Εθνικά – Κυπριακό: Το ξαναζεσταμένο φαγητό του σχεδίου Ανάν και ο κρίσιμος ρόλος του Τσίπρα
Κυπριακό-Εθνικά Θέματα: Ο ιστορικός του μέλλοντος, όταν θα κληθεί να αποφανθεί για τα όσα διαδραματίζονται λίγο πριν το τέλος του 2016 στον άξονα των εθνικών θεμάτων και δη στο «τετράγωνο» Αθήνας, Λευκωσίας, Άγκυρας και Τιράνων, σίγουρα θα αντιμετωπίσει μεγάλη δυσκολία ως προς τον τρόπο με τον οποίο οι κυβερνήσεις των δύο πρώτων πλευρών του σχήματος, Αλέξης Τσίπρας και Νίκος Αναστασιάδης αντίστοιχα, χειρίζονται κρίσιμες καταστάσεις.
ΤΣΙΠΡΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΝΑ ΠΟΥΝ ΣΤΟ ΛΑΟ ΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ «ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ» ΚΑΙ ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΕΣ
Ξεκινώντας από τον Έλληνα πρωθυπουργό, είναι το λιγότερο παροιμιώδης ο τρόπος με τον οποίο τοποθετείται στις κατά καιρούς απίστευτες προκλήσεις και τα ανιστόρητα παιχνίδια μεγαλοϊδεατισμού στα οποία επιδίδονται τόσο ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, όσο και ο Αλβανός πρωθυπουργός Έντι Ράμα.
Διαβάστε εδώ όλες τις ειδήσεις για τον Ταγίπ Ερντογάν
Δείτε εδώ όλες τις τελευταίες εξελίξεις σχετικά με τον Έντι Ράμα
Κατευνασμός, δηλώσεις «απερίφραστης καταδίκης», ήπιες εκκλήσεις για ενότητα και «χλιαρές» επιθέσεις με φράσεις του τύπου «τα δικαιώματα της Ελλάδας είναι αδιαμφισβήτητα», περιλαμβάνονται στις πρακτικές που ακολουθεί ο πρωθυπουργός, προκειμένου να αντιμετωπίσει τις «κορώνες» αλυτρωτισμού που εκτοξεύουν κάθε λίγο τόσο ο κ. Ερντογάν όσο και ο κ. Ράμα.
Όπως σημειώνουν έμπειροι αναλυτές, τέτοιου είδους μέθοδοι αντιδράσεις θα είχαν κάποιο νόημα, εάν και εφόσον στη βόρεια και ανατολική γειτονιά της Ελλάδας υπήρχαν ηγέτες που θα διακατέχονταν από φιλειρηνιστικά ιδεώδη ή θα πίστευαν στη συναδέλφωση και την ενότητα των λαών. Ωστόσο, στην πραγματικότητα κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει.
Ο κ. Τσίπρας δήλωσε την Παρασκευή (25/11/2016) επισκεπτόμενος τη Θράκη ότι θα πρέπει οι πολίτες και σε αυτή την περιοχή της Ελλάδας, χριστιανοί και μουσουλμάνοι, να είναι ίσοι, όπως επιτάσσει, άλλωστε, και το Σύνταγμα. Μίλησε δε για το ιερό δικαίωμα όλων των νέων παιδιών, μειονοτικών και μη, στη γνώση και την εκπαίδευση.
Όμορφα λόγια, αλλά δεν συγκινούν κανένα, τη στιγμή που το τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής «αλωνίζει» στην ευρύτερη περιοχή. Πόσο δε μάλλον, όταν η Πολιτεία εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να εθελοτυφλεί και να ξεχνά ότι αρκετά σχολεία στη Θράκη παραμένουν υποστελεχωμένα ή ερμητικά κλειστά.
Βεβαίως, κανείς δεν ισχυρίζεται ότι ο κ. Τσίπρας πρέπει να οδηγήσει τη χώρα σε πόλεμο με τους γείτονες. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως θα πρέπει να ανέχεται αγόγγυστα τις όποιες προκλήσεις, κυρίως εξ Ανατολών.
Ιδιαίτερα από τη στιγμή που ο κ. Ερντογάν, ο οποίος διακατέχεται από έντονες επεκτατικές και ακραίες μαξιμαλιστικές βλέψεις, επιμένει να επιδίδεται εδώ και καιρό σε ένα άθλιο και αδιέξοδο παιχνίδι επίδειξης ισχύος, θέλοντας να δείξει πως είναι το «απόλυτο αφεντικό» στο νοτιοανατολικό άκρο της Ευρώπης. Οι προκλήσεις του έχουν, μάλιστα, διττή απεύθυνση: από τη μια πλευρά εκβιάζει την Ε.Ε. με μια «πλημμυρίδα» προσφύγων και μεταναστών στη Γηραιά Ήπειρο, ως αντίποινα για το «πάγωμα» των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας που αποφάσισε την Πέμπτη (24/11/2016) το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Διαβάστε εδώ για τις νέες απειλές του Τούρκου προέδρου
Από την άλλη, ο κ. Ερντογάν αμφισβητεί ανοικτά τα γεωγραφικά κεκτημένα της Ελλάδας, αξιώνοντας αλλαγή διεθνών συμφωνιών, όπως η Συνθήκη της Λωζάννης και ταυτόχρονα δημιουργεί σοβαρότατα προσκόμματα σε ό,τι αφορά την επίλυση του Κυπριακού, ένα μείζον εθνικό θέμα που ταλανίζει τη Μεγαλόνησο εδώ και 42 χρόνια.
Διαβάστε εδώ τι προβλέπει η Συνθήκη της Λωζάννης (1923)
Η περίεργη σιωπή του Μαξίμου...
Υπό το πρίσμα αυτό και με δεδομένη πλέον την προκλητική στάση του προέδρου της Τουρκίας, θα περίμενε κανείς από την ελληνική πλευρά να απαντήσει δυναμικά. Αντ' αυτού, εντύπωση προκαλεί τα τελευταία εικοσιτετράωρα, και δη μετά το «ναυάγιο» των συνομιλιών ανάμεσα στην ελληνοκυπριακή και τουρκοκυπριακή πλευρά στο Μοντ Πελεράν της Γενεύης, η στάση του Μεγάρου Μαξίμου.
Γιατί, ενώ υπήρχαν αρχικά διαρροές για επικείμενη σύναντηση των κυρίων Τσίπρα και Ερντογάν, εν συνεχεία τα πράγματα άλλαξαν, με τον Έλληνα πρωθυπουργό να διαψεύδει επισήμως ότι έχει κλειστεί συνάντηση με τον Τούρκο πρόεδρο στις 04/12/2016 στο Ντουμπάι.
...και το «φιάσκο» του Μοντ Πελεράν
Την ίδια στιγμή και ο πρόεδρος της Κύπρου, Νίκος Αναστασιάδης βρίσκεται και αυτός στο επίκεντρο έντονης κριτικής για τους χειρισμούς του στο Κυπριακό.
Όπως τονίζουν διεθνολόγοι στην Κύπρο, προξενεί απορία για ποιο λόγο οι κύριοι Αναστασιάδης και Ακιντζί, ενώ βρίσκονται χιλιομετρικά σε πολύ μικρή απόσταση ο ένας από τον άλλο, επέλεξαν να συναντηθούν στην Ελβετία και μάλιστα σε έναν χώρο, ο οποίος ήταν απομονωμένος και ερμητικά κλειστός για τα ΜΜΕ.
Ειδικότερα, δημιουργεί εύλογα ερωτήματα το γιατί ο κ. Αναστασιάδης πήγε μεμονωμένα στο Μοντ Πελεράν και μάλιστα δίχως την παρουσία κάποιου μέλους του Εθνικού Συμβουλίου της Κύπρου.
Υπενθυμίζεται πως και κατά τη διάρκεια της κρίσης χρέους που είχε πλήξει την Κύπρο την περίοδο 2012-2013, οι ξένοι, με «μπροστάρη» το ΔΝΤ, είχαν και τότε «απομονώσει» τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, λίγο προτού επιβληθεί το «κούρεμα» των καταθέσεων στις τράπεζες της Μεγαλονήσου.
Προφανώς και κανείς δεν αμφισβητεί το γεγονός ότι είναι θεμιτές οι μέθοδοι της μυστικής διπλωματίας. Όμως, όπως αναφέρουν άνθρωποι που γνωρίζουν από πρώτο χέρι το Κυπριακό, εδώ υπάρχουν κάποια σημαντικά και σοβαρά ζητήματα που δεν μπορούν να αγνοηθούν. Όπως, για παράδειγμα το γεγονός ότι το ακριβές αντικείμενο των συνομιλιών στην Ελβετία αποτελεί μια νέα εξαιρετικά δυσμενή εκδοχή του περιβόητου «Σχεδίου Ανάν», το οποίο είχε απορριφθεί από τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού της Κύπρου το 2004, όταν ο κ. Αναστασιάδης υποστήριζε με ιδιαίτερη θέρμη την υπερψήφισή του.
Και, δεν είναι διόλου τυχαίο ότι δεν είναι λίγες οι φωνές που θεωρούν ότι στο πρόσωπο του κ. Αναστασιάδη το διεθνές σύστημα «βλέπει» έναν βολικό πολιτικό, που θα μπορούσε να υπογράψει ακόμη κι ένα τέτοιο κείμενο.
Τελικά, υπάρχουν «κόκκινες γραμμές»;
Επαναλαμβάνουμε: Κανείς δεν θέτει υπό αμφισβήτηση τα εργαλεία και τις μεθόδους της μυστικής διπλωματίας. Αλλά αυτό δεν σημαίνει, σε καμία περίπτωση, πως τόσο ο Κυπριακός όσο και ο Ελληνικός λαός θα πρέπει να μένουν στο σκοτάδι, δίχως να ξέρουν ποιες είναι, σε τελευταία ανάλυση, οι δικές μας «κόκκινες» γραμμές.
Απέναντι σε έναν επικίνδυνα προκλητικό Ερντογάν, η τακτική του κατευνασμού, οι «χλιαρές» αντιδράσεις και της αποδοχής κειμένων που θυμίζουν «ξαναζεσταμένο φαγητό» κακής διπλωματικής υφής είναι ό,τι χειρότερο μπορεί για τις δύο χώρες.
Γιατί, σε μια τόσο εξαιρετικά σοβαρή εθνική υπόθεση όπως είναι το Κυπριακό, είναι αδήριτη και επιτακτική η άναγκη τόσο η Αθήνα όσο και η Λευκωσία να δείξουν πως υπάρχουν συγκεκριμένα όρια.
.jpg)
