Όλη η αλήθεια για το Σκοπιανό: Το σημείο μηδέν
Το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τη γέννηση και τη διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας. Ο ιδρυτής της, ο στρατάρχης Τίτο ήταν αυτός που «μπόλιασε» και καλλιέργησε την ιδέα ενός δήθεν μακεδονικού έθνους και βάφτισε «Δημοκρατία της Μακεδονίας» το ομόσπονδο κράτος που εντάχθηκε στη Γιουγκοσλαβία τον Νοέμβριο του 1944.
Το θέμα επανήλθε στην πρώτη γραμμή το 1991 όταν τα Σκόπια ακολούθησαν την Κροατία, τη Σλοβενία και τους υπόλοιπους στη διαδικασία διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας ζητώντας την αναγνώρισή τους από τη διεθνή κοινότητα ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Στην Αθήνα η κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και με υπουργό εξωτερικών τον Αντώνη Σαμαρά ζητά αλλαγή ονομασίας και στο συμβούλιο των ΥΠΕΞ της τότε ΕΟΚ στις 16/12/1991 αποφασίζεται για το νέο κράτος ότι θα αναγνωριστεί μόνο δίνοντας συνταγματικές και πολιτικές εγγυήσεις ότι α) δεν θα έχει εδαφικές διεκδικήσεις, β) δεν θα ασκεί εχθρική προπαγάνδα και γ) δεν θα χρησιμοποιεί ονομασία που υπονοεί εδαφικές διεκδικήσεις, όπως το όνομα Μακεδονία…
Οι Σκοπιανοί τότε κάνουν επίσημη σημαία τους τον ελληνικό «Ήλιο της Βεργίνας» βάζοντας μπουρλότο και ανάβοντας το φυτίλι μιας διαμάχης που σιγοκαίει για σχεδόν τρεις δεκαετίες.
Μια διαμάχη, η οποία έπειτα από μία μακρά περίοδο ύφεσης, «αναζωπυρώθηκε» και επανήλθε δυναμικά στην επικαιρότητα, λόγω των αμερικανο-νατοϊκών βλέψεων στα μέρη μας που εκτός των άλλων περιλαμβάνουν και την ένταξη στο ΝΑΤΟ κρατών από τα κεντροδυτικά Βαλκάνια, όπως του Κοσσόβου και των Σκοπίων.
Βλέπετε η προηγούμενη κυβέρνηση των Σκοπίων, του Νίκολα Γκρουέφσκι, είχε προχωρημένες συζητήσεις με τη Ρωσία, για συνεργασία στον ενεργειακό και στρατιωτικό τομέα. Κάτι που θα «άνοιγε» διάπλατα την πόρτα των κεντροδυτικών Βαλκανίων στον Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος φέρεται να διαπραγματευόταν μέχρι και το ενδεχόμενο δημιουργίας ρωσικής στρατιωτικής βάσης κοντά στα Σκόπια, προκειμένου να μπει στο… μάτι των ΗΠΑ αφού αυτές διατηρούν στο Κόσσοβο τη μεγαλύτερη ίσως - και πλήρως εξοπλισμένη - στρατιωτική βάση του κόσμου που εκτός από τα... απαραίτητα (αεροδρόμιο, ελικόπτερα , άρματα, εγκαταστάσεις εκτοξεύσεως πυραύλων, αντιαεροπορικά συστήματα κ.α.) μπορεί να «φιλοξενήσει» και πυρηνικά…
Όπως ήταν φυσικό, αυτή η εξέλιξη δεν άρεσε καθόλου στις ΗΠΑ, οι οποίες αξιοποιώντας την ισχυρή αλβανική μειονότητα των Σκοπίων κατάφεραν και έφεραν στην εξουσία τον Ζόραν Ζάεφ, με τη συνεργασία των αλβανικών πολιτικών κομμάτων. Μόνο τυχαίο δεν είναι μάλιστα το γεγονός πως ο Αλβανός πρωθυπουργός Έντι Ράμα, όχι απλά διατηρεί σχεδόν αδερφικές στενές σχέσεις με τους Αλβανούς ηγέτες των Σκοπίων στο πλαίσιο της δημιουργίας της Μεγάλης Αλβανίας, αλλά οι κακές γλώσσες τον θέλουν να κινεί ο ίδιος τα νήματα και αυτοί να χορεύουν…
Και ακόμα πιο τυχαίο δεν είναι ότι ο Ράμα θεωρείται τόσο ο πιο φιλοαμερικανός, όσο και ο πιο φιλότουρκος πολιτικός ηγέτης της Βαλκανικής…
Με την απόφαση έτσι να ενταχθούν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ στην ερχόμενη Σύνοδο Κορυφής της Συμμαχίας, τον Ιούλιο στις Βρυξέλλες, οι ΗΠΑ σηκώνουν «χειρόφρενο» στα ρωσικά σχέδια, ενώ εξαλείφεται και κίνδυνος για ανάφλεξη στην περιοχή που μεγαλώνει όσο οι γείτονες παραμένουν εκτός.
Παράλληλα, με την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, ουσιαστικά μένει «ανεξέλεγκτη» στη γειτονιά μόνο η Σερβία και ως εκ τούτου εξαλείφεται και ένας ακόμη κίνδυνος: τα Βαλκάνια να εισέλθουν για τα καλά στις ανατολικές σφαίρες επιρροής (Ρωσία, Τουρκία) με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Και κάπου εδώ μπαίνει η Ελλάδα, η οποία, διά στόματος Κώστα Καραμανλή, είχε ασκήσει βέτο στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ στη Σύνοδο του Βουκουρεστίου στις 3 Απριλίου του 2008 λόγω του προβλήματος της ονομασίας που δεν είχε λυθεί παρά τις διαπραγματεύσεις υπό την αιγίδα του ΟΗΕ.
Όπως αποφάσισαν τότε τα μέλη της Συμμαχίας, με συλλογική και ομόφωνη απόφαση (που επαναλήφθηκε σε όλες τις μεταγενέστερες Συνόδους Κορυφής της Συμμαχίας), θα απευθυνθεί πρόσκληση στα Σκόπια για ένταξή τους, εφόσον λυθεί το ζήτημα του ονόματος, κατά τρόπο αμοιβαίως αποδεκτό.
Απαραίτητη προϋπόθεση έτσι για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ είναι η λύση του προβλήματος της ονομασίας που βλάπτει τις σχέσεις καλής γειτονίας…
Στο νέο γύρο έτσι των διαπραγματεύσεων που άνοιξε, η ελληνική πλευρά προσήλθε καλλιεργώντας ένα κλίμα αισιοδοξίας για οριστική επίλυση του προβλήματος, με την τελευταία τριμερή συνάντηση, μάλιστα. ανάμεσα στον Έλληνα ΥΠΕΞ Νίκο Κοτζιά, τον Σκοπιανό ομόλογό του Νικολά Ντιμιτρόφ και τον ειδικό διαμεσολαβητή του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς να είναι «η καλύτερη και πιο εποικοδομητική μέχρι τώρα».
Θεωρητικά, η Ελλάδα θα μπορούσε να παραμείνει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων αν πάνω σε αυτό «έπεφτε» πρόταση για μια ονομασία που θα περιέχει τον όρο Μακεδονία, ως γεωγραφικό προσδιορισμό, έναντι όλων και για κάθε χρήση, με την προϋπόθεση ωστόσο πως οι Σκοπιανοί θα αποκηρύξουν κατηγορηματικά, θεσμικά και Συνταγματικά κάθε εθνικιστικό και αναθεωρητικό σχέδιο σε βάρος της Ελλάδας.
Ο αχαλίνωτος αλυτρωτισμός των Σκοπιανών, όπως αποτυπώνεται ακόμα και στο Σύνταγμά τους, αποτελεί το μεγαλύτερο «αγκάθι» στη λύση του προβλήματος, το οποίο φροντίζουν να γιγαντώνουν οι εθνικιστές γείτονες, παραχαράσσοντας την Ελληνική Ιστορία. Θέλουν το όνομα όχημα για τη διατήρηση του αλυτρωτισμού με τον οποίο έχουν γαλουχηθεί γενιές και γενιές ως Μακεδόνες θύματα ενός παράλογου δογματισμού και αυτό δεν πρέπει να επιτραπεί.
Οι γείτονες υποστηρίζουν πως είναι η πατρίδα των απανταχού Μακεδόνων θέτοντας ζήτημα μειονότητας σε άλλες χώρες. Κάτι που έχουν περιλάβει στα σχολικά τους βιβλία, ενώ με θράσος και υφαρπαγή της Ιστορίας μας διεκδικούν εδάφη μέχρι και τη Θεσσαλονίκη.
Γιατί μπορεί γεωγραφικά να υπήρχε ο όρος «Μακεδονία», ωστόσο ιστορικά, όχι μόνο είναι ελληνική λέξη, αλλά αποτελεί αδιαμφισβήτητο κομμάτι της ελληνικής ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς. Οι Μακεδόνες ήταν Έλληνες και δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τους σημερινούς Σκοπιανούς. Και κατά βάθος αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά και οι ίδιοι.
Ο Τίτο με τη «Δημοκρατία της Μακεδονίας» πέτυχε πολλούς εσωτερικούς και εξωτερικούς στόχους: α) μείωνε το γεωγραφικό εύρος και την επιρροή των Σέρβων, β) καλλιεργούσε μια πλαστή εθνική ταυτότητα για να αμβλύνει τις εθνολογικές διαφορές Αλβανών, Σλάβων και Ελλήνων, και γ) με την πλαστή «μακεδονική εθνότητα» μπορούσε να εκφράσει αλυτρωτικές θέσεις περί βασανιζόμενων και σκλαβωμένων Μακεδόνων από τους Έλληνες, στοχεύοντας στην πιθανή ενσωμάτωση της Ελληνικής Μακεδονίας και στην πολυπόθητη έξοδό του στο Αιγαίο (δεδομένου μάλιστα του Ελληνικού Εμφυλίου, στον οποίο είχε έντονη συμμετοχή).
Συνεπώς ο σλαβικής έμπνευσης «Μακεδονισμός» προφανώς δεν έχει καμία σχέση με το δωρικό (και άρα ελληνικό) φύλο των αρχαίων Μακεδόνων. Άρα, κάθε αναφορά στο Μέγα Αλέξανδρο και στα εδάφη συνολικά της Μακεδονίας αποτελεί προφανή αλυτρωτική ρητορική.
Και όχι μόνο αυτό, αλλά πώς θα μπορούσαν οι προκλητικοί και ανιστόρητοι Σκοπιανοί να ονομαστούν αποκλειστικά «Μακεδόνες» και να καπηλευτούν ολόκληρη την ελληνική Ιστορία των Μακεδόνων όταν ακόμα και γεωγραφικά το 55% των εδαφών της γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας ανήκει στην Ελλάδα; (Στα Σκόπια ανήκει σχεδόν το 35% της έκτασης και στη Βουλγαρία περίπου το 10%).
Επίσης, η Ελλάδα είναι ίσως η μοναδική χώρα κατά της οποίας έχουν αλυτρωτικές βλέψεις σχεδόν όλοι οι γείτονες της: η Τουρκία στη Θράκη και το Αιγαίο, η Αλβανία με την Τσαμουριά, ακόμα και η Βουλγαρία (με το 10% της Μακεδονίας). Ως εκ τούτου, αν παραχωρήσει το όνομα της Μακεδονίας, ανοίγει η όρεξη των υπόλοιπων, αλλά και η κερκόπορτα και για άλλες αλυτρωτικές διεκδικήσεις σε βάρος μας.
Όπως και να έχει, ο συμβιβασμός δεν πρέπει να είναι επώδυνος γιατί υπάρχει αυξημένος κίνδυνος, ο Ερντογάν με τις επεκτατικές βλέψεις του, που αποτελεί και το μεγαλύτερο πρόβλημα, να αποθρασυνθεί ακόμα περισσότερο.
Οι Σκοπιανοί θα πρέπει επίσης να προχωρήσουν σε αναθεώρηση του Συντάγματός τους (κόκκινη γραμμή για την Ελλάδα) και σίγουρα χωρίς δημοψήφισμα από το οποίο θεωρείται δεδομένο πως δεν θα «περάσει» μια λύση αποδεκτή από την Ελλάδα.
Και μόνο στα ψιλά δεν πρέπει να περνάει επίσης πως η αξιωματική αντιπολίτευση στη γείτονα, το κόμμα VMRO του Νίκολα Γκρούεφσκι, έχει ανακοινώσει ότι: «Μόνο με δημοψήφισμα μπορεί να αποφασισθεί η αλλαγή του ονόματος»! Όμως με το δημοψήφισμα, οι εθνικιστές πιθανότατα θα επιβληθούν, ως πλειοψηφική λαϊκή άποψη…
Όσο για το ποιο είναι το VMRO; Αποτελεί επίσημο ιδεολογικό απόγονο της παλαιάς βουλγαρικής εθνικιστικής οργάνωσης. VMRO (το γράμμα «Μ» αντιστοιχεί στη λέξη Makedonska) που για πρώτη φορά το 1893 «συνέλαβε» το στρατήγημα της «βουλγαρικής ενιαίας Μακεδονίας», ενώ εννιά χρόνια αργότερα, πρωτοστάτησε στο κίνημα του Ίλιντεν κατά των Οθωμανών με σύνθημα «η Μακεδονία στους Μακεδόνες».
Το VMRO εξελίχθηκε τελικά σε οργάνωση που προωθούσε τα βουλγαρικά συμφέροντα σε Μακεδονία και Θράκη διά των όπλων και της προπαγάνδας, καλλιεργώντας τη βουλγαρική παμμακεδονική ταυτότητα.
Από τις αντιφατικές δηλώσεις μάλιστα των ίδιων των Σκοπιανών αξιωματούχων - οι οποίοι πρέπει πρώτα να λύσουν τα εσωτερικά ζητήματά τους - αποδεικνύεται τα χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στην Κυβέρνηση Ζ. Ζάεφ (συνεργασία του σοσιαλιστικού κόμματος με τα αλβανικά κόμματα) και στην αντιπολίτευση του VMRO, του κόμματος με την πολύ ισχυρή εθνικιστική τάση από το οποίο προέρχεται και ο Πρόεδρος Γ. Ιβανόφ. Το VMRO-DPMNE (τα αρχικά του κόμματος «Η Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση – Δημοκρατικό Κόμμα για τη Μακεδονική Εθνική Ενότητα») είναι το μεγαλύτερο πολιτικό κόμμα των Σκοπίων, ενώ ιδρύθηκε το 1990 για να προωθήσει «την πνευματική, οικονομική και εθνική ενότητα του διχασμένου μακεδονικού λαού και να δημιουργήσει ένα ενιαίο κράτος στα Βαλκάνια».
Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί ότι ο Εθνικός Συντονιστής, που έχει ορίσει ο πρόεδρος των Σκοπίων Γ. Ιβανόφ, για την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ, Στέβο Πεντάροφσκι είναι στέλεχος του VMRO και θέτει ζήτημα εκτός από ονομασίας ΚΑΙ «μακεδονικής» γλώσσας ΚΑΙ «μακεδονικής» ταυτότητας! Κάτι φυσικά αδιανόητο και αδιαπραγμάτευτο για την ελληνική κυβέρνηση…
Όπως και να έχει, η Ελλάδα έχει την Ιστορία και την αλήθεια σύμμαχο, ενώ οι Σκοπιανοί, από την άλλη, έχουν πολύ νερό να ρίξουν ακόμα στο κρασί τους αν θέλουν να ενταχθούν σύντομα στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Όταν άλλωστε πιέστηκαν με εμπάργκο και ό,τι προέβλεπαν διπλωματικές οδοί, αναγκάστηκαν να αλλάξουν τη σημαία με τον Ήλιο της Βεργίνας, το ιστορικό αυτό σύμβολο του Ελληνισμού που είχαν υιοθετήσει με το έτσι θέλω. Αν ήταν πράγματι δικό τους, τόσο εύκολα θα το είχαν, όχι απλά αφήσει, αλλά ξεχάσει κιόλας;
H ιστορία δικαιώνει πάντα αυτούς που δεν την ξέχασαν και ο ελληνικός λαός φαίνεται πως δεν την έχει ξεχάσει. Ας κοπεί λοιπόν και η όρεξη των... τριγύρω με τον ίδιο τρόπο που ο Μέγας Αλέξανδρος έλυσε το Γόρδιο Δεσμό.
Με πληροφορίες από voria.gr