Αγανακτισμένος του Χάρβαρντ ο γιος της Γιάννας

Σύμφωνα με την εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος, λίγο πριν αναχωρήσει για το Ελ Σαλβαδόρ, για να χτίσει σπίτια για τους αστέγους, έδωσε το «παρών» στην πρώτη στα χρονικά κατάληψη του Χάρβαρντ, του οποίου είναι φοιτητής.

Πριν λίγο καιρό, ο Π. Αγγελόπουλος θέλησε μαζί με άλλους σπουδαστές να καταλάβουν τον προαύλιο χώρο του πανεπιστημίου. Οι αρχές είχαν κλειδώσει, ωστόσο μετά από πολύωρες διαπραγματεύσεις, οι έχοντες την φοιτητική ταυτότητα μπόρεσαν να εισέλθουν σε αυτόν.

Τις επόμενες εβδομάδες, από το προαύλιο του πανεπιστημίου, οι φοιτητές έδειξαν τη συμπαράστασή τους στο κίνημα «Καταλάβατε τη Γουόλ Στριτ».

Επίσης, ο Π. Αγγελόπουλος αρθρογραφεί. Υπογράφοντας ως Pan Angelopoulos, υποστήριξε περίπου 70 φοιτητές που αποχώρησαν από την ομιλία του Γκέγκορι Μάνκιου, διακεκριμένου καθηγητή Μακροοικονομίας και συμβούλου της κυβερνήσεως Μπους, διαμαρτυρόμενοι για την νεοφιλελεύθερη άποψή του.

Σύμφωνα με τον Π. Αγγελόπουλος, η οικονομία δεν αποτελεί απλώς μια θετική επιστήμη αλλά συνδυάζεται και συνυπάρχει με την Κοινωνιολογία, τις Πολιτικές Επιστήμες, την Ιστορία και τη Φιλοσοφία και έτσι δεν μπορεί παρά να διδάσκεται σε συνδυασμό με αυτές.

Πέραν των συγκεκριμένων παρεμβάσεων, ο Π. Αγγελόπουλος αρθρογραφεί συστηματικά, μετέχει σε διαδικτυακά fora και δεν διστάζει να εκθέσει τις απόψεις του.

Σε πρόσφατο άρθρο του αναφέρθηκε στην ανάγκη μιας πολιτικής οικονομίας της εργατικής τάξης, που θα περιλαμβάνει «το παλιό προλεταριάτο των εργοστασίων και το νέο εργασιακά επισφαλές εργατικό δυναμικό της μερικής απασχόλησης που εξαντλείται από τα ελαστικά ωράρια, την εντατική εκμετάλλευση και γενικά τις αβέβαιες περιστάσεις. Τέτοια οικονομικά θα αποτελούσαν τη θεωρητική βάση για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας, δηλαδή για μια κοινωνία όπου η ελεύθερη ανάπτυξη του κάθε ατόμου είναι προϋπόθεση για την ελεύθερη ανάπτυξη του συνόλου.»

Σε ένα άλλο κείμενό του, κάνει λόγο για την προσέγγιση των κοινωνικών επιστημών με θάρρος, χωρίς φόβο για τα συμπεράσματα ή τις συγκρούσεις με τις υπάρχουσες δυνάμεις. Μάλιστα, αναφέρεται στο δίλημμα «πραγματικής δημοκρατίας και κανιβαλιστικής κεφαλαιοκρατίας», θέτοντας ως κύριο ερώτημα το «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα.»

Παρότι συνήθως υπερασπίζεται τους συμφοιτητές του, ο Π. Αγγελόπουλος ασκεί κριτική στους «ορθολογικούς» σπουδαστές, που δεν μπορούν να φανταστούν τίποτα έξω από το σύστημα. «Δεν σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι δεν το μπορούν. Και για να είμαι ειλικρινής, δεν ανησυχώ καθόλου εάν αλλοτριώσαμε τους σπουδαστές του Χάρβαρντ, επειδή εκείνοι, οι υπηρέτες του 1%, δεν πρόκειται ποτέ να μας ακολουθήσουν. Μια ομάδα της κοινότητας που βρίσκεται στο πλευρό μας αξίζει περισσότερο από ολόκληρο πληθυσμό του Χάρβαρντ. Και εάν μας ζητήσετε να υποχωρήσουμε για να κατευνάσετε εκεί νους που αυτή τη στιγμή το κίνημα στρέφεται εναντίον τους, δεν πρόκειται να το κάνουμε», αναφέρει.