Τα κατακόκκινα λιβάδια της Χίου - Οι σπάνιες τουλίπες «λαλάδες» που φυτρώνουν στο νησί

Πρόκειται για τέσσερα είδη τουλίπας (toulipa aegenensis, toulipa udulatifolia, toulipa clousiana, toulipa praecox), τα τρία από τα οποία φύονται αποκλειστικά στη Χίο και κυρίως στο κεντρικό και νοτιοανατολικό τμήμα του νησιού.

Πήραν το όνομα λαλάδες από το lale, την περσική ονομασία της τουλίπας που πέρασε μέσω των τουρκικών στη χιακή διάλεκτο.

Το σκηνικό που συνθέτουν αυτά τα ντελικάτα και κομψά άνθη είναι μοναδικό και εμπνέει ποιητές, φωτογράφους, ζωγράφους και κινηματογραφιστές εδώ και χρόνια.

Δυστυχώς στην εποχή μας ο αριθμός των λαλάδων που συναντάει κανείς στα χωράφια του νησιού μειώνεται κάθε χρόνο. Καθώς η αναπαραγωγή τους γίνεται από τους βολβούς, η αλόγιστη συλλογή των λαλάδων με ξερίζωμα του βολβού καθώς και η χρήση φυτοφαρμάκων μπορεί να οδηγήσει στη σταδιακή εξαφάνιση τους.

Χαρακτηριστικά

Οι τουλίπες είναι βολβόριζα φυτά. Ο βολβός τους είναι ωοειδής και καλύπτεται από διάφορους μεμβρανοειδείς χιτώνες καστανού χρώματος. Ο πολλαπλασιασμός τους έγκειται στους βολβούς, οι οποίοι δημιουργούν υπόγεια ριζώματα και τα ριζώματα αυτά νέους βολβούς. Έτσι μπορούν να δημιουργηθούν ολόκληρες αποικίες, ακόμα και σε ακαλλιέργητα χωράφια και βραχώδεις περιοχές. Τα άνθη τους δεν διατηρούνται πάνω από 7 με 10 μέρες.

Η χλωρίδα της Χίου

Η Χίος, στο σταυροδρόμι της Ανατολής και της Δύσης, αποτελεί συχνά όριο εξάπλωσης φυτικών ειδών, ενώ εδώ συναντώνται είδη που δεν παρατηρούνται σε άλλες περιοχές της Ελλάδας.

Η βιοποικιλότητα των νησιών Χίου, Ψαρών και Οινουσσών χαρακτηρίζεται ιδιαίτερα σημαντική και πλούσια όσον αφορά στη χλωρίδα, (το νησί έχει καταγεγραμμένα 1260 taxa -είδη και υποείδη), αλλά και στην πανίδα.

Ο φυσιολάτρης θα μαγευτεί και θα απολαύσει τις εναλλαγές του τοπίου και των ενδιαιτημάτων.

Συναντάμε τυπικά μεσογειακά οικοσυστήματα. Με βάση τη βροχομετρική διαβάθμιση έχουν αναπτυχθεί κυρίως δυο βασικές μορφές, με διαφορετικούς μηχανισμούς προσαρμογής, κυρίως στην καλοκαιρινή ξηρασία:

• Σε περιοχές με περισσότερη υγρασία εμφανίζονται τα συστήματα αείφυλλων σκληρόφυλλων (μακία βλάστηση), είδη όπως η αγριελιά, πουρνάρι, σκίνος, μυρτιά, δάφνη, κουμαριά, φιλίκι, πικροδάφνη.
• Σε περιοχές με λιγότερη διαθέσιμη υγρασία είναι οι φρυγανότοποι, που καλύπτονται από πολύ χαμηλούς ξηροφυτικούς θάμνους, με την ιδιαιτερότητα του εποχιακού διμορφισμού (αλλάζουν φύλλα ανάλογα με την εποχή). Πολλά από αυτά τα φυτά είναι αρωματικά, αρτυματικά φαρμακευτικά, με ιδιαίτερη αξία όπως ρίγανες θυμάρια, λεβάντες, τεύκρια, θρούμπες, γαλατσίδες, αμάραντα, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για εναλλακτικές καλλιέργειες.

Σε βουνοπλαγιές τα δάση πεύκης σε συνδυασμό με αείφυλλα σκληρόφυλλα δημιουργούν ένα εξαιρετικό περιβάλλον για τους μοναδικούς αμανίτες (άγρια μανιτάρια).

Το ότι στη Χίο δεν έχει αναπτυχθεί η συστηματική γεωργική καλλιέργεια ήταν ευεργετικό για τα άγρια είδη χλωρίδας.

Πολλά φυτικά είδη ανήκουν στα σπάνια και κινδυνεύοντα και προστατεύονται με ειδική νομοθεσία όπως η σύμβαση Cites και σύμβαση για τη βιολογική ποικιλότητα.

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.