Παύλος Γιαννακόπουλος: Αυθεντικός Σπαρτιάτης, πρότυπο Έλληνα! (video)
Aν η Ελλάδα είχε δέκα σαν τον Παύλο Γιαννακόπουλο ίσως σήμερα να ήταν διαφορετική.
Γιατί έχει σημασία να είσαι άνθρωπος που όταν είσαι χαμηλά τολμάς να κοιτάς ψηλά και όταν είσαι ψηλά δεν ξεχνάς ποτέ να κοιτάς χαμηλά…
Φυσιογνωμία ατόφιας αυτοδημιουργίας. Πάτερ φαμίλιας της οικογένειας Γιαννακόπουλοι. Σταθερός στις επιλογές του.
Η ΒΙΑΝΕΞ ήταν ο πόθος του και ο Παναθηναϊκός το πάθος του. Τα υπηρέτησε και τα δύο με συνέπεια μέχρι την τελευταία στιγμή. Γι αυτό στον Παύλο Γιαννακόπουλο υποκλίνονταν αντίπαλοι και ανταγωνιστές…
Αν υπήρχε τρόπος θα απαγόρευε σήμερα τα ευχολόγια και τα μνημόσυνα, γιατί, όπως έλεγε εν ζωή, «είμαστε άνθρωποι που κάνουμε ό,τι κάνουμε αλλά χωρίς να το φωνάζουμε».
Με προσήλωση στην αποστολή του Φαρμακοποιού σχεδίασε και συντόνισε την ανάπτυξη της Φαρμαγιάν σε ΒΙΑΝΕΞ αποδεικνύοντας ότι το ελληνικό δαιμόνιο, η εργατικότητα και η προσήλωση στον στόχο «κάνουν θαύματα».
Έχοντας πάντα στο πλευρό του τους δύο αδελφούς του και όλη την οικογένεια, συγκροτούσαν την Ελληνική απάντηση σε όσους υπονόμευαν και υποβάθμιζαν την Ελλάδα. Σε έναν κλάδο εξαιρετικά ανταγωνιστικό, την Βιομηχανία Φαρμάκου, η ΒΙΑΝΕΞ προκάλεσε το ενδιαφέρον κολοσσών της Παγκόσμιας αγοράς.
Από την άλλη, ο Παύλος γνώριζε καλά την αρχή της απόδοσης στην κοινωνία μέρους όσων κερδίζεις και αποκτάς στη ζωή. Γι αυτό δημιούργησε έναν λατρεμένο, από τους φιλάθλους, Παναθηναϊκό χωρίς ποτέ να σκεφθεί την οικονομική επένδυση σε αυτόν. Έλεγε άλλωστε «δεν παίζω τζόγο, δεν πάω μπουζούκια, το πάθος μου είναι ο ΠΑΟ» για να εξηγήσει την αφοσίωσή του που έμεινε στην ιστορία του Συλλόγου.
Ο Παύλος Γιαννακόπουλος στο απόγειο της επιτυχίας και αναγνώρισής του ποτέ δεν ξέχασε την καταγωγή του. Τον γοήτευε να λέει ότι είναι Σπαρτιάτης αλλά φερόταν και σαν γνήσιος απόγονος των Σπαρτιατών.
Στην οικογένεια Γιαννακόπουλου υπήρχε σεβασμός στην ηλικία, στην ιεραρχία, στις αρχές, στον αδύναμο και στον πατριώτη.
Ίσως δεν πρόλαβε να δώσει όσα θα ήθελε στην ιδιαίτερη Πατρίδα του τη Σπάρτη αν και δεν είναι λίγα όσα έχει προσφέρει, χωρίς να το γνωρίζουν οι πολλοί. Σελλασία, Σπάρτη. Εκκλησία, Στρατός, Αθλητισμός, κ.α. Άλλωστε είναι σημαντικό ότι «μπόλιασε» την οικογένειά του με την αγάπη για το χωριό και την καταγωγή τους.
Δεν είναι πολλές αυτές οι οικογένειες που κάνουν το μνημόσυνο στον τόπο καταγωγής των παππούδων τους. Αυτό γίνεται μόνον όταν υπάρχει αγάπη στην ιστορία της οικογένειας και στους ανθρώπους της Σελλασίας.
Στις 10 Ιουνίου 2018 ένας ολόκληρος κόσμος συγκλονίστηκε στο άκουσμα ότι ο Παύλος «έφυγε». Αυτή είναι η μοίρα των μεγάλων, των δυνατών και των καλών ανθρώπων. Να αφήνουν τεράστιο κενό στην κοινωνία που έζησαν και δημιούργησαν.
Η οικογένεια, με την σειρά της, λες και έχει στο αίμα της το «μέτρο» της Σπάρτης, διατηρεί με σεμνότητα και απόλυτα αθόρυβα τους δεσμούς με τη Σπάρτη και τη Σελλασία. Αυτό είναι ίσως το καλύτερο μνημόσυνο στον Παύλο αλλά και στους αδελφούς του, να μένει ζωντανή και σεμνή η σχέση της οικογένειας με τις ρίζες της.
Αυτή και μόνον η τιμή που αποδίδει η οικογένεια Γιαννακόπουλου στην Σπάρτη, είναι αρκετή για να συναισθανθεί κάθε πολίτης της ιστορικής πόλης πως άνδρες σαν τον Παύλο Γιαννακόπουλο, ακόμα και μετά θάνατον περιβάλουν ευεργετικά την κοινωνία, σε άλλους σαν δείκτες πορείας, σε άλλους σαν παραδείγματα ζωής και σε άλλους σαν προστάτες της αξιοπρέπειας και της προόδου.
Πηγή: notospress.gr