Ο βαθύς «πατριωτικός» ύπνος, το Ισραήλ και ο υπουργός Άμυνας

Του Βελισσάριου Δραγάτση

Ύπνο βαθύ απολαμβάνουν οι επαγγελματίες του πατριωτισμού που έσπευσαν απερίσκεπτα και χωρίς δόση κριτικής αντίληψης να πανηγυρίσουν για τον στρατιωτικό «άξονα» που επιχειρεί να δημιουργήσει το Ισραήλ με την Ελλάδα και την Κύπρο. Αντιτουρκισμός δεν σημαίνει πλήρης αποδοχή των σχεδιασμών στους οποίους σύρει η κυβέρνηση του κ. Γιώργου Παπανδρέου και ειδικά ο υπουργός Εθνικής Αμύνης κ. Πάνος Μπεγλίτης τη χώρα και τις Ένοπλες Δυνάμεις.

«Πριν λάβω μια σημαντική απόφαση προσπαθώ να είμαι νηφάλιος. Να μη λειτουργώ εν θερμώ. Έστω να έχω κατακλιθεί για ένα δεκάλεπτο» έλεγε ο βασιλεύς Γεώργιος Β’ κι αυτή ήταν μια ένδειξη σοφής αντιδράσεως. Στη σημερινή ελληνική πραγματικότητα, το ίδιον των Τούρκων βασιβουζούκων φαίνεται ότι διέπει κάποιους θερμοκέφαλους του θεωρητικού εθνοπατριωτισμού.

Κάποιοι που βαυκαλίζονται με κόκκινες μηλιές και μισοτηγανισμένα ψάρια που έφυγαν από ένα τηγάνι στο Μπαλουκλή για να πέσουν στο Βόσπορο πρέπει να μελετήσουν λίγο καλύτερα τις προθέσεις και τους σκοπούς που εξυπηρέτησε η πρόσφατη επίσκεψη του υπουργού Εθνικής Αμύνης κ. Πάνου Μπεγλίτη στο Ισραήλ.

Οι ευαίσθητοι με τα εθνικά θέματα πιάστηκαν αδιάβαστοι ή υιοθετούν αιφνιδίως τις επικίνδυνες πιρουέτες του κ. Γιώργου Παπανδρέου στο διπλωματικό στίβο; Δεν γνωρίζουν ότι από την εποχή που ήταν πρωθυπουργός ο κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης γίνονται ανεπιτυχείς προσπάθειες για την προσέγγιση με το Ισραήλ; Δεν τους υποψιάζει το αιφνίδιο ενδιαφέρον της ισραηλινής πλευράς να ανοιχθεί προς τον Ελληνισμό (για τον οποίο υπήρχε απύθμενο μίσος) δήθεν για την ενεργειακή συνεργασία στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και της Ανατολικής Μεσογείου;

Το τέλος του πετρελαίου και η νέα γεωστρατηγική των Ηνωμένων Πολιτειών για την ενέργεια είναι το μυστικό. Αποτελεί συνέχεια μιας σειράς προβλημάτων που ταλάνισαν την πολιτική ζωή του τόπου κι έφεραν αυτό, το σημερινό συντηρητικό, ανθελληνικό και αντιπατριωτικό ΠΑΣΟΚ, στην εξουσία.

Η αμερικανο-ισραηλινή γραφειοκρατία του Στέητ Ντηπάρτμεντ σε συνεργασία με τους ντόπιους δημογέροντες του ιμπεριαλιστικού σοσιαλισμού πέτυχαν:

1. Να στείλουν τον απελθέντα πρωθυπουργό κ. Κώστα Καραμανλή σε μόνιμες διακοπές.
2. Να αναιρέσουν στρατηγικού χαρακτήρα συνεργασίες με τη Ρωσία, την Κίνα και την Ινδία.
3. Περιόρισαν την ισχύ της χώρας μας σε διπλωματικό, στρατιωτικό και οικονομικό επίπεδο στην ευρύτερη περιοχή ώστε να υπάρχει μεγαλύτερη ευχέρεια επιβολής σχεδιασμών και πολιτικών που εξυπηρετούν τα ξένα κέντρα εξουσίας ενώ αναβαθμίζουν τον περιφερειακό ρόλο του Ισραήλ (στην Ανατολική Μεσόγειο, την Εγγύς και τη Μέση Ανατολή).

Η αποστολή του κ. Μπεγλίτη

Εργολάβος αυτού του «μεγάλου έργου» είναι ο υπουργός Εθνικής Αμύνης κ. Πάνος Μπεγλίτης από την πρώτη στιγμή που διορίσθηκε από τον πρωθυπουργό ως τοποτηρητής του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου στο ελληνικό Πεντάγωνο κι όταν τελικά κατέλαβε τη θέση του. Άλλωστε αμφότεροι δέχονται αιτιάσεις πως ευθύνονται για την αποδόμηση παγίων λειτουργιών και διαδικασιών του Στρατεύματος. Δεν είναι τυχαίες οι αντιδράσεις των εργαζομένων στο 424 στρατιωτικό νοσοκομείο Θεσσαλονίκης εις βάρος του υπουργού.

Είναι τόσο ανυποψίαστοι οι λεγεωνάριοι του «εθνο-πατριωτισμού» που ξέχασαν πόσα στρατόπεδα έχουν κλείσει για να γίνουν γήπεδα, σούπερ μάρκετ και τζαμιά με διαταγές υπουργών και υπογραφές ανωτάτων αξιωματικών; Αν όχι, ποιων οι υπογραφές υπάρχουν στα έγγραφα παραχώρησης του στρατοπέδου στο Βοτανικό για να γίνει το τζαμί; Ας διαλέξουν αν είναι ερινύες ή κασσάνδρες διότι έτσι λειτουργούν στην περίπτωση του στρατιωτικού άξονα Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ για τον οποίο ο κ. Μπεγλίτης μόνο διθυράμβους δεν απήγγειλε.

Ο ξαφνικός σεβντάς (σ.σ. αυτή είναι η αλήθεια κι ας μην αρέσει σε μερικούς) με το Ισραήλ έχει πεθερικά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και γίνεται σε μια στιγμή που η Αθήνα βρίσκεται αποδυναμωμένη εξ αιτίας της αντεθνικής και επικίνδυνης πολιτικής που εφαρμόζεται από τη στιγμή που ανέλαβε ο κ. Γιώργος Παπανδρέου την πρωθυπουργία της χώρας. Ως και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας επιστρατεύθηκε για να διαμορφωθεί το πολιτικό υπόστρωμα υπό το οποίο θα λειτουργήσει αυτή η «ανίερη» συμμαχία.

Ποιοι κατέδωσαν τον «Άπο»

Δεν πρόσεξαν οι κατά τα άλλα ευαίσθητοι με τα εθνικά θέματα πώς αντέδρασαν οι αδικούμενοι Παλαιστίνιοι και αποδοκίμασαν, όχι τον ύπατο άρχοντα της Ελλάδας αλλά τον πρώην υπουργό Εξωτερικών του Ανδρέα Παπανδρέου που ήταν προσωπικός φίλος του ιστορικού ηγέτη Γιασέρ Αραφάτ; Εκείνοι που έσπευσαν να υποστηρίξουν τις ενέργειες του κ. Μπεγλίτη ξέχασαν ποιοι ήταν εκείνοι που εντόπισαν, συνεργάσθηκαν και τελικά συνέλαβαν με ταπεινωτικές ενέργειες τον ηγέτη των Κούρδων, τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν, όταν βρισκόταν με πολιτικό άσυλο στην ελληνική πρεσβεία της Κένυας; Μήπως είναι αδαείς ή υποκριτές που θυσιάζουν την αλήθεια για να δικαιολογήσουν έναν θεωρητικό αντι-κεμαλισμό;

Ας αντιληφθούν οι επαγγελματίες του «εθνοπατριωτισμού» ότι η αναβάθμιση του Ισραήλ και η δημιουργία στρατιωτικού άξονα με την Ελλάδα δεν έρχεται σε αντίθεση με το «στρατηγικό βάθος» του Αχμέτ Νταβούτογλου και τους αντικειμενικούς σκοπούς του τουρκικού πολιτικοστρατιωτικού κατεστημένου. Αντιθέτως ξυπνά φαντάσματα, απειλές και κινδύνους για τον Ελληνισμό, ο οποίος στερείται από συγκεκριμένη και σοβαρή στρατηγική.

Ισραήλ – Τουρκία κατά Ελλάδας

Σύμφωνα με διπλωματικούς αναλυτές, το Ισραήλ εκλαμβάνει το ενδεχόμενο της συμμαχίας της Τουρκίας με την Αίγυπτο, ως αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το ενδεχόμενο αναβίωσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, υπό οποιαδήποτε μορφή, και η ενίσχυση του περιφερειακού ρόλου της Τουρκίας θα αποτελέσουν καθοριστικούς παράγοντες για τη δημιουργία προϋποθέσεων απομόνωσης του Ισραήλ, σε μία ευρύτατη γεωγραφική περιοχή, η οποία είναι γεμάτη από εχθρικά, για το ίδιο, κράτη.

Τι κάνουν λοιπόν οι μηχανορράφοι της ισραηλινής διπλωματίας σε συνεργασία με τους συναδέλφους τους από το Στέητ Ντηπάρτμεντ; Επιλέγουν (σ.σ. κι ας το καταλάβουν οι «ράμπο» των πατριωτικών παραληρημάτων) τον «καρπαζο-εισπράκτορα» της περιοχής για να τον βάλουν απέναντι στην πραγματική απειλή.

Ιδού και τα επιχειρήματα: Ο απρόβλεπτος κ. Κώστας Καραμανλής έχασε τη λαλιά του και ασχολείται με τις ξαπλώστρες στη Ρόδο. Ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος δεν υπάρχει. Στη σημερινή πολιτική ηγεσία του μητροπολιτικού Ελληνισμού ηγείται ένα στέλεχος κυβερνήσεων που δέχθηκε πικρές ήττες μόλις ο κ. Κώστας Σημίτης ανέλαβε την εξουσία: ο κ. Γιώργος Παπανδρέου (στενός συνεργάτης του οποίου ήταν, είναι και θα παραμείνει ο κ. Πάνος Μπεγλίτης)!

Ως στέλεχος του υπουργείου Εξωτερικών ο σημερινός πρωθυπουργός έχει συμμετάσχει στην ελληνοτουρκική κρίση στα Ίμια, στο περίεργο δυστύχημα κατά το οποίο έχασε τη ζωή του ο Γιάννος Κρανιδιώτης, στα ζεϊμπέκικα της «σεισμικής διπλωματίας», στην κατάργηση του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδος – Κύπρου, στην υποβάθμιση των σχέσεων της χώρας μας με τον αραβικό κόσμο, στην προετοιμασία, τη σύνταξη και τη στήριξη του προδοτικού σχεδίου Αννάν για την Κύπρο.

Έρχεται τώρα η ηγεσία του Ισραήλ, σε απόλυτη ταύτιση με την αμερικανική ηγεσία και την αμερικανοεβραϊκή ελίτ των πολυεθνικών, να δώσουν τη χαριστική βολή στη δοκιμαζόμενη Ελλάδα ώστε από την κρίση που θα προκύψει να έχει το Τελ Αβίβ το ρόλο του προνομιακού συνομιλητή και του παράγοντα από τον οποίο θα εξαρτηθεί η ασφάλεια και η σταθερότητα.

Είναι προτιμότερο λοιπόν να σκεφθούν ορισμένοι ποιες είναι οι επόμενες κινήσεις στη Μεγάλη Σκακιέρα, τι σημαίνει εθνική αξιοπρέπεια και μετά να γράψουν όσα θα χαιρόταν να δει ένας υπουργός μιας κυβέρνησης κακών επιδόσεων και επιλογών…