«Σήμερον έχει παγωτό» στο Λεωνίδιο... Εκεί όπου οι άνθρωποι κάνουν τον τόπο
Ένα γλυκό που δίνει άλλη διάσταση στον χρόνο. Ένας άλλος τρόπος, για να γευτείς ένα κομμάτι από την ιστορία του Λεωνιδίου.
«Καούρ εκοκιάτε» ή αλλιώς... «Καλώς εκοπιάσατε». Αυτό το μήνυμα βλέπει κανείς κατά την είσοδό του στην ιστορική κωμόπολη του Λεωνιδίου, στην Αρκαδία.
Μία στροφή νωρίτερα, απλώνεται μπροστά σου η μαγευτική τοποθεσία, που φιλοξενεί αυτήν την μοναδικής ομορφιάς περιοχή.
Ο κόκκινος επιβλητικός βράχος που ορθώνεται άγριος, θεόρατος, σαν ακούραστος φύλακας, μοιάζει απροσπέλαστος, ενώ μαζί με τις άλλες ορθοπλαγιές του Πάρνωνα, αγκαλιάζουν τον παραδοσιακό οικισμό των περίπου 4.000 κατοίκων.
Χτισμένο στις ακτές του Μυρτώου πελάγους, πήρε το όνομά του από το εκκλησάκι του Aγίου Λεωνίδα, που αναφέρεται σε χρυσόβουλο του Aνδρονίκου Παλαιολόγου το 1293. Οι κάτοικοί του, τσακώνικης καταγωγής, μιλούν ακόμα και σήμερα την τσακώνικη διάλεκτο, ό,τι πιο κοντινό στη δωρική διάλεκτο.
Η ομορφιά του είναι δύσκολο να περιγραφεί με λόγια. Η αρχιτεκτονική του τόπου, με τα αρχοντικά που απλώνονται στην πόλη, άλλα ηττημένα από τον χρόνο κι άλλα ζωντανά, σαν να περπατάς στα σοκάκια της περιοχής τον 19ο αιώνα, είναι μοναδική στην Αρκαδία. Εκεί σώζονται άλλωστε κάποια από τα πιο καλά διατηρημένα αρχοντικά της Πελοποννήσου, που στέκονται όρθια ακόμη, κόντρα στο πέρασμα του χρόνου, από τις αρχές του 1800 μέχρι σήμερα.
Κι ανάμεσά τους, σαν σε κάθε ανοιγοκλείσιμο των ματιών, ξεπροβάλλουν τρούλοι εκκλησιών. Της μητρόπολης, της Αγίας Κυριακής, της Αγίας Αικατερίνης, των Αγίων Ταξιαρχών, της Παναγίας Χατζαλιού και άλλων.
Από όποια γωνιά του κι αν σταθείς, κάθε εικόνα που αντικρύζεις είναι και μία καρτ ποστάλ. Η πετρόχτιστη γέφυρα πάνω από τον χείμαρρο Δαφνώνα, το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία στον κατάφυτο λόφο νότια της πόλης, οι τρεις παλιοί ανεμόμυλοι σε ύψωμα στα όρια του οικισμού.
Το Λεωνίδιο, όπως και η ευρύτερη περιοχή, είναι γνωστό για τις μελιτζάνες του, ενώ το καλοκαίρι στην παραδοσιακή γιορτή της μελιτζάνας, διοργανώνονται χοροί, διάφορα δρώμενα, διαγωνισμός για το καλύτερο πιάτο από σεφ από την Ελλάδα και το εξωτερικό και το δημοφιλές πλέον φεστιβάλ «Μελιτζάζ». Με μοναδικό τρόπο γιορτάζεται στην περιοχή το Πάσχα, καθώς οι κάτοικοι κατασκευάζουν αερόστατα, που πετούν το βράδυ της Ανάστασης, προσφέροντας ένα ρομαντικό, εντυπωσιακό και κατανυκτικό θέαμα.
Το πιο σημαντικό όμως, το πιο σπουδαίο και αυτό που θα αιχμαλωτίσει την καρδιά σου και θα σε κάνει να φύγεις, υποσχόμενος να επιστρέψεις, είναι ότι εκεί ισχύει αυτό που λέμε... οι άνθρωποι κάνουν τον τόπο κι όχι ο τόπος τους ανθρώπους.
Οι άνθρωποι του Λεωνιδίου είναι ευγενικοί και φιλόξενοι, χαμογελαστοί, ευχάριστοι. Είναι και κάπως ιδιαίτεροι, αφού είναι πιο πιθανό να γυρίσουν, αν τους φωνάξεις με το παρατσούκλι παρά με το κανονικό τους όνομα.
Ένας από αυτούς είναι ο «Μπούμπης», κατά κόσμον Ηλίας Πέτρου. Είναι ο σημερινός ιδιοκτήτης του καφενείου «Σήμερον έχει παγωτό», που ιδρύθηκε και λειτουργεί χωρίς διακοπή στο Λεωνίδιο από το 1945.
Ο «Μπούμπης» είναι η τρίτη γενιά «καφετζή». Το «Σήμερον έχει παγωτό» λειτούργησε πρώτη φορά το 1945, από τον Γιάννη Ζώργια, γνωστό και ως «Σαγονάκια», ο οποίος έφτιαχνε το παγωτό με το χέρι. Από το 1982 τους φίλους του καφενείου ανέλαβε να φροντίζει η Ευγενία Σαρρή, ψήνοντας τους καφέδες στη χόβολη και το 2007 ανέλαβε ο «Μπούμπης», αναβαθμίζοντας το καφενείο σε κάτι περισσότερο από αυτό που υποδηλώνει το όνομά του, αφού το πρωί είναι καφενείο και το βράδυ μετατρέπεται σε... ρεμπετάδικο. Είναι ένα σημείο, όπου ενώνονται οι ψυχές των ανθρώπων, ένας χώρος αυθόρμητης παραγωγής πολιτισμού.
Η ταμπέλα του μαγαζιού σε προδιαθέτει, να μπεις μέσα. «Σήμερον; Έχει παγωτό;», ρωτήσαμε τον Ηλία, που ετοίμαζε μεζέδες για τους θαμώνες του μαγαζιού.
«Αύριον έχει παγωτό! Μόλις μου τελείωσε, ατυχήσατε». Η ιστορία του παγωτού αυτού είναι όσο ιδιαίτερη είναι και η ονομασία του καφενείου. Και είναι αυτό ακριβώς που λέει. «Σήμερον, έχει παγωτό»! Ο παππούς του Ηλία, του «Μπούμπη» για να συνεννοούμαστε, έφτιαχνε τη μία και μοναδική γεύση που σερβίρει το μαγαζί, από το 1955. Παγωτό καϊμάκι... τίποτα άλλο.
Η συνταγή πέρασε από γενιά σε γενιά κι έτσι έφτασε στον ίδιο. Για λόγους πρακτικούς και αυτονόητους, ο Ηλίας προσπάθησε, να φτιάξει περισσότερη ποσότητα, ώστε να ικανοποιήσει τους πελάτες του είτε πρόκειται για τους ντόπιους που πηγαίνουν καθημερινά είτε για τους επισκέπτες της πόλης, που έχουν ακούσει για το καφενείο και θα κάνουν ένα πέρασμα. Εκείνη η ώρα άλλωστε, το απόγευμα, στα μικρά τραπεζάκια κάτω από τον πλάτανο, όλα έχουν άλλη γεύση, πιο γλυκιά.
«Προσπάθησα να φτιάξω πιο πολύ, αλλά δεν γινόταν. Χαλούσε η γεύση, δεν έβγαινε ίδιο», λέει ο Ηλίας. Επιχείρησε, να διπλασιάσει τον ποσότητα, βάζοντας τις αντίστοιχες αναλογίες υλικών, μα κάτι δεν έβγαινε σωστά. «Κάθε φορά το ίδιο. Έτσι, αποφάσισα, να κάνω ακριβώς τη συνταγή του παππού μου, όπως την έκανε, όσο έκανε». Κι όποιος προλάβει. Η γεύση του πλούσια, η υφή του μαστιχωτή, συναγωνίζεται σε νοστιμιά το γλυκό βύσσινο με το οποίο το περιχύνει και σου το σερβίρει. Ένα ποτήρι, όλο γλύκα. Όσο γλυκός είναι κι ο ίδιος ο «Μπούμπης». «Θέλω αλήθεια, να μου πείτε αν σας άρεσε, θέλω τη γνώμη σας», λέει, σαν να μην έχει καθίσει άλλος ποτέ πριν στα μικρά τραπεζάκια κάτω από τον πλάτανο, σαν να μην έχει φτιάξει άλλη φορά το παγωτό, σαν να μην το έχει σερβίρει ξανά. Με τόση ευγένεια, καλοσύνη, ανυπομονησία. Είναι η χαρά του αυτή και τη μοιράζεται μαζί σου.
Περπατώντας στα σοκάκια του Λεωνιδίου, θα ξαναβρεθείς στα ίδια μέρη, θα ξαναδείς τα ίδια πρόσωπα. Κάποιοι θα σε κερδίσουν λίγο παραπάνω. Κάποιοι θα σε «τραβήξουν» με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο. Ένας από αυτούς είναι κι ο «Μπούμπης», που χάνεται στις σκέψεις του παίζοντας το μπουζουκάκι του, μόνος του μέσα στο μαγαζί, καθισμένος σε μία καρέκλα, χωρίς να ξέρει αν τον ακούει ή αν τον βλέπει κανείς και ποιος είναι αυτός. Μπορεί να στέκεσαι στην πόρτα, να τον κοιτάζεις, να τον ακούς κι εκείνος να μην έχει αντιληφθεί την παρουσία σου.
Στο «Σήμερον έχει παγωτό» έφτασε το 1980 το πρώτο τζουκ μποξ του Λεωνιδίου, όμως ό,τι και να έπαιξε, σίγουρα δεν άγγιξε κανέναν όσο ο ήχος αυτού του μπουζουκιού. Εκεί ακριβώς, σε αυτό το μικρό μαγαζί, στο Λεωνίδιο. Εκεί, όπου οι άνθρωποι κάνουν τον τόπο κι όχι ο τόπος τους ανθρώπους.
Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.