Ελλάδα είναι Μολών Λαβέ, «ΟΧΙ» και Χαίρε ω Χαίρε Λευτεριά
Του Νίκου Συρίγου
Αντίσταση. Κόντρα σε όλους και σε όλα.
Είναι οι Έλληνες που πολεμούν σαν ήρωες και οι ήρωες που πολεμούν σαν Έλληνες. Οι Ρωμιοί.
Είναι τα άγια χώματα από τον Έβρο έως την Γαύδο και από το Ιόνιο μέχρι τις ακτές της Μικράς Ασίας. Είναι η δική μας Κωνσταντινούπολη. Η Σμύρνη. Τα παράλια. Η Κύπρος μας.
Είναι ο πατέρας που δεν σκέφτηκε δεύτερη φορά αν θα ανέβει στα βουνά της Πίνδου για να σταματήσει τον κατακτητή. Κι ας ήξερε ότι θα συναντήσει τον θάνατο.
Είναι η μάνα που βούταγε το ξεροκόμματο στο νερό και χόρταινε το παιδί της με αγάπη και περηφάνια. Με πίστη για τη λευτεριά. Που προτιμούσε να πεθάνει ελεύθερη από το να ζήσει κάτω από τη μπότα του Ναζί.
Είναι η Σπαρτιάτισσα που ρώταγε που έφαγε το βέλος ο γιος, για να ξέρει αν θα τον κλάψει. Το Μεσολόγγι και το Σούλι μας. Οι ματωμένος τοίχος της Καισαριανής.
Σε αυτή τη γωνιά της γης ένα πράγμα μόνο δεν φυτρώνει: Η σκλαβιά. Ελλάδα είναι τα «ΟΧΙ» μας. Η αντίσταση μας στον κατακτητή. Ο Έλληνας μπορεί να γιορτάσει ακόμη και τον θάνατο, αν η ζωή θυσιάζεται για την ελευθερία. Από το 480 πχ. μέχρι τον 21ο αιώνα, για όσο υπάρχει Ελλάδα, θα είναι λεύτερη.
Ελλάδα πατριώτες είναι τα «ΟΧΙ» μας. Είναι οι ήρωες μας. Αυτοί που έπεσαν για την πατρίδα! Για να ζεις εσύ κι εγώ ελεύθερος.
Αυτή είναι η Ελλάδα μας! Μια μήτρα γενναίων και λεύτερων. Κι ας υπάρχει για κάθε Λεωνίδα ένας Εφιάλτης, για κάθε Κολοκοτρώνη ένας Πήλιος Γούσης, για κάθε Ίτσιο ένας σαμολαδάς.
Ελλάδα είναι ένα κερί στην εκκλησιά για να μας φυλάει η Παναγιά, το τραπέζι της Κυριακής με το καλό τραπεζομάντιλο, ένα βαρύ ζεϊμπέκικο. Είναι η φαμίλια. Ο πατέρας, η μάνα με τα παιδιά τους. Ο φίλος, ο αδερφός. Είναι το καθαρό. Το αδιαπραγμάτευτο. Ελλάδα είναι το «ΟΧΙ» που δεν γίνεται «ΝΑΙ». Ελλάδα είναι κρατάω το Λόγο μου. Ελλάδα είναι μένω όρθιος απέναντι στον εχθρό. Όποιος κι αν είναι. Όσοι κι αν είναι. Εις τον αιώνα των αιώνων.
Πατριώτες, βγείτε σήμερα στο δρόμο. Γιορτάστε την 28η του Οκτώβρη. Πάρτε τη σημαία και κρατήστε την ψηλά. Κάντε τον Σταυρό σας. Με περηφάνια. Έλληνες είμαστε ρε, Έλληνες. Έτσι γεννηθήκαμε κι έτσι θα πεθάνουμε. Από το κόκκαλα βγαλμένοι των Ελλήνων τα Ιερά. Ο Έλληνας μαθαίνει το «ΟΧΙ» απ'την κοιλιά της μάνας του. Ζει το άδικο από την κούνια του. Παραπονεμένα λόγια. Αλλά τα βγάζει πάντα πέρα. Με ένα ξεροκόμματο βουτηγμένο στην περηφάνια και τη λευτεριά. Απάνω τους!