Ασέβεια Μπουτάρη: Δεν με ενδιαφέρει αν ο Κεμάλ ήταν φονιάς
Ξεπουλάει Πατρίδα και Ιστορία για να έρθουν Τούρκοι τουρίστες στη Θεσσαλονίκη και να αποτίνουν φόρο τιμής στον σφαγέα του Ελληνισμού
Τη συνεργασία με την Τουρκία και το άνοιγμα της Θεσσαλονίκης προς τη γειτονική χώρα τόνισε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Χουριέτ ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, με αφορμή την επίσκεψή του στην Άγκυρα για συνομιλίες σχετικά με την ακτοπλοϊκή σύνδεση Θεσσαλονίκης - Σμύρνης, η οποία αναμένεται να εγκαινιαστεί στις αρχές του 2017.
Ο κ. Μπουτάρης, υπερασπίστηκε τις επαφές που πραγματοποιούνται προς αυτή την κατεύθυνση και θύμισε τους 5.000 Τούρκους τουρίστες που επισκέφθηκαν τη Θεσσαλονίκη στις 10 Νοεμβρίου πέρσι, επέτειο του θανάτου του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ.
Στο σημείο αυτό, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης επιχείρησε να διαγράψει μνήμες και Ιστορία του Ελληνισμού λέγοντας πως δεν τον ενδιαφέρουν τα γεγονότα του παρελθόντος και τα όσα έκανε ο Κεμάλ κατά των Ελλήνων.
«Έχουμε δημιουργήσει έναν μύθο για τον Κεμάλ Ατατούρκ ότι ήταν φονιάς. Τώρα, αυτό που λέω στους πολίτες είναι ότι δεν με ενδιαφέρει αν ο Κεμάλ Ατατούρκ ήταν φονιάς ή όχι. Δεν με ενδιαφέρει αν ήταν καλός ή όχι» σημείωσε μεταξύ άλλων αναγνωρίζοντας το δικαίωμα στους Τούρκους να αποτίνουν φόρο τιμής στη «γη των προγόνων τους», όπως το κάνουν οι Έλληνες στην Αγιά Σοφιά.
«Αυτό που με ενδιαφέρει είναι ότι όπως οι Έλληνες επισκέπτονται την Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη, τη Σαμψούντα και την Τραπεζούντα και αποτίνουμε σεβασμό στη γη των προγόνων μας, έτσι και οι Τούρκοι έχουν το ίδιο συναίσθημα για τον Κεμάλ Ατατούρκ. Είναι ο πατέρας της Τουρκίας. Θέλουν να έρθουν να επισκεφτούν τη γενέτειρά του. Επομένως, θα σας δώσω την ευκαιρία αυτή. Όσο οι Τούρκοι έρχονται εδώ, ο λαός της Θεσσαλονίκης θα δει ότι οι Τούρκοι δεν θέλουν να μας σκοτώσουν και ότι δεν θέλουν πόλεμο. Νοιώθουν ότι είναι πολύ κοντά ο ένας στον άλλον και ότι τα πράγματα αμβλύνονται. Στη Θεσσαλονίκη υπάρχει μία διαφορετική ατμόσφαιρα τώρα» πρόσθεσε.
Απαντώντας στην κριτική που έχει δεχτεί σχετικά με τις τουρκικές επενδύσεις ο δήμαρχος της Θεσσαλονίκης δήλωσε:
«Η Θεσσαλονίκη ήταν μία συντηρητική πόλη και υπάρχει εξήγηση σ αυτό. Έχουμε τον κομμουνιστικό κίνδυνο, έχουμε τον τουρκικό κίνδυνο. Όλα αυτά είναι παρεξηγημένα. Όταν δημιουργείς έναν εχθρό, αποσπάς την προσοχή από τα καθημερινά προβλήματα» σημείωσε ο κ. Μπουτάρης.
«Οι Τούρκοι και οι Έλληνες πρέπει να καταλάβουν ο ένας τον άλλον. Πρέπει να ζήσουμε μαζί για πάντα. Πρέπει να ζούμε ως γείτονες, πρέπει να αγαπάμε ο ένας τον άλλον» κατέληξε ο κ. Μπουτάρης.
Οι μνήμες και η Ιστορία δεν σβήνονται
Ας δούμε τη συγκλονιστική μαρτυρία μιας Ρωμιάς όπως έχει καταγράφει από το «Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών». Έτσι, για να ενισχύσουμε τη μνήμη του κ. Μπουτάρη.
«Η Ελένη Καραντώνη ζούσε μέχρι το 1922 στο Bunarbaşı (Μπουρνάμπασι), ένα όμορφο προάστιο της Σμύρνης που είχε χίλιους κατοίκους από τους οποίους οι οχτακόσιοι ήταν Έλληνες. «Εμείς βρισκόμασταν στη Σμύρνη. Πλημμύρα οι μαχαλάδες στο αίμα. Βάλανε φωτιά οι Τούρκοι, μια ώρα μακριά. “Μη φοβάστε είναι μακριά”, μας είπε ο νοικοκύρης του σπιτιού που μέναμε. Σ’ ένα τέταρτο η φωτιά είχε έρθει σε μας. Ρίχνανε βενζίνη και προχωρούσε. Βγήκαμε στο δρόμο. Φωτιά από τη μια, θάλασσα από την άλλη.
Βρισκόμασταν στη μέση. Και οι Τσέτες (σ.τ.σ. οι άτακτοι Τούρκοι) βρίσκονταν στη μέση, και έσφαζαν και σκότωναν. Την νύχτα οι Τσέτες έκαναν επίθεση ν’ αρπάξουν, να σφάξουν, ν’ ατιμάσουν. “Βοήθεια! Βοήθεια!”, φώναζε ο κόσμος. Τα εγγλέζικα πλοία ήταν απέναντι. Έριχναν τους προβολείς. Σταματούσαν για λίγο. Τη νύχτα θέλαμε να πάμε προς νερού μας. Πήγαμε λίγο πιο έξω, φρίκη! Βρεθήκαμε σε μια χαβούζα, (σ.σ. μεγάλο ανοιχτό λάκκο).
Γύρω-γύρω, στα χείλια της χαβούζας σπαρταρούσαν κορμιά, και μέσα η χαβούζα ήταν γεμάτη κεφάλια. Έπαιρναν όποιον έπιαναν, τον πήγαιναν στην άκρια της χαβούζας, έκοβαν το κεφάλι και το έριχναν μέσα στη χαβούζα και τα κορμιά τα άφηναν να σπαρταρούν γύρω-γύρω. Ήταν φοβερό. Όσοι το είδαν τρελάθηκαν. Το τρελοκομείο γέμισε από τρελούς σαν ήρθαμε. Εκεί σ’ αυτό το μέρος χάσαμε και τον πατέρα μου. Τον αδελφό μου τον έσφαξαν στο χωριό».
Ο μεγάλος θριαμβευτής και εμπνευστής αυτής της σφαγής, ο Μουσταφά Κεμάλ, κοίταζε απαθής από ένα εξώστη ψηλά την μεγάλη αυτή σφαγή και την πυρπόληση της Σμύρνης. Σε μια στιγμή γύρισε απότομα στους παρευρισκόμενους πίσω του και τους φώναξε δυνατά : «Κοιτάξετε αυτή την σκηνή. Απόψε γίνεστε μάρτυρες του τέλους μιας εποχής. Αυτή η πυρκαγιά είναι ένα σύμβολο. Συμβολίζει την τελική απαλλαγή της πατρίδας μας από τους προδότες και τους εμπορίσκους. Από εδώ και πέρα η Τουρκία ελεύθερη και εξαγνισμένη δεν θα ανήκει παρά μόνο στους Τούρκους», ( Από την βιογραφία του Κεμάλ με τον τίτλο «Moustafa Kemal ou la mort d un empire», του Γάλλου ιστορικού ερευνητή Benoist-Menchin, ). Με αυτές τις κυνικές φράσεις μπροστά στις εκατόμβες των χριστιανών θυμάτων, ο Μουσταφά Κεμάλ αγνάντευε με ένα ποτήρι αλκοόλ, την μεγάλη σφαγή της Σμύρνης. Δεν έκανε τίποτα για να σώσει τους χιλιάδες νεκρούς αυτής της σφαγής που τόσο αδρά περιγράψανε πολλοί μάρτυρες».
Η ιστορία της καταστροφής και της σφαγής της Σμύρνης έχει γραφεί προ πολλού και παρά τις σύγχρονες φιλόδοξες προσπάθειες των Τούρκων αλλά και Ελλήνων να την αλλάξουν, εκτός από εσωτερική κατανάλωση δεν μπορούν να πείσουν κανένα σοβαρό ερευνητή. Οι ερινύες της σφαγής θα κυνηγούν πάντα τους ενόχους και τους... τιμητές τους.