BBC: Οι «νεοάστεγοι» της παγωμένης Ελλάδας
Σε ένα αφιέρωμα με τίτλο «συναντώντας τους νεοάστεγους στους δρόμους της παγωμένης Ελλάδας», ο δημοσιογράφος εντόπισε το σημερινό πρόσωπο της πρωτεύουσας, που πλήττεται από την οικονομική κρίση και τα μέτρα λιτότητας.
Πολύ κοντά στα ένδοξα μνημεία, εκατοντάδες πολίτες περιμένουν υπομονετικά στην ουρά για τα συσσίτια του δήμου Αθηναίων.
Το Κέντρο Σίτισης Αστέγων που αρχικά είχε ιδρυθεί για να παράσχει βοήθεια σε ανθρώπους με εθισμό στα ναρκωτικά και το αλκοόλ, ξαφνικά μετατράπηκε σε κέντρο που αντιμετωπίζει ανθρώπους που μαστίζονται από τη φτώχεια. «Είναι ένα τελείως διαφορετικό φαινόμενο. Είμαστε συγκλονισμένοι» δηλώνει η διευθύντρια του Κέντρου, Δήμητρα Νούση.
Οι άστεγοι εκτιμάται ότι αυξήθηκαν κατά 25% από το 2009, καθώς η Ελλάδα έχει μπει στο σπιράλ της βαθύτερης μεταπολεμικά οικονομικής κρίσης.
Οι νεοάστεγοι
Ξαφνικά, οι Έλληνες είδαν μια λέξη να προστίθεται στο λεξιλόγιό τους: «νεοάστεγοι». Όπως αναφέρει η κ. Νούση, οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν το κλασικό προφίλ αστέγων. Είναι καλά ντυμένοι και με εκπαίδευση. Μέχρι πέρυσι, είχαν ένα διαμέρισμα, ένα αυτοκίνητο και τώρα δεν έχουν τίποτα.
«Είναι ένα άλλο είδος δυστυχίας και φτώχειας. Δεν ήμασταν προετοιμασμένοι, αλλά υπάρχει», υποστηρίζει.
Μία από αυτούς είναι και μια πρώην δημοσιογράφος της ΕΡΤ, που απολύθηκε πριν ένα χρόνο και δεν μπορεί να συντηρήσει τον εαυτό της και την κόρη της. «Έχω όνειρα, αλλά όταν έρχεσαι εδώ, τα ξεχνάω. Πρέπει να αποδέχεσαι την πραγματικότητα και η πραγματικότητα είναι πολύ δύσκολη», ομολογεί.
Αυτή η πραγματικότητα έγινε πιο δύσκολη με την πτώση της θερμοκρασίας, που επιδείνωσε τις συνθήκες διαβίωσης των αστέγων.
Ένας άστεγος 82 ετών, ο Σπύρος, μένει με την κουβέρτα του κοντά στο Μοναστηράκι. «Κάνει έντονο κρύο. Αλλά πού αλλού μπορώ να πάω;» διερωτάται. Άλλωστε, όπως λέει, οι στέγες είναι γεμάτες από ναρκομανείς. «Νιώθω ότι το να κοιμάμαι έξω είναι σαν να είμαι ήδη στον τάφο μου», λέει.
Την ίδια ώρα, οργανώσεις προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την ολοένα και αυξανόμενη ανθρωπιστική κρίση. Πρόσφατα, οι «Γιατροί του Κόσμου» ανακάλεσαν τους Έλληνες που εργαζόταν στο εξωτερικό και ζήτησαν την επιστροφή τους.
Αρκετοί είναι οι άστεγοι που κοιμούνται σε δημόσια θέα, ωστόσο κάποιοι άλλοι κρύβονται σε υπόγειες διαβάσεις και πάρκα.
Πάντως, στους δρόμους διαπιστώνει κανείς ότι αρκετοί θέλουν να βοηθήσουν τους άστεγους συμπολίτες τους. Η κρίση ανέδειξε μια άλλη πλευρά: την αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων.
Κοινή είναι η αίσθηση ενός έθνους που ενώνεται για να αντιμετωπίσει τις αντιξοότητες, ενώ η παραδοσιακή ελληνική φιλοξενία γίνεται όλο και πιο επείγουσα.
Αλλά ο χειμώνας συνεχίζεται, όπως και η οικονομική κρίση. Αυτά τα δύο συνιστούν ένα τοξικό μείγμα για όσους υποφέρουν.