπλέον το Ελληνικό Δημόσιο παραιτείται άπαξ και δια παντός από κάθε νομική απαίτηση ή πράξη στο μέλλον.

Οι ΗΠΑ είναι βέβαιο ότι άρχισαν να ασχολούνται και πάλι με την Ελλάδα και ενδεχομένως θα ασχοληθούν περισσότερο στο άμεσο μέλλον.

Στο μικροσκόπιο τους βρίσκεται το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας. Καταγράφουν τάσεις, αποσκιρτήσεις και συμπάθειες.

Γνωρίζουν ποια είναι τα μέλη της Ελληνικής κυβέρνησης που ''παίζουν'' με τους Γερμανούς αλλά και ποιοι παράγοντες της οικονομικής ζωής του τόπου είναι πρόθυμοι να συνεργαστούν μαζί τους σε επιχειρηματικά projects.

Το μειονέκτημα των Αμερικανών απέναντι στους Γερμανούς είναι η μεθοδικότητα.

Το πλεονέκτημα όμως που πάντα είχαν οι Αμερικανοί έναντι των Γερμανών ήταν η τόλμη και η αποφασιστικότητα.

Πράγματα που οι Γερμανοί χρειάζονται πολλαπλάσιο χρόνο για να τα αποφασίσουν,να τα προετοιμάσουν και να αρχίσουν να τα υλοποιούν, οι Αμερικανοί μπορούν να τα κάνουν άμεσα.

Η διαφωνία ανάμεσα στο ΔΝΤ και τη Γερμανία για τη βιωσιμότητα του Ελληνικού χρέους δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου και η αρχή ενός μπραν-ντε-φερ που κανείς δεν γνωρίζει πως θα εξελιχθεί.

Πώς θα επηρεάσει τη χώρα και τι αλλαγές θα φέρει στο πολιτικό σύστημα.