Άγης Εμμανουήλ: Λίγο πριν τρέξει την απόσταση Αθήνα-Γλασκώβη για το περιβάλλον μιλά στο Newsbomb.gr

«Ο άνθρωπος φέρεται εγωιστικά, επιθετικά και με ιδιοτέλεια προς το συνάνθρωπό του, άρα γιατί να μην κάνει το ίδιο σε ένα δένδρο, σε ένα ζώο της ζούγκλας, σε μία θάλασσα. Ο άνθρωπος είναι το πιο έξυπνο ον αλλά πια δεν αρκεί η ευφυία που μας έφερε ως εδώ. Χρειάζεται σοφία», αναφέρει χαρακτηριστικά στο Newsbomb.gr, απαντώντας στην ερώτηση σχετικά με το τι έχει διδαχθεί για τον τρόπο που κάτοικοι αυτού του πλανήτη σκέφτονται και δρουν για το περιβάλλον.

Όσο για την απόφασή του να τρέξει ακόμα μια φορά (σ.σ. στη δράση «Μετακίνηση 7: Αθήνα – Γλασκώβη» με αφορμή τη διάσκεψη για την Κλιματική αλλαγή που θα πραγματοποιηθεί την 1/11/2021 ) προκειμένου να ευαισθητοποιήσει τους πολίτες του κόσμου για την κλιματική αλλαγή μας εξομολογείται: «Το τρέξιμο είναι η αιτία που ο homo sapiens επιβίωσε σε αντίθεση με τον Νεάτερνταλ. Χάρη στο τρέξιμο ο Sapiens έβρισκε τροφή κι έτσι στις μέρες μας ετοιμάζεται να “κατακτήσει” τον Άρη. Είναι εγγεγραμμένο στο dna μας και στο υποσυνείδητό μας».

Διαβάστε τη συνέντευξη που παραχώρησε ο ηθοποιός Άγης Εμμανουήλ στο Newsbomb.gr:

Κύριε Εμμανουήλ, ασχολείστε χρόνια με τα θέματα της κλιματικής αλλαγής. Τι σας έχει διδάξει αυτή η εμπειρία για τον τρόπο που κάτοικοι αυτού του πλανήτη σκέφτονται και δρουν για το περιβάλλον;

Τυγχάνει να έχω αυτό το χαρακτήρα. Σίγουρα είναι dnaikη η αιτία. Έχω μοιάσει στον παππού μου και στη μάνα μου. Επαναστατικές φύσεις. Συν μερικά κάποια στοιχεία από τον πατέρα μου κι έχω φτάσει στα 51 μου να έχω μια στέρεη τοποθέτηση στα πράγματα. Είμαι πάντα υπέρ του αδύναμου.

Το ενδιαφέρον μου δεν ξεκινάει από το περιβάλλον αλλά από τον αδύναμο και τις αξίες. Το περιβάλλον, ο πλανήτης, ακόμα κι αν σε 100-200 χρόνια έχει μετατραπεί σε Αφροδίτη των 250 Κελσίου και των όξινων βροχών, θα το ξεπεράσει. Έτσι συνέβη στο Πρυπιάτ, στην κωμόπολη που δημιουργήθηκε δίπλα στο Τσερνόμπιλ. Τριανταπέντε χρόνια αργότερα («επέτειος» 26/4), η άγρια φύση έχει επιστρέψει στην έρημη από ανθρώπους πόλη. Αυτοί για να επιστρέψουν θα πρέπει να περιμένουν 24.000 χρόνια...

Το πρόβλημα λοιπόν το έχει ο άνθρωπος και όχι ο πλανήτης, δεν είναι στραβός ο γιαλός.

Σε μια προηγμένη κοινωνία το να πεθαίνει παιδί από πείνα θα σήμαινε παγκόσμιο πένθος για… «πολλλλές» μέρες. Σήμερα πεθαίνουν κάθε μέρα χιλιάδες παιδιά ενώ υπάρχει δυνατότητα και λόγω τεχνολογίας και λόγω οικονομίας να μη συμβαίνει. Ο άνθρωπος ακόμα είναι σε ανώριμο στάδιο. Τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα υπερτερούν από τις αξίες και η ζυγαριά γέρνει προς το αρνητικό, το σκοτάδι, την καταστροφή. Μόνο που αυτή τη φορά δε θα μοιάζει με μία Χιροσίμα ή έναν Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, θα είναι ανεπίστροφη.

Ο άνθρωπος φέρεται εγωιστικά, επιθετικά και με ιδιοτέλεια προς το συνάνθρωπό του, άρα γιατί να μην κάνει το ίδιο σε ένα δένδρο, σε ένα ζώο της ζούγκλας, σε μία θάλασσα. Ο άνθρωπος είναι το πιο έξυπνο ον αλλά πια δεν αρκεί η ευφυία που μας έφερε ως εδώ. Χρειάζεται σοφία.

Μεγαλώνοντας γίνομαι όλο και περισσότερο αναπόσπαστο κομμάτι της φύσης, από εκεί προήλθα εκεί θα κατά- λήξω και συνειδητοποιώ πόσο άκυρο είναι, η μεγάλη πλειοψηφία να νομίζει πως δεν είναι μέρος της φύσης, αλλά δυνάστης της.

Ο άνθρωπος αλλάζει μετά από ένα σοκ. Όμως αυτή τη φορά το σοκ ισοδυναμεί με είσοδο στην έκτη μαζική καταστροφή του πλανήτη. Για αυτή την εξέλιξη δε φέρει καμμία ευθύνη ένα παιδί που γεννιέται σήμερα. Το παιδί του το 2100 που θα ξεκινήσει όλο αυτό, θα είναι μικρότερα από εμένα σήμερα...

Προσωπικά είμαι «καταδικασμένος» να παλεύω για αυτά που πιστεύω και από ότι φαίνεται η περιρρέουσα ατμόσφαιρα απλώς με βγάζει για λίγο στα πιτς. Ξαναμπαίνω όμως στην πίστα πιο αποφασισμένος ,πιο σίγουρος ανεπηρέαστος από το τι κάνουν οι άλλοι έστω κι αν πρέπει να συνεχίσω χωρίς Σάντσο Πάντσα.

Υπάρχει ελπίδα; Μπορούμε να ανατρέψουμε την ζημιά που έχει προκληθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια;

Κοιτάχτε, δεν είμαι επιστήμονας. Οι ειδικοί υποστηρίζουν πως πρέπει να αλλάξουν όλα..χθες. Το “A life on our planet” του Σερ Νταίηβιντ Αττένμπορω περιγράφει τις δυσμενείς αλλαγές που θα συμβαίνουν ανά δεκαετία μέχρι το τέλος του αιώνα, οπότε θα έχουν νεκρώσει οι ωκεανοί, η παγκόσμια θερμοκρασία θα έχει αυξηθεί κατά 4 Κελσίου, η αρόσιμη γη θα έχει εξουθενωθεί, θα έχουν αποψιλωθεί τα δάση, ο παγκόσμιος πληθυσμός θα έχει φτάσει τα 12 δις, θα έχουν εξαφανιστεί τα έντομα επικονιαστές, τα σημερινά ακραία καιρικά φαινόμενα θα είναι σαν Αυγουστιάτικο χαδιάρικο αεράκι μπροστά σε αυτά που θα έρθουν, φυσικά ούτε λόγος για πάγους στους πόλους που από το 2030 προβλέπεται πως θα λιώνουν το καλοκαίρι....Ακόμα όμως κι αν υπάρχει κάποια υπερβολή σε αυτές τις προβλέψεις, τα μισά αν συμβούν, είναι σοβαρός λόγος να αφυπνιστούμε. Λύσεις υπάρχουν και είναι εμφανής η στροφή της ανθρωπότητας προς ανανεώσιμες πηγές, πράσινη ανάπτυξη, τέλος στις εξορύξεις κλπ.

Η πολιτεία και οι κυβερνήσεις των κρατών μπορούν να παίξουν πιο ενεργό ρόλο και ποια είναι τα σημαντικότερα λάθη που έχουν γίνει στην προστασία του περιβάλλοντος;

Όπως σε μια μικρογραφία της κοινωνίας , σε μια παρέα, κατά κανόνα κυριαρχεί η νωθρότητα και το στερεότυπο, το ίδιο ισχύει και σε αυτούς που παίρνουν αποφάσεις. Είναι τα συμφέροντα των δυνατών που αποτελούν τροχοπέδη για άμεσες λύσεις, όμως οι δυνατοί δεν παίρνουν δύναμη από τους πολλούς; Τα λάθη εκπηγάζουν από τη φύση του ανθρώπου. Απληστία, ιδιοτέλεια, εγωισμός. Το σίγουρο είναι πως χρειάζεται να αλλάξουμε επίπεδο και από Homo Sapiens να γίνουμε Homo Deus...

Δεδομένης της συνθήκης που ζούμε με την πανδημία, οι άνθρωποι έχουν ευαισθητοποιηθεί περισσότερο σε σχέση με τον πλανήτη;

Οι ευαισθητοποιημένοι μάλλον. Ίσως να αυξηθεί και λίγο το ποσοστό τους. Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλο τα ίδια μένουν...

Οι νέοι είναι ποιο ευαισθητοποιημένοι σε σχέση με τις παλαιότερες γενιές στα περιβαλλοντικά θέματα;

Δε νομίζω. Δεν προέρχεται μία δράση υπέρ του περιβάλλοντος από ευαισθησία αλλά λόγω του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης. Όταν βλέπεις το σκουπιδαριό στη Βαρνάβα ή τις κορονοσυγκεντρώσεις και τα κορονοπάρτι αποκαρδιώνεσαι - προς στιγμή-ακόμα κι αν έχεις χρέος στο ιδανικό. Μετά συνεχίζεις...

Ετοιμάζεστε να συμμετάσχετε σε μια ακόμα δράση σε σχέση με την επόμενη διάσκεψη για την Κλιματική αλλαγή που θα πραγματοποιηθεί την 1/11/2021 στη Γλασκώβη. Μιλήστε μας για αυτήν…

Οι δύο δράσεις που πραγματοποίησα, το 2007 μετέφερα είδη πρώτης ανάγκης σε πυροσβέστες στην Αρκαδία, την περίοδο των μεγάλων πυρκαγιών στην Πελοπόννησο και το 2014 τα “240 χιλιόμετρα για τον αιγιαλό” για την προστασία των αιγιαλών από την αλόγιστη εκμετάλλευση και εκποίησή τους, ήταν δύο δράσεις αυθόρμητες που γεννήθηκαν σε μια στιγμή, μεγάλωσαν και ολοκληρώθηκαν με επιτυχία.

Η «Μετακίνηση 7: Αθήνα - Γλασκώβη» (προσωρινός τίτλος), νομίζω «έσκασε» στο κεφάλι μου, μετά την παρακολούθηση του ντοκιμαντέρ που προανέφερα. Έχω ξεκινήσει από τέλη Δεκέμβρη να σχεδιάζω και να οργανώνω τη δράση και όπως και το «240 χιλιόμετρα για τον Αιγιαλό», έτσι και η «Μετακίνηση 7», βασίζεται σε έναν υπερμαραθώνιο.

Μέσα Αυγούστου, θα ξεκινήσω τρέχοντας από την Πνύκα και 2,5 μήνες αργότερα θα φτάσω τη 1η Νοεμβρίου στη Γλασκώβη. Εκεί θα ξεκινήσει η 26η διάσκεψη για την κλιματική αλλαγή, κατά πολλούς η σημαντικότερη για το μέλλον του ανθρώπου. Θα διανύσω 2.421 χιλιόμετρα, σχεδόν 60 Μαραθώνιους μέχρι να φτάσω στην πρωτεύουσα της Σκωτίας. Ο στόχος της δράσης, είναι να τραβήξει τα βλέμματα ώστε να ενημερωθεί, ευαισθητοποιηθεί και εν τέλει ενεργοποιηθεί ο κόσμος.

Γιατί τρέξιμο και όχι κάτι άλλο;

Το τρέξιμο είναι η αιτία που ο homo sapiens επιβίωσε σε αντίθεση με τον Νεάτερνταλ. Χάρη στο τρέξιμο ο Sapiens έβρισκε τροφή κι έτσι στις μέρες μας ετοιμάζεται να «κατακτήσει» τον Άρη. Είναι εγγεγραμμένο στο dna μας και στο υποσυνείδητό μας και ταυτόχρονα πρόκειται για μια φυσική δύναμη που στις μέρες μας ανακαλύπτεται και αναπτύσσεται όλο και από περισσότερους ανθρώπους σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Διοργανώνονται Μαραθώνιοι ακόμα και στο Βόρειο Πόλο...

Παράλληλα το τρέξιμο είναι ο πλέον φυσικός τρόπος, να μεταφερθείς κάπου, παράγοντας απειροελάχιστο διοξείδιο του άνθρακα, το οποίο είναι ο πολυτιμότερος σύμμαχος της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Επίσης εκπέμπεται και ένα επιπλέον καζαντζακικό μήνυμα, όταν ένας μέσος δρομέας σαν εμένα, που όμως έχει δουλέψει λυσσαλέα τα τελευταία χρόνια, φτάνει όπου δε μπορεί.

Πως μπορεί η τέχνη και οι άνθρωποί της να συνεισφέρουν πιο ενεργά στα περιβαλλοντικά θέματα;

Οι άνθρωποι της Τέχνης ή τα δημόσια πρόσωπα ή οι αθλητές αποτελούν πρότυπα. Και η διάχυση προς τον κόσμο της δράσης μου οφείλεται στα βίντεο που έκανα με πολλούς και γνωστούς δημοφιλείς συναδέλφους που γενναιόδωρα διέθεσαν το χρόνο και το κέφι τους στο δημιουργικό κομμάτι. Όμως ο άνθρωπος καλό είναι να έχει πρότυπο τον εαυτό του. Να διευρύνει τους ορίζοντές του και να πλουτίζει από εμπειρίες, να εμβαθύνει στα πράγματα. Πιστεύω τότε δε θα χρειάζονται οι φίλοι μου για να «ξεκουνήσουν» τον κόσμο και τότε δε θα χρειάζεται ο κόσμος να κάνει κάτι για το περιβάλλον ή για τα ζώα ή για την κακοποίηση και το ρατσισμό. Θα σημαίνει πως θα έχει ωριμάσει, άρα θα σέβεται και θα αγαπά και δε θα έχει ανάγκη κανέναν να τον καθοδηγήσει ή να τον αφυπνίσει ή να τον ενεργοποιήσει.

Στην Ελλάδα δυστυχώς, αυτό που μετράει δεν είναι η ουσία της δράσης «Μετακίνηση 7: Αθήνα - Γλασκώβη», αλλά ποιος την προτείνει, ποιος τη στηρίζει.

Μπορείτε να στηρίξετε την προσπάθεια του Άγη Εμμανουήλ στο makeachamp.com

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.