Όλα όσα ανυπομονούμε να μοιραστούμε πρόσωπο με πρόσωπο αυτό το καλοκαίρι

Αυτός ήταν και ο λόγος που μόλις ενημερώθηκα για το άνοιγμα της εστίασης, το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να τηλεφωνήσω στους φίλους μου, δίνοντάς τους ραντεβού κάτω από τον ήλιο, στο καθιερωμένο παραθαλάσσιο στέκι που φιλοξενεί εδώ και χρόνια τις καλοκαιρινές μας ουζοποσίες. Ειλικρινά, από τη στιγμή που οργανώσαμε τη συνάντησή μας, μετρούσα τις ημέρες αντίστροφα μέχρι να βρεθούμε. Όχι μόνο γιατί αυτή η συνάντηση θα σηματοδοτούσε το ευτυχές τέλος μίας ομολογουμένως δύσκολης περιόδου, αλλά γιατί θα αποτελούσε το σημείο εκκίνησης ενός ακόμη καλοκαιριού, μίας εποχής που μας παρακινεί και μας εμπνέει να έρθουμε πιο κοντά ο ένας στον άλλον, κάνοντας όνειρα και σχέδια για το επόμενο διάστημα.

Άλλωστε, αυτό ήταν και το θέμα που μονοπώλησε τη συζήτησή μας, όταν βρεθήκαμε επιτέλους από κοντά. Δηλαδή, ο προορισμός των φετινών, καλοκαιρινών μας διακοπών. Όπως κάθε χρόνο, τα διαχρονικά διλήμματα, κάμπινγκ ή δωμάτιο, Αιγαίο ή Πελοπόννησος, roadtrip ή island hopping βρέθηκαν στο τραπέζι των συζητήσεων, γύρω από τους λιτούς αλλά χορταστικούς μεζέδες που υπήρχαν στο τραπέζι και συνόδευαν το αγαπημένο μας ούζο, το οποίο είναι κλασικά εκεί σε κάθε ξέγνοιαστο ραντεβού, αφού όπου έχει ήλιο, έχει πάντα Πλωμάρι.

Όλα παρέμεναν αναλλοίωτα στην καθιερωμένη «ιεροτελεστία» ουζοποσίας

Επιστρέφοντας μόνος στο σπίτι έπειτα από την πρώτη μου έξοδο με την παρέα, ένιωθα ένα πρωτόγνωρο αίσθημα πληρότητας. Ένιωθα γεμάτος και «χορτάτος» μετά από πολύ καιρό. Ήθελα να διηγηθώ σε κάποιον πόσο ανέλπιστα όμορφα είχα περάσει με τους φίλους μου, ενώ συγχρόνως σκεφτόμουν πως δεν κάναμε τίποτα διαφορετικό, από όσα κάναμε όλες τις προηγούμενες φορές. Αντίθετα, όλα ήταν εκεί, στη θέση τους. Και εμείς ήμασταν συνεπείς στο ίδιο πάντα ραντεβού κάτω από τον ήλιο.

Τα μπλε ξύλινα τραπέζια με το χάρτινο τραπεζομάντηλο και τις ψάθινες καρέκλες, ο επιβλητικός ορίζοντας του Σαρωνικού, το ζεστό «χάδι» του ήλιου, οι εκλεκτοί αλμυροί, ξινοί, γλυκοί και πικροί μεζέδες που επιβεβαιώνουν πως πράγματι, μερικές φορές «τα ετερώνυμα έλκονται», ο γνώριμος σερβιτόρος πιο χαμογελαστός από ποτέ, οι καλύτεροί μου φίλοι στο πλευρό μου. Δεν είχε αλλάξει τίποτα σχεδόν από την τελευταία φορά που ήμασταν εκεί, εκτός από τον τρόπο που βιώναμε την κατάσταση.

Το διάστημα που ήμασταν σπίτι αναπολώντας τις ξέγνοιαστες, παρεΐστικες ουζοποσίες, μας έκανε να καταλάβουμε την πραγματική αξία αυτής της «ιεροτελεστίας». Να συνειδητοποιήσουμε πως η ώρα του ούζου, δεν είναι απλά η ώρα του φαγητού, αλλά η ώρα της παρέας. Μία ώρα ζεστασιάς, ανεμελιάς, που έχει συνδεθεί άρρηκτα με την ευκολόπιοτη γεύση του Ούζο Πλωμαρίου Ισίδωρου Αρβανίτου, του αυθεντικού ελληνικού αποστάγματος που ξεχωρίζει για την αναλλοίωτη και υψηλή ποιότητά του.

Δίνουμε ραντεβού στον ήλιο για ένα αυθεντικό ελληνικό καλοκαίρι

Οι ημέρες από εκείνη τη συνάντηση κύλησαν γρήγορα όμως, εμείς δεν βλέπαμε την ώρα να βρεθούμε ξανά όλοι μαζί γύρω από το ίδιο τραπέζι. Όπως αποδείχθηκε, η επιστροφή στο αγαπημένο μας ταβερνάκι δεν ήταν μόνο μία έντονη επιθυμία που έγινε πραγματικότητα, αλλά μία ανείπωτη υπόσχεση μεταξύ μας, μία υπόσχεση πως το φετινό καλοκαίρι θα ήταν το καλύτερο των τελευταίων χρόνων, γιατί θα μας έβρισκε πιο ενωμένους από ποτέ. Ακολουθώντας πιστά τους υγειονομικούς κανόνες που μας κρατούν ασφαλείς, τίποτα δεν θα μας εμπόδιζε από το να απολαύσουμε το φετινό καλοκαίρι στο έπακρο.

Δεν έχει σημασία αν οι επόμενες συναντήσεις θα μας βρουν στο ίδιο μέρος, σε κάποιο γραφικό νησί του Αιγαίου, σε έναν οικισμό της Μεσσηνιακής Μάνης ή στο μπαλκόνι του φίλου, με θέα τον Λυκαβηττό και το αστικό τοπίο. Αυτό που έχει σημασία, είναι να μπορέσουμε να αποζημιωθούμε για την περίεργη χρονιά που αφήσαμε πίσω. Με άλλα λόγια, ήρθε η στιγμή να αξιοποιήσουμε κάθε ευκαιρία για διασκέδαση, κάθε μικρή αφορμή που μας συσπειρώνει και μας φέρνει κοντά με τους ανθρώπους που αγαπάμε, ειδικότερα αν αυτή η αφορμή έχει φόντο το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας και τον «ξανθό», ζεστό ήλιο του καλοκαιριού.

Συνεπώς, τώρα είναι η στιγμή να δημιουργήσουμε νέες αναμνήσεις. Να «ξορκίσουμε» το παρελθόν τσουγκρίζοντας ξανά τα ποτήρια μας και πίνοντας «στην υγειά» των συναρπαστικών εμπειριών, των εξόδων, των μονοήμερων εκδρομών, των γευστικών «ιεροτελεστιών» που έχουν γεύση από ούζο και μας θυμίζουν πως το αυθεντικό ελληνικό καλοκαίρι, επιτάσσει πρώτα από όλα να επικοινωνούμε πρόσωπο με πρόσωπο με όσους αγαπάμε.

Σε κάθε περίπτωση, ανεξάρτητα από τον τρόπο με τον οποίο σκοπεύουμε να περάσουμε το καλοκαίρι μας, αυτό που έχει σημασία είναι να το απολαύσουμε όσο περισσότερο μπορούμε, φέρνοντας στην επιφάνεια την ξέγνοιαστη, αυθόρμητη εκδοχή μας, την οποία στερηθήκαμε όλο το προηγούμενο διάστημα και δίνοντας ακόμη πιο πολλά ραντεβού κάτω από τον ήλιο, βάζοντας πάντα φυσικά την ασφάλειά μας σε πρώτο πλάνο.