Δραματική η μείωση των μισθών μετά το Μνημόνιο

Όπως προκύπτει από την έκθεση, η μείωση του κόστους εργασίας έχει πλήξει το σύνολο των κλάδων οικονομικής δραστηριότητας, ωστόσο το ποσοστό του ποικίλει ανά κατηγορία.

Οι κλάδοι που έχουν υποστεί τις μεγαλύτερες μειώσεις στο κόστος εργασίας είναι:

• Ξενοδοχεία & εστιατόρια -32,5%,
• Παροχή νερού & επεξεργασία λυμάτων -28,9%, και
• Παροχή ρεύματος & φυσικού αερίου -24,7%.

Αντιθέτως, η μικρότερη μείωση του κόστους εργασίας διαπιστώθηκε στους εξής κλάδους:

• Δημόσια διοίκηση, άμυνα & κοινωνική ασφάλιση -9,3%
• Μεταποίηση -11,2% και
• Εμπόριο και επισκευή οχημάτων -12,6%.

Πρωτοφανής μείωση του εργασιακού κόστους

Σύμφωνα με τη μελέτη, η μείωση του κόστους εργασίας μετά το α' τρίμηνο του 2010, είναι πρωτοφανής σε οξύτητα και διάρκεια.

Το συνολικό κόστος εργασίας μειώθηκε κατά 14,3% κατά την περίοδο α' τριμήνου 2010-γ' τριμήνου 2011, ενώ η υποχώρηση σε ορισμένους κλάδους είναι υπερδιπλάσια.

Οι μειώσεις του μνημονίου

Κι έτσι, ενώ από το 2000 και μετά το κόστος εργασίας ακολουθεί σημαντικά ανοδική πορεία, το Μνημόνιο οδήγησε στα αντιστρόφως ανάλογα αποτελέσματα.

Από το α' τρίμηνο του 2000 μέχρι το α' τρίμηνο του 2010, ο δείκτης συνολικού κόστους εργασίας της Ελλάδας αυξήθηκε σε ονομαστικές τιμές κατά 54,1%, όταν της Πορτογαλίας αυξάνονταν κατά 28,7% και της Γερμανίας κατά μόλις 18,6%.

Αντιθέτως, μετά το α' τρίμηνο του 2010, και όταν το κόστος εργασίας στην Πορτογαλία παρέμεινε στάσιμο και στη Γερμανία αυξήθηκε κατά 2,8%, στην Ελλάδα υποχώρησε κατά 14,3%.

Σύμφωνα με τον διευθυντή του Ινστιτούτου Εργασίας και Ανθρώπινου Δυναμικού, Σταύρο Γαβρόγλου, ο ρυθμός αύξησης του πραγματικού κόστους εργασίας ήταν αδύνατον να διατηρηθεί. Ωστόσο, ο δεκαπλάσιος ρυθμός μείωσής του, που έφερε το Μνημόνιο, ελλείψει αντίστοιχης μείωσης του κόστους διαβίωσης, είναι ακόμα λιγότερο βιώσιμος.