Σεισμός: Ο Γολγοθάς συνεχίζεται και μετά τα «δεύτερα του τρόμου» - Διασωθείσα της Ρικομέξ διηγείται

Τη Δεύτερα 27 Σεπτεμβρίου, 5,8 Ρίχτερ «χτυπούν» το Αρκαλοχώρι της Κρήτης, σχεδόν διαλύοντάς το. Όπως θα πει μία εβδομάδα μετά ο διευθυντής του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου, Άκης Τσελέντης, ήταν σαν «να έφαγε γροθιά».

Αυτή τη «γροθιά» όμως δεν την «έφαγαν» μόνο τα κτήρια, την ένιωσαν, τη νιώθουν και δυστυχώς, όπως έχει δείξει η Ιστορία, θα συνεχίζουν να την αισθάνονται, ίσως και για χρόνια, οι κάτοικοι του Αρκαλοχωρίου. Ήταν η «γροθιά» της απώλειας ενός συγχωριανού τους, των κόπων τους και της ζωής τους πριν τα φονικά Ρίχτερ. Μπορεί τα δευτερόλεπτα που διαρκεί ο σεισμός να είναι τρομακτικά, όμως όσα ακολουθούν των Ρίχτερ ίσως είναι ακόμα χειρότερα. Εκατοντάδες άνθρωποι ξεσπιτωμένοι, ερείπια και αβεβαιότητα για το μέλλον. Όσο για τους ανθρώπους που τραυματίστηκαν και χρειάστηκαν νοσηλεία, τα πράγματα θα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Οι αποζημιώσεις που ανακοινώθηκαν και ανακοινώνονται κάθε φορά μετά από μία φυσική καταστροφή, θα γιατρέψουν μερικές πληγές και θα κλείσουν κάποιες τρύπες, ελάχιστες, όμως. Οι μαρτυρίες, άλλωστε, ανθρώπων που έχουν βιώσει στο παρελθόν τον πόνο μιας αναπάντεχης καταστροφής έρχονται να επιβεβαιώσουν την σκληρή πραγματικότητα.

Η κυρία Λένα Λιάγκουρα, διασωθείσα από τα ερείπια της Ρικομέξ το 1999, μετά τον φονικό σεισμό της Αθήνας διηγείται στο Newsbomb.gr όσα έζησε τόσο τη στιγμή που χτύπησε ο Εγκέλαδος, αλλά και όσα ακολούθησαν της τρομερής σεισμικής δόνησης. Όπως λέει, «η ζωή δεν ήταν ποτέ ξανά η ίδια», στέλντοντας παράλληλα ένα μήνυμα αλληλεγγύης στους ανθρώπους της Κρήτης που δοκιμάζονται.

Για περισσότερες από 6 ώρες, η Λένα Λιάγκουρα παρέμενε εγκλωβισμένη στα χαλάσματα της Ρικομέξ. Αν και ήταν η πρώτη φορά που επισκεπτόταν το εργοστάσιο, έμελλε να ήταν και η τελευταία. 22 χρόνια μετά και έχοντας μία απόσταση από τα τότε γεγονότα, η κυριά Λιάγκουρα διηγείται στο Newsbomb.gr τον δικό της Γολγοθά, ο οποίος, όπως λέει, άρχισε από τη στιγμή που ανασύρθηκε, χάρη στους φύλακες «αγγέλους» της, από τα ερείπια.

«Στις 7 Σεπτεμβρίου του 1999 είχα επισκεφτεί τη Ρικομέξ με έναν συνεργάτη μου, ο σεισμός δυστυχώς με βρήκε μέσα στο εργοστάσιο. Το κτήριο κατέρρευσε σε δευτερόλεπτα και με πλάκωσε. Για τις υπόλοιπες 6 ώρες βρισκόμουν κάτω από χαλάσματα, πάνω στο σώμα του νεκρού μου συναδέλφου, μέχρι να με βρει ο πυροσβέστης της ΕΜΑΚ - φύλακα άγγελο τον ονομάζω - για να με απεγκλωβίσει», λέει η κύρια Λιάγκουρα, η οποία ζει και ασχολείται με τα κοινά στον τόπο καταγωγής της τη Λάρισα. «Ο δικός μου ο Γολγοθάς αρχίζει από τη στιγμή που απεγκλωβίζομαι και με μεταφέρουν στο νοσοκομείο. Από το ατύχημα είχα σπάσει τη λεκάνη μου και ως συνέπεια δεν μπορούσα να περπατήσω για ένα διάστημα. Χρειάστηκα αρκετούς μήνες νοσηλείας μέχρι να επανέλθω σε μία κανονικότητα», λέει και τονίζει πως η βοήθεια από το κράτος ήταν σχεδόν μηδενική. «Πάλεψα αποκλειστικά με τους δικούς μου πόρους, έχοντας βέβαια βοήθεια από τους φίλους και την οικογένεια. Όμως πόσα να αντέξουν και αυτοί. Αυτό που κατάλαβα από τη δική μου εμπειρία ήταν πως ό,τι θεωρούσα μέχρι εκείνη τη στιγμή ως δικλείδα ασφαλείας κατέρρευσε», διηγείται στο Newsbomb.gr η κυρία Λιάγκουρα.

«Η ανάκληση του βιώματος του σεισμού μπορεί να είναι τραυματική, αλλά μετά από 22 χρόνια, τα συναισθήματα που με κατακλύζουν είναι διαφορετικά. Δεν έχουν να κάνουν με τον φόβο του σεισμού, ως φυσικού φαινομένου, ο σεισμός τελείωσε, πέρασε», αναφέρει και σκεπτόμενη τους σεισμόπληκτους στο Αρκαλοχώρι. λυγίζει, «αυτό που έχουν να τραβήξουν αυτοί οι άνθρωποι από εδώ και πέρα είναι οδυνηρό». «Κάθε φορά που λέμε πως δεν θρηνήσαμε νεκρούς από έναν ισχυρό σεισμό, δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν και ζωντανοί - νεκροί, άνθρωποι ξεσπιτώμενοι, ταλαιπωρημένοι, απελπισμένοι που έζησαν τον φόβο και πρέπει να διαχειριστούν μία δύσκολη επόμενη ημέρα», αναφέρει.

Γι΄αυτή την επόμενη ημέρα η κυρία Λιάγκουρα στέλνει το δικό της μήνυμα. Ένα μήνυμα αισιοδοξίας και αλληλεγγύης προς τις κοινωνίες.

0105

0205

0305

0405

0505

«Δεν είμαι αρμόδια να σας πω τι μπορούμε να κάνουμε πάνω στα χαλάσματα, αυτό όμως που μπορώ να καταλάβω έχοντας ζήσει την αγριότητα της φύσης είναι ότι οι κοινωνίες πρέπει να ξαναβρούν την αλληλεγγύη τους. Μόνο με την αλληλεγγύη, τον εθελοντισμό και την αυτο-οργάνωση βρίσκεται η λύση», καταλήγει.

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.