Συναγερμός στην Πρέβεζα για το δηλητηριώδες λεοντόψαρο που εντοπίστηκε στον Μύτικα

Στα νερά του Μύτικα της Πρέβεζας εντοπίστηκε αυτή την φορά το Λεοντόψαρο, ένα είδος δηλητηριώδους ψαριού με την ιστοσελίδα onprevezanews.gr να μεταφέρει και μαρτυρίες αλιέων της περιοχής που επιβεβαιώνουν την παρουσία του συγκεκριμένου ψαριού.

Το λεοντόψαρο είναι ξενικό είδος στη Μεσόγειο και ονομάζεται Λεσσεψιανός μετανάστης. Εισήλθε στην Μεσόγειο μέσω της διώρυγας του Σουέζ. Η πρώτη καταγραφή του είδους έγινε το 1991 στην Θάλασσα της Λεβαντίνης. Είναι ένα είδος που παρουσιάζει γρήγορη εξάπλωση και έξαρση του πληθυσμού του σε περιβάλλοντα διαφορετικά από αυτά στα οποία ζει, εκτοπίζοντας τα ενδημικά είδη.

Τα τελευταία τρία χρόνια έχει αυξηθεί θεαματικά η συχνότητα καταγραφής του σε διάφορα σημεία της Ανατολικής Μεσογείου, γεγονός που καταδεικνύει ότι περίπου 20 χρόνια μετά την πρώτη καταγραφή του στη Μεσόγειο, το ξενικό αυτό είδος έχει το τελευταίο διάστημα βρει ευνοϊκές περιβαλλοντικές συνθήκες για την εξάπλωσή του.

Έχει παρατηρηθεί ότι όταν ενοχλείται από δύτες, ανοίγει διάπλατα τα πτερύγιά του και κάνει βίαιες επιθετικές κινήσεις.

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα biodiversity.gr το δηλητηριώδες λεοντόψαρο (Pterois miles) τρέφεται με μια ποικιλία άλλων ψαριών και θαλάσσιων οργανισμών. Γεννά κάθε τέσσερις μέρες, καθ' όλο το έτος, παράγοντας περίπου δύο εκατομμύρια αυγά ετησίως, τα οποία παρασύρονται από τα θαλάσσια ρεύματα σε μεγάλες αποστάσεις, πράγμα που βοηθά την εξάπλωση του είδους του.

Τα αγκάθια του είναι άκρως δηλητηριώδη και εν δυνάμει θανατηφόρα για όποιον τρυπηθεί από αυτά - άλλο ψάρι ή άνθρωπο. Αν κανείς τσιμπηθεί, πρέπει αμέσως να πάει σε γιατρό, γιατί μπορεί να εκδηλώσει σοβαρή αλλεργική αντίδραση.

Η ταχεία αναπαραγωγή και ανάπτυξή του και τα τοξικά αγκάθια του αποτελούν τα «όπλα» με τα οποία το επίβοφο λεοντόψαρο κατακτά συνεχώς νέες περιοχές, μειώνοντας τη βιοποικιλότητα των οικοσυστημάτων, μια εξέλιξη με σοβαρές βιολογικές και κοινωνικο-οικονομικές επιπτώσεις.

Οι ερευνητές επεσήμαναν την ανάγκη να δοθούν κίνητρα, ώστε να κυνηγηθεί το λεονταρόψαρο από ψαράδες και ψαροντουφεκάδες (κάτι που έγινε με επιτυχία στα ρηχά νερά της Καραϊβικής), καθώς επίσης, σε αντιστάθμισμα, να αυξηθούν οι πληθυσμοί άλλων ψαριών, όπως ο ροφός, που κυνηγούν τα λεονταρόψαρα.