Αποστολή Newsbomb.gr στην Πάτρα: Μια ολόκληρη πόλη θρηνεί - 24 ώρες μετά την κορύφωση του δράματος

Αποστολή στην Πάτρα: Δημήτρης Δρίζος

Το πρωινό της Πέμπτης στην Πάτρα ήταν μουντό. Το μεσημέρι το ίδιο. Όπως και το απόγευμα. Τα σύννεφα, ωστόσο, στην αχαϊκή πρωτεύουσα είχαν ξεκινήσει από τον Ιανουάριο να μαζεύονται. Όταν όλα τα βλέμματα της Ελλάδας στράφηκαν εκεί. Τρία κορίτσια, τρεις θάνατοι. Μια σύλληψη. Της ίδιας τους της μητέρας.

Το Newsbomb.gr βρέθηκε από την πρώτη στιγμή στην Πάτρα, όταν οι αξιωματικοί του τμήματος Ανθρωποκτονιών πέρασαν χειροπέδες στη Ρούλα Πισπιρίγκου, οδηγώντας την στην Αθήνα και είδε την οργή λαού (κυριολεκτικά), ρώτησε γείτονες της 33χρονης, αναζήτησε τον πατέρα, Μάνο Δασκαλάκη και άφησε λίγα λουλούδια έξω από το σπίτι της οδού Μπιζανίου, όπου - τραγική ειρωνεία - βρίσκεται «κολλητά» ένας παιδικός σταθμός...

Η σύλληψη

Ήταν λίγο πριν τις 5 το μεσημέρι της Τετάρτης, όταν κλιμάκιο του τμήματος Ανθροποκτονιών χτύπησε την πόρτα του αριθμού 27 στην οδό Μπιζανίου. Η Ρούλα Πισπιρίγκου, τη στιγμή εκείνη έδινε συνέντευξη σε τοπικό μέσο μέσω Messenger και μάλιστα, σύμφωνα με γείτονες που είδαν με τα μάτια τους τη σύλληψη, ανέφεραν πως ήθελε να βάλει κραγιόν(!) πριν αποχωρήσει...

Μόνο στη διαδρομή για την Αθήνα, η 33χρονη έμαθε πού πήγαινε. Αρχικά οι αστυνομικοί της εδώσαν την εντύπωση πως θα πήγαινε στο τοπικό αστυνομικό τμήμα, κάτι τέτοιο, όμως, δεν έγινε ποτέ. Τουναντίον, η κυρία Πισπιρίγκου ενημερώθηκε πως πήγαινε στην Αθήνα, όταν το όχημα που τη μετέφερε βγήκε στην Εθνική Οδό. Το μόνο που ψέλλισε ήταν «Γιατί;». Δεν πήρε την παραμικρή απάντηση.

Οργή λαού

Τα νέα στην κλειστή κοινωνία της Πάτρας, σκόρπισαν σαν φλόγα στον άνεμο. Πολύ γρήγορα πλήθος μαζεύτηκε έξω από το σπίτι της οικογένειας Πισπιρίγκου, όπου βρίσκονταν μέσα η αδερφή της και η μητέρα της. Χτυπήματα στα παράθυρα, βρισιές, απειλές, άλλοι καταριούνται θεούς και δαίμονες. «Θάνατος στους παιδοκτόνους», γραμμένο στο πατζούρι.

Η ώρα είχε πάει περίπου 10. Η οδός Κιλκίς είναι μια από τις μεγαλύτερες της Πάτρας. Οι άλλες είναι η Μαιζώνος και η Ηρώων Πολυτεχνείου. Ο κόσμος την έκανε σχεδόν αδιάβατη. Πάλι φωνές και συνθήματα. Μια φωνή από το πλήθος φωνάζει «ντου». Οι φωνές με την ίδια ιαχή πληθαίνουν. Ευτυχώς πρυτανεύει η λογική.

Η αστυνομία, με διακριτική παρουσία σε όλη την οδό Κιλκίς, που τέμνεται με την Μπιζανίου. Μηχανές και τζιπ επιτηρούν προσεκτικά. Έξω από το σπίτι της Ρούλας Πισπιρίγκου, πέντε αστυνομικοί.

Το πλήθος μετά τις 12 αρχίζει και «σπάει». Μόνο νεαροί, μένουν στο σημείο. Όσοι γείτονες, ελάχιστοι, βγαίνουν να κοιτάξουν μόλις δουν τηλεοπτική κάμερα την αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι.

«Δεν είδαμε, δεν γνωρίζαμε τίποτα». Περίεργο αν αναλογιστεί κανείς πως στην εξώπορτά τους, πέθαναν όχι ένα, αλλά τρία αδερφάκια.

Το επόμενο πρωί και η φυγάδευση

Το ρολόι της αφύπνισης έκανε την εμφάνισή του στις 6.30. Η οδός Μπιζανίου, έξω από την οικία Πισπιρίγκου, είχε στις άκρες του στενού δυο ερυθρόλευκες κορδέλες που έδειχναν πως η αστυνομία δεν θα επέτρεπε ξανά λαϊκά δικαστήρια.

Εξάλλου, η οικογένεια της Ρούλας Πισπιρίγκου είχε φυγαδευτεί από τι 4.10 τα ξημερώματα από το σπίτι της οδού Μπιζανίου. Άγνωστό για πού. Οι πληροφορίες συγκεχυμένες. Άλλοι ανέφεραν πως βρίσκονταν στην Πάτρα, άλλοι στην Αθήνα. Ίσως να ήταν και τακτική της αστυνομίας να μην επιτρέψει τα λαϊκά δικαστήρια της Τετάρτης. Οι δυο κυρίες τελικά εμφανίστηκαν στην ΓΑΔΑ την Πέμπτη το απόγευμα...

Η οδός Κιλκίς είχε κατακλυστεί με πάγκους λαϊκής. Πέμπτη σήμερα, μια μέρα που ο κεντρικότερος δρόμος της Πάτρας κλείνει, δημιουργώντας κυκλοφοριακό κομφούζιο στην ήδη επιβαρυμένη αχαϊκή πρωτεύουσα.

«Ρε παιδιά, σε ποιο σπίτι μένει η Πισπιρίγκου;», ρωτάει μια κυρία που μόλις είχε αφήσει την λαϊκή αγορά. Πλησιάζοντας την εξώπορτα του σπιτιού ένα σκισμένο κηδειόχαρτο που προκαλεί ανατριχίλα. Το όνομα της Τζωρτζίνας, ίσα που διακρίνεται. «Γονείς Μανώλης Δασκαλάκης - Ρούλα Πισπιρίγκου». Τα δυο ονόματα που από τον Ιανουάριο και μετά ξεπέρασαν σε δημοφιλία ακόμη και τον ρωσό-ουκρανικό πόλεμο.

Η γειτονιά συνεχίζει να μένει άφαντη. Η τακτική «Δεν ξέρω, δεν είδα» συνεχίζεται. Απέναντι ένα ψητοπωλείο, του κύριου Αλέξανδρου, το οποίο απο την πρωτη στιγμή έγινε ο στόχος καναλιών και ιστοσελίδων. Από την πρώτη στιγμή ο συμπαθέστατος κύριος Αλέξανδρος δεν είπε κουβέντα.

Το πρωί της Πέμπτης, ωστόσο, ξέσπασε. Κυριολεκτικά. Με δάκρυα στα μάτια και τρέμοντας εξιστόρησε στοους δημοσιογράφους τα όσα εκτυλίχθηκαν στον δεύτερο θάνατο του παιδιού της οικογένειας Δασκαλάκη, της μικρής Ίριδας. Χτυπάει τα χέρια στον πάγκο, τρέμει, δακρύζει, ανάβει ένα τσιγάρο.

«Θα σας πω τι ξέρω. Θα σας πω τι είδα. Το ΕΚΑΒ προσπαθούσε να κάνει ανάνηψη στην Ίριδα. Ο Μάνος έτρεχε πίσω από το ασθενοφόρο. Η Ρούλα ούρλιαζε. Αυτά είδα. Σας παρακαλώ, αφήστε με. Τα κορίτσια παίζανε εδώ».

Μια κυρία βγαίνει από το διπλανό σπίτι, αμέσως οι κάμερες τρέχουν πάνω της. «Δεν ξέραμε τίποτα, δεν γνωρίζαμε κάτι».

Ο άφαντος Μάνος

Τι συνέβη όμως στον Μάνο Δασκαλάκη, τον πατέρα των τριών κοριτσιών;

Το Newsbomb.gr από το πρωί της Πέμπτης, βρισκόμενο στην Πάτρα προσπάθησε να επικοινωνήσει μαζί του. Ο κύριος Δασκαλάκης δεν απάντησε σε καμία από τις κλήσεις μας. Κάποια στιγμή η τηλεφωνική γραμμή του 30χρονου ήταν κατειλημμένη. Το λαϊκό τραγούδι που έχει επιλέξει σαν ήχο όταν τον καλεί κάποιος, δεν διακόπηκε ποτέ για εμάς.

Μάθαμε από έγκυρες αστυνομικές πηγές στην Πάτρα, πως ο κύριος Δασκαλάκης είχε παρόμοια τύχη με τις κυρίες Πισπιρίγκου. Όχι της συλληφθείσας. Όχι ακόμη τουλάχιστον, καθώς δεν έχει κληθεί από τις Αρχές για κατάθεση ή οτιδήποτε άλλο και απλά έχει μεταφερθεί και εκείνος, σε κατάσταση σοκ όπως είναι φυσιολογικό, σε ασφαλή τοποθεσία.

Σε κάθε περίπτωση ο κύριος Δασκαλάκης, αυτές τις δύσκολες ώρες έχει το κάθε δικαίωμα να παραμείνει άφαντος.

Το θέατρο της Ρούλας

Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει, ωστόσο, το πώς η Ρούλα Πισπιρίγκου κατάφερε να ξεγελάσει (ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε) τόσο κόσμο.

Από τα πλαστά χαρτιά που «αποδείκνυαν» πως έδινε μάχη με τον καρκίνο έως το ότι έπεισε έναν εξαιρετικό δικηγόρο, όπως τον Απόστολο Λύτρα, ο οποίος όταν την ρώτησε πως βρέθηκε η κεταμίνη να κυλά στις φλέβες της Τζωρτζίνας, η απάντηση ήταν «Είμαι αθώα».

Οι Αρχές ωστόσο είχαν καταφέρει να ξεχωρίσουν το τί και το πώς αυτής της υπόθεσης νωρίς. Ουσιαστικά, σύμφωνα με τους ιατροδικαστές, η Ρούλα Πισπρίγκου για να πείσει πως δεν ξέρει κάτι, «έδειξε» μόνη της την κεταμίνη. Παρασύρθηκε από το ρόλο της; Στην προσπάθειά της να γίνει πιστευτή υπερέβαλε; Πίστευε αυτό που πιστεύουν όλοι οι ένοχοι, πως δεν θα πιαστεί ποτέ; Άγνωστο.

Αυτό θα το κρίνουν οι ψυχιατρικές Αρχές, από τις οποίες ο Εισαγγελέας θα ζητήσει να σχηματιστεί πραγματογνωμοσύνη για την ψυχική κατάσταση της Ρούλας Πισπιρίγκου.

Γιατί;

Αυτή είναι η ερώτηση που ακούγεται σε κάθε σπίτι της Ελλάδας, που παρακολουθεί με «κομμένη» την ανάσα. Γιατί; Γιατί μια μητέρα να σκοτώσει το παιδί της. Ενικός, γιατί μέχρι στιγμή δεν έχει αποδειχτεί εμπλοκή της Ρούλας Πισπιρίγκου στους θανάτους της Ίριδας και της Μαλένας.

«Γιατί;». Γυναίκες παρακαλούν τον Θεό να τους χαρίσει ένα παιδί, άλλες τρέχουν στους γιατρούς με τους συζύγους τους για να καταφέρουν να κάνουν ένα παιδί. Ένα. Όχι τρία. Ένα.

«Γιατί;». Μια ερώτηση που ακόμα και στο ξενοδοχείο που διαμένουμε, ρώτησαν τρία διαφορετικά άτομα στη ρεσεψιόν.

Η απάντηση είναι πάντα η ίδια. Από όλους. Σιωπή. Γιατί πολύ απλά κανείς δεν μπορεί να πιστέψει τα όσα διαδραματίζονταν πίσω από μια πόρτα, από ανθρώπους της διπλανής πόρτας.

Η ιστορία της Πάτρας ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στα εγκληματολογικά χρονικά, ίσως «βαρύτερο» και από τη δολοφονία του μικρού Νίκου Δουρή στην Ερμιονίδα από τον πατέρα του, Μανώλη.

Κανείς δεν θέλει να σκέφτεται το ενδεχόμενο το κακό να τριτώσει. Ο λόγος στις Αρχές και όχι στους δικαστές των πληκτρολογίων...