Εκτός φόρου εισοδήματος το επίδομα «αλλοδαπής»

Αυτό έκρινε το Β' Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας αλλά λόγω της αντισυνταγματικότητας παρέπεμψε το όλο θέμα για οριστική κρίση στην Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου.

Σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση «κατά την έννοια των άρθρων 4 και 78 του Συντάγματος και του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (ΚΦΕ), κάθε παροχή που καταβάλλεται στο μισθωτό, με οποιαδήποτε ονομασία (επιχορήγηση, αποζημίωση, επίδομα κ.λπ.) που κατά το νόμο ή από τη φύση της προορίζεται να καλύψει δαπάνες, στις οποίες αυτός υποβάλλεται για την εκτέλεση της υπηρεσίας που του έχει ανατεθεί ή την ταχύτερη και αποτελεσματικότερη διεξαγωγή της δεν αποτελεί προσαύξηση μισθού και δεν υποβάλλεται σε φόρο εισοδήματος, έστω και αν από την παροχή αυτή ωφελείται έμμεσα ο μισθωτός».

Συνεπώς, «ενόψει της φύσεως και του σκοπού, για τον οποίο θεσπίσθηκε με το άρθρο 135 παράγραφος 4 του Ν. 2594/1998 το επίδομα αλλοδαπής (φορολογείται με συντελεστή 15%), το οποίο ελάμβαναν, κατά το έτος 2002, σύμφωνα με το άρθρο 17 παράγραφος 2 του Ν. 2685/1999, μεταξύ άλλων, οι πολιτικοί υπάλληλοι του Δημοσίου, όταν μετέβαιναν στο εξωτερικό με εντολή του για εκτέλεση υπηρεσίας ή με ειδική αποστολή για χρονικό διάστημα άνω των τριάντα ημερών, προκειμένου να ανταποκριθούν, κατά τη ρητή διάταξη του νόμου, στην ανάγκη αντιμετωπίσεως του αυξημένου κόστους ζωής στην αλλοδαπή και των ειδικών συνθηκών διαβιώσεως σε κάθε χώρα, προς κάλυψη των δαπανών, στις οποίες αυτοί υποβάλλονται εξαιτίας της υπηρεσίας που τους έχει ανατεθεί, δεν επιτρέπεται, κατά τα άρθρα 4 παρ. 5 και 78 παρ. 1 και 4 του Συντάγματος, να υπόκειται σε φόρο εισοδήματος γιατί έχει αποζημιωτικό χαρακτήρα».